“หรือว่าอยากจะให้เรียกป้าทุกครั้งก็ได้นะ ไม่ติดจริงๆ” ทิวเขาเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มยียวน และคนที่ฟังก็หมั่นไส้เป็นอย่างมาก ทำไมเธอต้องเจอไอ้หมอนี่เรื่อยๆ นะ แล้วครั้งนี้ยังไปติดหนี้บุญคุณเด็กเมื่อวานซืนนี้อีก ไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆ
“ฉันชื่อเม่ย แล้วนายล่ะ” เพราะไม่อยากถูกเรียกว่าป้า ทำให้พวงชมพูต้องบอกชื่อของตนเองออกไป ส่วนชายหนุ่มผู้ได้ยินชื่อเธอก็ยิ้มเล็กน้อย ก็สมชื่อดีนะ ถ้าป้าคนนี้แต่งตัวเก่ง ไม่อยากจะคิดเลยว่าจะสวยแค่ไหน
“ทิว” ชายหนุ่มยอมบอกชื่อจริงของเขาออกไป
“งั้นก็แยกย้าย” ว่าแล้วร่างบางของพวงชมพูก็เดินแยกจากเขาไป แต่ทิศทางที่เธอเดินไปมันไม่ใช่กลับเข้าไปในงานแต่อย่างใด แต่มันคือการเดินกลับที่พัก เพราะพวงชมพูคิดว่าตนเองได้รู้ได้เห็นในสิ่งที่ได้รู้เพียงพอแล้ว อยู่ต่อไปถ้าไปปะทะกับไอ้หมอนั่นอีก มันจะเป็นอันตรายเสียเปล่า
ส่วนคนที่แอบเป็นห่วงเธอก็ได้แต่มองตามจนสุดลูกหูลูกตา ก่อนที่เขาจะกลับไป……
Waiting for the first comment……
Please log in to leave a comment.