PINAGTAGPO PERO DI TINADHANA 15
Nanghihina si Vivienn hanggang sa makarating sa mansiyon. Naiisip pa rin niya ang stranger na nakalaban niya. Napahinga siya nang malalim at pumikit. How many years, ngayon lang siya nakatagpo nang similar with her brother.
"Talaga bang hindi na kita maawat sa pagkarera ng mga sasakyan?" Untag sa kanya ni Don Romulo.
Hindi lumingon si Vivien sa kanyang ama.
"Tila ba wala kang phobia, samantalang ang karerang iyan ang nagpahamak sa inyong dalawa." Patuloy ng Don.
Napangisi si Vivien at tumingin sa kanyang ama.
"Since when you started to think that way?" Mapaklang ngiti ng dalaga.
"Since your brother, died." Matigas na wika ng Don.
Mahinang napatawa si Vivienn.
"Here we go again! Hindi ka ba napapagod sa kauulit mo?" Inis na wika ni Vivienn.
"Hinding- hindi ako mapapagod hanggang sa tumigil ka na! Stop playing that damn sports!" Singhal ng Don.
"No! I will not until the day that I will find them, doon pa lang ako titigil." Matatag na sagot ni Vivienn.
Napabuntong- hininga ang Don. Matiim niyang tinitigan si Vivienn.
"Nag-iisa kitang anak, natatakot akong baka pati ikaw ay mawala rin katulad ni Kyle. Kaya ganu'n na lamang ang galit ko sayo, anak." Mahinang saad ni Don Romulo.
Napaawang ang labi ni Vivienn sa narinig. Tama ba ang kanyang narinig o nabingi lamang siya?
"Alam kong mahirap mo na itong paniwalaan, because I've caused so much pain in your heart." Madamdaming wika ng Don.
Nalaglag ang mga luha ng dalaga at napatingin sa kanyang ama. Napailing- iling siya at napasinghot.
"I'm tired, let's talk some other day," naapuhap niyang sagot.
Napatango si Don Romulo.
"Think about it! Again, I'm sorry Vienn." Tugon ng Don.
Patakbong umakyat si Vivienn. Tila wala sa sariling naligo nang matagal. Nagbabad siya sa tubig at nahulog sa malalim na pag-iisip.
Nang mahimasmasan ay naalala niyang tinawagan si Lexus.
"Hi! Gabi na, may problema ka ba?" Tanong agad ng binata.
Napangiti si Vivienn. Para kasing nabuhayan siya sa boses ng binata.
"Okay na ako! Narinig ko na ang boses mo," masayang sagot ni Vivienn.
Narinig niyang tumawa si Lexus.
"Tinatawanan mo ba ako?" Tanong naman niya rito.
"Hindi, natatawa lang ako kasi parang ako na ang gamot mo." Wika ni Lexus.
"Nakakatawa man pero totoo," matapat na sabi ng dalaga.
Hindi umimik si Lexus.
"Can I see you tomorrow?" Muling tanong ng dalaga.
"Too bad, may pasok ako bukas." Tugon ng binata.
"Puntahan na lang kita sa bar, hihintayin kita." Turan ni Vivienn.
"Sige! Pero, no alcohol ha?" Payag na sabi ng binata.
Napangiti si Vivienn.
"Opo!" Tugon niya.
"Okay! Matulog ka na, para kasing matamlay ka kanina." Sagot ni Lexus.
"Okay! Goodnight!" Masayang bigkas ni Vivienn.
Ibinaba na niya ang kanyang phone at nahiga na rin. Kahit papaano ay kumalma na ang kanyang pakiramdam. Nakatulog siyang may ngiti sa labi at tanging si Lexus ang laman ng kanyang isipan.
Kinabukasan. Maaga siyang nagbihis at naglagay ng kanyang mga damit sa kanyang backpack. Kumakanta pa siyang naghahanda para puntahan si Lexus.
"Hindi ka ba kakain?" Tanong sa kanya ng Yaya niya.
"Nope! Kayo na lang po ang kakain niyan," sagot niya.
"Pero, pinahanda 'yan ni Don Romulo. At sabi niya, asikasuhin ka naming mabuti." Wika ng kanyang Yaya.
Napatigil si Vivienn at tumingin sa kanyang Yaya.
"May pupuntahan po ako, baka isang linggo akong mawawala." Pagtatapat niya rito.
Napamulagat ang kanyang Yaya.
"Señorita! Saan po kayo pupunta? Ano ang isasagot namin sa Don kapag nagtanong?" Natatarantang sabi ng Yaya niya.
"Kagaya nang dati, tatawagan ko na lamang po kayo." Tugon niya at nagpaalam na siya.
Dala niya ang kanyang kotse para mas mabilis siyang makarating. Hindi na siya didiretso sa bar kundi sa bahay na lamang nina Lexus. Nakakatiyak siyang masosorpresa ito sa kanya.
Marahan siyang kumatok sa pintuan. Maya- maya pa ay bumukaz na ito. Gulat na mukha ni Lexus ang tumambad kay Vivienn.
"Akala ko, mamayang gabi ka pa paparito?" Tanong ng binata.
Napangiti si Vivienn.
"Hindi mo ba ako papapasukin?" Nakangiting sagot ng dalaga.
Namula si Lexus at agad pinapasok ang dalaga. Kinuha nito ang bagpack ng dalaga at ipinasok sa kwarto. Pagkalabas ni Lexus ay agad itong niyakap ng dalaga.
Nagulat naman si Lexus at tila nahiya.
"Anong ginagawa mo?" Mahinang tanong ng binata.
"Namiss kita, kahit tatlong araw lang tayong hindi nagkita." Masayang wika ni Vivienn.
Kumalas si Lexus mula sa pagkakayakap ng dalaga at tinitigan niya ito.
"Nagpaalam ka ba nang maayos?" Tanong ng binata.
Tumango si Vivienn. Kahit papaano ay napangiti si Lexus.
"Namiss mo ba ako?" Malambing na tanong ni Vivienn kay Lexus.
Namula ang binata at nag-iwas nang tingin. Hinaplod ni Vivienn ang mukha ng binata. At buong suyong pinagmasdan niya iyun.
Napatitig din dito si Lexus. Sunod- sunod ang kanyang paglunok. Impokrito siya kapag tatanggi siyang hindi nito namiss.
Bigla itong hinalikan ni Vivienn. Nu'ng una ay mabini at marahan. Hanggang sa naging mapusok na ang kanilang halikan. Kapwa sila nag-iinit. Pakiramdam nila ay para silang uhaw na uhaw.
"Wait!" Biglang sabi ni Lexus habang hinihingal.
Nagtataka naman si Vivienn na napatingin dito.
"Hindi ito puwede! Iginagalang kita, Vienn." Mahinang wika ni Lexus.
"No! I mean, I'm willing and I am ready!" Mahina ring tugon ni Vivienn .
Napamaang si Lexus sa narinig. Magsasalita pa sana siya nang muli siyang halikan ng dalaga. Marahan niyang itinulak ito subalit muli na naman siyang hinalika.
"Please?" Nakikiusap na bigkas ni Vivienn.
Napalunok muli si Lexus na nakatitig kay Vivienn. Nanginginig pa siya habang hawak ng dalaga ang kanyang mga kamay.
Umuling si Lexus subalit tila walang narinig si Vivienn. Bigla niya itong binuksan ang zipper ng damit nito. Nakabestida ito ng berde na may zipper sa harapan. Nalaglag ang damit ng dalaga.
Nahantad sa kanyang paningin ang mala- diyosa nitong kagandahan.
Sunod- sunod ang paglunok ni Lexus.
"Vienn, please wear your clothes!" Nanginginig ang boses na sabi ni Lexus.
Humakbang si Vivienn at mas lumapit pa sa harapan ni Lexus. Yumakap ito sa kanya at hinalikang muli. Napapikit nalamang si Lexus at tinugon ang nakakalasing na halik ni Vivienn.
Naglakbay ang mga kamay nilang dalawa. Kapwa nag-apuhap ng mga hinahanap. They intimately kissing while they are both undress.
Vivienn lay in the bed as it Lexus go on her top. She felt the pain burning inside her when Lexus entered her. Lexus slowly moving with love and care. She gasp because of what she feel.
"I'm sorry, if it hurts I will stop." Bulong ng binata.
Napangiwi si Vivienn pero ngumiti ito kay Lexus.
"Just, continue!" Bulong na sagot ni Vivienn.
Iyun lang at sinunod na ni Lexus ang command ng kanyang master. Lexus movement becomes faster and faster. They are both crazy moaning with their names. Until the both reach the climax and boom! They both explode with joy and pleasure.
Kapwa sila nanghina at walang imik pagkatapos. Kumilos si Vivienn at yumakap kay Lexus. Gumanti rin ito at niyakap si Vivienn nang mas mahigpit. Ngayon, nakagawa sila nang milagro na kailangan nilang haraping pareho.
PINAGTAGPO PERO DI TINADHANA 15
Nanghihina si Vivienn hanggang sa makarating sa mansiyon. Naiisip pa rin niya ang stranger na nakalaban niya. Napahinga siya nang malalim at pumikit. How many years, ngayon lang siya nakatagpo nang similar with her brother.
"Talaga bang hindi na kita maawat sa pagkarera ng mga sasakyan?" Untag sa kanya ni Don Romulo.
Hindi lumingon si Vivien sa kanyang ama.
"Tila ba wala kang phobia, samantalang ang karerang iyan ang nagpahamak sa inyong dalawa." Patuloy ng Don.
Napangisi si Vivien at tumingin sa kanyang ama.
"Since when you started to think that way?" Mapaklang ngiti ng dalaga.
"Since your brother, died." Matigas na wika ng Don.
Mahinang napatawa si Vivienn.
"Here we go again! Hindi ka ba napapagod sa kauulit mo?" Inis na wika ni Vivienn.
"Hinding- hindi ako mapapagod hanggang sa tumigil ka na! Stop playing that damn sports!" Singhal ng Don.
"No! I will not until the day that I will find them, doon pa lang ako titigil." Matatag na sagot ni Vivienn.
Napabuntong- hininga ang Don. Matiim niyang tinitigan si Vivienn.
"Nag-iisa kitang anak, natatakot akong baka pati ikaw ay mawala rin katulad ni Kyle. Kaya ganu'n na lamang ang galit ko sayo, anak." Mahinang saad ni Don Romulo.
Napaawang ang labi ni Vivienn sa narinig. Tama ba ang kanyang narinig o nabingi lamang siya?
"Alam kong mahirap mo na itong paniwalaan, because I've caused so much pain in your heart." Madamdaming wika ng Don.
Nalaglag ang mga luha ng dalaga at napatingin sa kanyang ama. Napailing- iling siya at napasinghot.
"I'm tired, let's talk some other day," naapuhap niyang sagot.
Napatango si Don Romulo.
"Think about it! Again, I'm sorry Vienn." Tugon ng Don.
Patakbong umakyat si Vivienn. Tila wala sa sariling naligo nang matagal. Nagbabad siya sa tubig at nahulog sa malalim na pag-iisip.
Nang mahimasmasan ay naalala niyang tinawagan si Lexus.
"Hi! Gabi na, may problema ka ba?" Tanong agad ng binata.
Napangiti si Vivienn. Para kasing nabuhayan siya sa boses ng binata.
"Okay na ako! Narinig ko na ang boses mo," masayang sagot ni Vivienn.
Narinig niyang tumawa si Lexus.
"Tinatawanan mo ba ako?" Tanong naman niya rito.
"Hindi, natatawa lang ako kasi parang ako na ang gamot mo." Wika ni Lexus.
"Nakakatawa man pero totoo," matapat na sabi ng dalaga.
Hindi umimik si Lexus.
"Can I see you tomorrow?" Muling tanong ng dalaga.
"Too bad, may pasok ako bukas." Tugon ng binata.
"Puntahan na lang kita sa bar, hihintayin kita." Turan ni Vivienn.
"Sige! Pero, no alcohol ha?" Payag na sabi ng binata.
Napangiti si Vivienn.
"Opo!" Tugon niya.
"Okay! Matulog ka na, para kasing matamlay ka kanina." Sagot ni Lexus.
"Okay! Goodnight!" Masayang bigkas ni Vivienn.
Ibinaba na niya ang kanyang phone at nahiga na rin. Kahit papaano ay kumalma na ang kanyang pakiramdam. Nakatulog siyang may ngiti sa labi at tanging si Lexus ang laman ng kanyang isipan.
Kinabukasan. Maaga siyang nagbihis at naglagay ng kanyang mga damit sa kanyang backpack. Kumakanta pa siyang naghahanda para puntahan si Lexus.
"Hindi ka ba kakain?" Tanong sa kanya ng Yaya niya.
"Nope! Kayo na lang po ang kakain niyan," sagot niya.
"Pero, pinahanda 'yan ni Don Romulo. At sabi niya, asikasuhin ka naming mabuti." Wika ng kanyang Yaya.
Napatigil si Vivienn at tumingin sa kanyang Yaya.
"May pupuntahan po ako, baka isang linggo akong mawawala." Pagtatapat niya rito.
Napamulagat ang kanyang Yaya.
"Señorita! Saan po kayo pupunta? Ano ang isasagot namin sa Don kapag nagtanong?" Natatarantang sabi ng Yaya niya.
"Kagaya nang dati, tatawagan ko na lamang po kayo." Tugon niya at nagpaalam na siya.
Dala niya ang kanyang kotse para mas mabilis siyang makarating. Hindi na siya didiretso sa bar kundi sa bahay na lamang nina Lexus. Nakakatiyak siyang masosorpresa ito sa kanya.
Marahan siyang kumatok sa pintuan. Maya- maya pa ay bumukaz na ito. Gulat na mukha ni Lexus ang tumambad kay Vivienn.
"Akala ko, mamayang gabi ka pa paparito?" Tanong ng binata.
Napangiti si Vivienn.
"Hindi mo ba ako papapasukin?" Nakangiting sagot ng dalaga.
Namula si Lexus at agad pinapasok ang dalaga. Kinuha nito ang bagpack ng dalaga at ipinasok sa kwarto. Pagkalabas ni Lexus ay agad itong niyakap ng dalaga.
Nagulat naman si Lexus at tila nahiya.
"Anong ginagawa mo?" Mahinang tanong ng binata.
"Namiss kita, kahit tatlong araw lang tayong hindi nagkita." Masayang wika ni Vivienn.
Kumalas si Lexus mula sa pagkakayakap ng dalaga at tinitigan niya ito.
"Nagpaalam ka ba nang maayos?" Tanong ng binata.
Tumango si Vivienn. Kahit papaano ay napangiti si Lexus.
"Namiss mo ba ako?" Malambing na tanong ni Vivienn kay Lexus.
Namula ang binata at nag-iwas nang tingin. Hinaplod ni Vivienn ang mukha ng binata. At buong suyong pinagmasdan niya iyun.
Napatitig din dito si Lexus. Sunod- sunod ang kanyang paglunok. Impokrito siya kapag tatanggi siyang hindi nito namiss.
Bigla itong hinalikan ni Vivienn. Nu'ng una ay mabini at marahan. Hanggang sa naging mapusok na ang kanilang halikan. Kapwa sila nag-iinit. Pakiramdam nila ay para silang uhaw na uhaw.
"Wait!" Biglang sabi ni Lexus habang hinihingal.
Nagtataka naman si Vivienn na napatingin dito.
"Hindi ito puwede! Iginagalang kita, Vienn." Mahinang wika ni Lexus.
"No! I mean, I'm willing and I am ready!" Mahina ring tugon ni Vivienn .
Napamaang si Lexus sa narinig. Magsasalita pa sana siya nang muli siyang halikan ng dalaga. Marahan niyang itinulak ito subalit muli na naman siyang hinalika.
"Please?" Nakikiusap na bigkas ni Vivienn.
Napalunok muli si Lexus na nakatitig kay Vivienn. Nanginginig pa siya habang hawak ng dalaga ang kanyang mga kamay.
Umuling si Lexus subalit tila walang narinig si Vivienn. Bigla niya itong binuksan ang zipper ng damit nito. Nakabestida ito ng berde na may zipper sa harapan. Nalaglag ang damit ng dalaga.
Nahantad sa kanyang paningin ang mala- diyosa nitong kagandahan.
Sunod- sunod ang paglunok ni Lexus.
"Vienn, please wear your clothes!" Nanginginig ang boses na sabi ni Lexus.
Humakbang si Vivienn at mas lumapit pa sa harapan ni Lexus. Yumakap ito sa kanya at hinalikang muli. Napapikit nalamang si Lexus at tinugon ang nakakalasing na halik ni Vivienn.
Naglakbay ang mga kamay nilang dalawa. Kapwa nag-apuhap ng mga hinahanap. They intimately kissing while they are both undress.
Vivienn lay in the bed as it Lexus go on her top. She felt the pain burning inside her when Lexus entered her. Lexus slowly moving with love and care. She gasp because of what she feel.
"I'm sorry, if it hurts I will stop." Bulong ng binata.
Napangiwi si Vivienn pero ngumiti ito kay Lexus.
"Just, continue!" Bulong na sagot ni Vivienn.
Iyun lang at sinunod na ni Lexus ang command ng kanyang master. Lexus movement becomes faster and faster. They are both crazy moaning with their names. Until the both reach the climax and boom! They both explode with joy and pleasure.
Kapwa sila nanghina at walang imik pagkatapos. Kumilos si Vivienn at yumakap kay Lexus. Gumanti rin ito at niyakap si Vivienn nang mas mahigpit. Ngayon, nakagawa sila nang milagro na kailangan nilang haraping pareho.
Waiting for the first comment……
Please log in to leave a comment.