บทที่ 18 ชอบเธอเข้าให้แล้ว
“เป็นอะไรไป”
“...”
“หรือว่าเจ็บ” เจ้าป่าถามเสียงเบาเมื่อรถยนต์ขับสวยเคลื่อนตัวมาได้สักพัก เมื่อกี้เขาแค่ไม่อยากให้หญิงสาวกลับคนเดียวจึงเลือกที่จะทำแบบนี้ แต่เจ้าป่าก็คิดว่าตัวเองพยายามยั้งแรงเอาไว้แล้ว
“เปล่า” มาลีวัลย์หันไปมองคนข้างตัวอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาเพราะน้ำเสียงที่เจ้าป่าถามกันเมื่อกี้มันเจือแววรู้สึกผิดชอบกล
ก่อนที่มาลีวัลย์จะตอบเสียงเรียบ ที่เจ้าป่าจับเธอขึ้นรถเมื่อกี้ไม่ได้เจ็บอะไรนัก แต่เธอหงุดหงิดที่เขาเอาแต่บังคับกันมากกว่า
เมื่อสิ้นเสียงหวานทั้งรถก็ตกอยู่ในความเงียบ ก่อนที่เจ้าป่าจะลอบมองสีหน้าคนข้างตัว
“คุณจะพาฉันไปไหน” เมื่อขับรถมาสักพักมาลีวัลย์ก็เพิ่งสังเกตว่านี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านเธอ ทั้งที่วันนี้เธอควรจะได้พักผ่อนกลับต้องมาทำอะไรก็ไม่รู้ จึงทำให้หญิงสาวเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาแล้ว
โครก
ทว่าไม่ทันจะได้คำตอบเสียงท้องดันร้องขึ้นอย่างน่าอาย
“หิวเหรอ”
“มะ……
Waiting for the first comment……
Please log in to leave a comment.