Balkonda oturan Slvya ve Sergio’nun gül kokularını içine çekerek, samimi bir şekilde geçirdiği zaman dilimi genç kadına Sergio ile ilk karşılaşmalarının ardından yaşadıkları kısa ama mutlu zamanlarını hatırlatmıştı. Sanki hiç dertleri, sorumlulukları yokmuş gibi eğlendikleri o anlara dönmüşlerdi sanki.
Sergio, toplantıya katılması için çağrılana kadar ona eşsiz bir mücevher gibi yaklaşmış, narin bir kelebeğe dokunur gibi, soylu bir prensesmiş gibi saygıyla dokunmuştu. Slvya, onun yanındaki birkaç korumasıyla birlikte gidişini izlerken masaya bıraktığı çantasını sağ eline alıp yavaşça ayağa kalktı. Huzurlu hissediyordu, her şey fazla iyiydi ama her an bir terslik olacakmış gibi geliyordu. Hiçbir şey birdenbire bu kadar mükemmel oluvermemeliydi. Toplantıda ne konuşuluyordu, ne olac……
Waiting for the first comment……
Please log in to leave a comment.