ทำไมฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยนะ ฉันกับมายืนอยู่ที่หน้าห้องของคุณพัชชา เพียงเพราะมีคนติดอยู่ข้างในนั้น ในตู้ที่กำลังจะหมดอากาศหายใจ ไปซนอะไรในนั้น แล้วอีกอย่างมากดออดห้องเขาแล้วไม่รู้พูดอะไร จะให้ชวนไปไหน จะให้ทำยังไง!!! โอ้ยไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น ประตูที่เปิดออก ทำให้ฉันได้แต่ยิ้มเจื่อนเมื่อเห็นเจ้าของห้องมีความชื้นรอบดวงตา
“เราไปดื่มกาแฟกันไหมคะ” ฉันชวนคุณพัชชาไปกินกาแฟยามเกือบเที่ยง ช่างเป็นการชวนที่ ไม่รู้จักดูอารมณ์เลย
“ขอโทษค่ะ ฉันไม่อยากไปไหน” เจ้าของห้องตอบขนาดนี้แล้ว ฉันได้แต่มองหน้าพี่รันว่าจะทำยังไงต่อดี
“คุณผิง ไปเถอะค่ะ อยู่แต่ห้องมันน่าเบื่อนะคะ”
“รัน ฉันไม่ไป” เสียงที่แข็งขึ้นบ่งบอกถึงความไม่พอใจอย่างมาก ที่เรามาวุ่นวาย แต่ แต่ แต่ฉันต้องช่วยคนที่อยู่ในห้องของเธอไง
“น้องนินอยากปรึกษาเรื่องแฟนค่ะ รันไม่มีแฟน รันว่าคุณผิงช่วยได้” ประโยคของพี่รันทำให้ฉันต้องหันควับบบบ!!! จะบ้าเหรอ……
Waiting for the first comment……
Please log in to leave a comment.