Chapter 9
Naging parang napakatagal ang bawat minuto ng aking buhay. Ang bagal ng oras para matapos ang araw. Ang araw sa pakiramdam ko ay parang buwan dahil sa lungkot na aking naramdaman. Hanggang ang Linggo ay naging buwan. Naging mabilis na sa akin ang pagdaan ng buwan. Natapos ang taon hanggang sa nakatapos na ako ng aking kurso. Pinarangalan bilang isa sa mga matatalinong graduate at nag-top ng board. Top 1 ako kaya naman nasulit nina Mama at Papa ang lahat. Iyon naman talaga ang pangako ko sa kanila ang makapagtapos ako with flying colors at isa ako sa magiging top sa buong bansa bilang Certified Public Accountant.
Malungkot nga ……
Waiting for the first comment……
Please log in to leave a comment.