ดากานดา อัคนียา
ABOUT ME
ABOUT ME
STORY BY ดากานดา อัคนียา
พัชราวลัย (โซ่)
Reads
“เด็กนิติไม่ใช่แค่ขี้เหล้านะ ยังขี้เอ-าอีกด้วย” ‘พัชราวลัย’ อกหักรักคุดจากแฟนหนุ่มที่คบกันมา 5 ปี เพื่อนจึงพาไปนัดบอดกับหนุ่มต่าง ม. ทำให้เธอได้เจอกับ ‘พีรวิชญ์’ หนุ่มหล่อ อัธยาศัยดี เฟรนด์ลี่ เขาทำให้เธอยิ้มได้และนับวันยิ่งทำให้หัวใจคันนุบนิบราวมีมดไต่
Updated at
ทัณฑ์ทะเลทราย
Reads
‘ผู้หญิงของเขา’ สิทธิ์ที่ไม่คิดหยิบยื่นให้ใคร ไม่ได้มีไว้แลกหรือแจกแถมฟรี ทว่าหญิงสาวชาวไทยนามว่า รติรส กลับดิ้นรนหนีและปฏิเสธการรับสิทธิ์นี้อย่างสิ้นเยื่อขาดใจ เธอหนีไปพร้อมขโมยหัวใจของเขาไปทั้งดวง... เดนิม อิสมาอิล แทบคลั่ง... ความรักกับผลประโยชน์ตีกันจนยุ่งเหยิง แต่เมื่อกายปรารถนา การลงทัณฑ์อันแสนหวามจึงเริ่มต้นขึ้น “คุณมันเลว” เธอเค้นเสียงว่า ตาวาววับด้วยความโกรธเกลียด ดิ้นรนหนีมือหยาบหนาข้างนั้นสุดฤทธิ์ แต่สองมือถูกจับ ร่างกายถูกทาบทับครึ่งๆ มันทำให้รติรสทำอย่างใจคิดไม่ได้ เรียวปากเข้มกดยิ้ม ชายหนุ่มหาได้เอะใจกับความเกรี้ยวกราดนั้นไม่ ในหัวของเขาตอนนี้รับรู้แต่ความหอมกรุ่นจากร่างนุ่มเนียน มารยาสาไถยต่างๆ เขาไม่สนใจ เดนิมจะคิดเห็นเป็นอะไรไปได้ นอกเสียจากว่าลุงและหลานคู่นี้เต็มใจเดินทางมากับเขาเพื่อเสนอ... และเขากำลังสนองความต้องการของพวกเธออยู่นี่ยังไง “ธุรกิจ... มีแต่คำว่าได้กับเสีย คำว่าเลวของเธอมันใช้ไม่ได้หรอกคนสวย”
Updated at
บรรณาการเสน่หา (หวานใจมาเฟียกาสิโน)
Reads
เรือคาสิโนลำงามได้เข้ามาเปิดให้บริการยังประเทศไทยเป็นครั้งแรก เจ้าเของเรืออย่าง อัลแบร์โต วินเซนโซ อัจไบร์จาร์ ไม่เคยคิดเลยว่าจิ้งจอกร้ายอย่างเขาจะต้องมาตกบ่วงเสน่หาของสาวน้อยสาวไทยอย่างสิตาพร เพียงได้เห็นเธอครั้งแรก ชายหนุ่มก็ปรารถนาสิตาพรจนยากจะหักห้าม เธอมากับน้าสาวและน้าเขยผู้ติดการพนัน เมื่อน้าสาวของเธอติดหนี้เขาหลายล้าน ชายหนุ่มจึงยื่นข้อเสนอให้ยกสิตาพรให้เขาเพื่อแลกกับหนี้ในครั้งนี้ ในวันที่เรือจะออกจากประเทศไทย สิตาพรก็กลายเป็นสมบัติบรรณาการของเจ้าของเรือหนุ่ม “เคยดูสารคดีสัตว์โลกน่ารักไหมน้ำหวาน เนื้อที่เข้าปากเสือ อ้อยที่เข้าปากช้าง เธอคิดว่ามันจะยอมคายง่ายๆ ไหมแม่สาวเวอจิ้น” สิตาพรแก้มแดงแช้ด คำเรียกขานของเขาสร้างความร้อนผ่าวทั่วใบหน้า ตาคมดุเอาจริงทำให้สาวน้อยใจสั่นทั้งที่พยายามบอกตัวเองว่าห้ามกลัวเขา ห้ามทำให้เขารู้ว่าเธอหวาดหวั่นแค่ไหน “อย่ามาเรียกหนูแบบนี้นะ คนแก่โรคจิต ถามจริงเถอะโลกนี้ไม่มีใครเอาแล้วหรือไงถึงได้มาตามตอแยหนูแบบนี้” สาวน้อยแหวเข้าให้ คำพูดเธอเรียกรอยยิ้มขำจากปากเข้ม ยิ้มที่เกิดที่ปากและส่งไม่ถึงดวงตาคม
Updated at
เสน่หายาตรา (เมียประมูลของท่านประธาน)
Reads
เมื่อรักเข้ามาเคาะประตูหัวใจหนุ่มหล่อเจ้าของสายการบินคนดังให้มันรุ่มร้อนจนทนไม่ไหว เขายอมจ่ายเงินก้อนใหญ่เพื่อให้ได้ตัวเธอมา สาวใสไร้เดียงสากลับหวาดผวาเมื่อเจอความต้องการแบบชายหญิงเข้า ชายหนุ่มจึงต้องหยุดตัวเองแล้วค่อยๆ เริ่มบทเรียนสอนรัก ที่ทั้งหวานและเร่าร้อนมากขึ้นตามลำดับ เธอกำลังจะตาย... ปัทมณฑ์บอกตัวเองในความพร่างพร่า ความรัญจวนที่เขามอบให้มันมากมายจนทรมานไปหมด เรือนกายสาวในวัยแรกสวยบิดเร้า บางครั้งดิ้นรน สองมือเรียวสอดแทรกเข้าไปในเส้นผมสีน้ำตาลเข้มที่ยาวแค่ครึ่งนิ้ว เผลอกอบกำดึงทึ้งไปก็หลายหนเพื่อระบายอารมณ์หวาม เธอทรมานเหมือนจะตาย แต่ถ้าเขาหยุดเธอคงเหมือนตายทั้งเป็น อารมณ์ลึกถูกปลุกขึ้นโดยชายหนุ่ม และมีเพียงเขาเท่านั้นที่จะหยุดมันลงได้ “พี่ไรอัน...ลูกปัด...ทนไม่ไหว” “ต้องได้สิคนเก่ง...พี่บอกแล้ว ถึงเธอจะร้องลั่นจนบ้านแตกพี่ก็ไม่มีทางหยุดอีกต่อไป ปัทมณฑ์...” ไรอันตอบเสียงขาดห้วงไม่แพ้กัน และแทนการหยุดหรือผ่อนปรน มือหนากลับยิ่งเคล้าคลึงร่างบางหนักหน่วงมากขึ้น
Updated at
วันวาน(ยัง)หวานรัก
Reads
“เสือบางตัวฝนเขี้ยวเล็บไว้ รอตะปบเหยื่อที่มันต้องการเท่านั้น” “เลิกเล่นตัว” ฮะ! “เล่นตัวมากๆ ขี้เกียจง้อว่ะ” “ใครใช้ให้ง้อ แล้วใช้คำผิดรึเปล่า ฉันไม่ได้งอน ไม่ได้เล่นตัว ฉันเกลียดนายต่างหาก” คำว่าเกลียดเริ่มไม่มีมนตร์ขลังตั้งแต่เมื่อไหร่ ปากได้รูปถึงยิ้มอย่างนั้น “เล่นตัวมาก ไม่ง้อ จับทำเมียเลยนะ” “อะ...ไอ้บ้า” คนถูกขู่จะจับทำเมียหน้าตึง หน้าร้อน กระตุกมือออกแต่มือใหญ่ไม่ปล่อย แถมบีบแน่น โจไม่ยิ้ม ไม่มีแววตาขี้เล่น จ้องนิ่งมองตาตื่นๆ ออกแรงค่อยๆ ดึงมือที่ตนกุมให้ร่างบางโน้มมาหา เขาหงุดหงิด เพราะเผลอทีไรแม่ใบบอนมักจะมีพวกแมลงมาตอมอยู่เรื่อย เลยต้องตามเฝ้า ตามเย้าตามแกล้งอยู่แบบนี้ หน้าคมขรึมจัดแบบไม่ต้องเก๊ก เขาไม่ชอบเลยที่เธอเสน่ห์แรง “สามปีก่อนเธอว่าฉันร้าย แต่ฉันก็ปล่อย สามปีให้หลัง ความร้ายของฉันสั่งสมขึ้นเรื่อยๆ” หน้าคมโน้มเข้าไปใกล้หน้าใสที่แก้มเริ่มก่ำแดง เขามองอย่างพอใจ ส่งเสียงพร่าต่ำเอาจริงออกไปอีกประโยค “ร้ายมากพอ... ให้ฉันไม่ปล่อยเธอในวันนี้ ใบบัว...” กลีบปากนุ่มเปิดเผยอ ดวงตาเบิกกว้าง หน้าตื่นๆ แบบที่เขามองแล้วกระตุกหัวใจแกร่งกร้าว แม้จะแค่ไม่กี่วินาที ใบบัวก็แปรเปลี่ยนเป็นใบบอนที่ชอบทำให้เขาคันคะเยอตวัดตาค้อนแทบคว่ำ จิกตาใส่เขาราวตัวเองเป็นแม่ไก่ ปากน่าจูบนั้นก็หาเรื่องให้เธอ “ไอ้หมาโจ” โจยิ้มมุมปาก กระตุกมือด้วยแรงระดับหนึ่ง ร่างบางก็เอนข้ามโต๊ะอ่านหนังสือมาหา “ระวังคืนนี้ หมาจะเลียปาก” อากาศในห้องสมุดอบอ้าวกะทันหัน พวงแก้มสองข้างของใบบัวร้อนฉ่า แววตายิ้มราวกับเย้ยของคนตรงหน้าตวัดริ้วบนเนื้อใจอ่อน รู้ว่าเขาแกล้งยั่วหยอกแต่อดเต้นตามไม่ได้ ใจกระตุกอย่างน่าหงุดหงิด นี่ให้สถานะแค่คนเคยคบ แค่ดีด้วยนิดหน่อย แค่เผลอปล่อยให้กอดจูบไม่กี่ครั้ง ริจะมาเรียกร้องประกาศก้องสิทธิ์รึไง ความหงุดหงิดจากสภาวะอารมณ์ผันแปรกะทันหัน ทำให้มือบางฉวยประมวลอาญา ก่อนจะทันคิดหน้าคิดหลัง หนังสือเล่มหนากระทบศีรษะผู้ชายปากกล้าเข้าเต็มเปา “โอ๊ย!”
Updated at
สิงห์เกมสวาท
Reads
กติกาคือ กอดได้แต่ห้ามรัก เมื่อหัวใจถลำรัก เธอควรฉีกกติกานั้นหรือถอยห่างจากกันดี “มนเหมือนเด็กขาดความอบอุ่นที่ต้องได้รับการบำบัด” “ยังไง” สายตาคมไหวเหมือนจะยิ้มได้ ทำมนสิชาหน้าร้อนผ่าว ทั้งที่นั่งอยู่ในห้องแอร์ กลับเหมือนมีเปลวแดดมาลูบแก้มให้ร้อนวูบวาบ สีหน้าและลักษณะการเอียงคอมองอย่างใคร่รู้ของหญิงสาวชวนให้หนุ่มทั้งแท่ง เลือดร้อนฉ่าใคร่ลงมือสาธิตการบำบัดเสียเดี๋ยวนี้ “อย่าทำหน้าแบบนั้น” “แบบไหน” เธอนิ่วหน้า งงจัดจริงๆ ไม่ใช่การเสแสร้งมารยา กฤษฎิ์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ กวาดสายตายิ้มได้ ลูบไล้นวลแก้มละมุนที่เริ่มซับสีเรื่อ แล้ววกกลับมาสบตาคู่งาม “แบบที่กำลังมอง สนใจ ใคร่รู้ มันทำให้ผู้ชายเกิดอารมณ์ ไม่รู้หรือ” บ้าจริง! มนสิชาหน้าม้าน หลบตาวูบ เบี่ยงหน้าหนีจากใบหน้าคมเข้มอย่างรวดเร็ว ใจหวามไหว ทำลมหายใจติดขัด เสียงหัวเราะที่ดังจากลำคอหนาเบาๆ ยิ่งสร้างความอับอายแก่เธอ ตาคมหรี่หลุบทอดมองนวลแก้มปลั่ง เขารู้ว่าเธออายจริงๆ ไม่ใช่มารยาหญิงแบบผู้หญิงที่เคยเจอ แบบนี้แหละที่เขาสนใจ ขี้อายแต่อยากรู้ บางครั้งเข้าใจยากแต่...น่าเอาเป็นบ้า!
Updated at
จำเลยอารมณ์
Reads
“มาหาฉัน แล้วเธอจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ” หรืออีกนัย... คลานเข้าไปสยบแทบเท้าของเขา ยอมศิโรราบแด่มัจจุราชที่เงื้อง่าคมเคียวรอท่า... อย่างไร้เงื่อนไข “บางทีคุณก็มั่นใจอะไรผิดๆ นะคะ” คิ้วเข้มขมวด หากริมฝีปากได้รูปยังมีรอยยิ้มระบาย ส่งให้ใบหน้าคมนั้นดูหล่อเหลาและเป็นมิตรอย่างไม่ควรเป็น “ฉันมั่นใจในสิ่งที่ทำเสมอ แล้วมันก็ไม่พลาดด้วยสิ” “ไม่แน่หรอก คนเคยพลาด มีหรือจะไม่พลาด” “หมายความว่าไง” “ไม่รู้สิคะ” เพลงรัมภาใส่จริตเท่าที่อายุสามสิบแบบเธอรู้จักมา กรีดยิ้ม ปรายตา ทำท่าว่ามั่นใจสุดฤทธิ์ทั้งที่ใจอกตรมขมไหม้ “ถึงฉันจะเสนอ แต่พอถูกสนองไม่ถูกใจ ฉันก็มีสิทธิ์คิดใหม่ อย่ามั่นใจนักคุณหมอ... ทุกวันนี้คุณป๋าสายเปย์เยอะเสียด้วยสิ บางทีอาจจะมีสักคนที่ฉันพอใจยอมเป็นตุ๊กตาบนเตียงก็ได้” “จะบอกว่าเธอยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อทดสอบความร่านของตัวเองงั้นสิ” “จะเป็นไรไปล่ะ จะขายทั้งทีก็ต้องหาที่ถูกใจหน่อย เมื่อก่อนแบให้ฟรีๆ ก็เคยแล้วนี่ จริงไหมคะ”
Updated at
เมขลาล่อแก้ว
Reads
เขาหล่อเหลา เร่าร้อน และเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ เมื่อต้องการเขาต้องได้ ไร้ความเป็นสุภาพบุรุษ ไม่เกี่ยงวิธีการ และคุณ! ไม่มีทางขัดขืน ไม่สามารถหลบเร้นจากความร้ายกาจน่าชังนั้นได้เสียด้วย “พี่เธอเสนอฉันเอง แต่คนที่ฉันอยากจูบคือเธอมากกว่า” รวดเร็วดังลมพัดเมื่อร่างสูงเคลื่อนไหวมาใกล้ ร่างบางระหงลอยหวือสู่อ้อมแขนที่รวบรัด เมขลาอุทานเบาๆ รีบผลักอก บ้าที่สุด! คิดไม่เข้าท่าแล้วยัยแก้ว “ปากว่าตาขยิบนะเธอน่ะ” เขาเย้ากลั้วหัวเราะ “บ้า ปล่อยฉัน นายจะทำตัวน่าเกลียดเกินไปแล้วนะ” “เธอต้องการฉัน” “ยังงั้นเหรอ...” ฟันแหลมคมของเธอก็งับหมับกับหูเขาเต็มๆ “โอ๊ะ!” กายแกร่งสะดุ้งโหยง เมขลาสอดมือรอบคอเขา โน้มแล้วสวนเข่ากระแทกกะตรงเป้าเหมาะเหม็ง “โอ๊ย!” ร่างสูงงองุ้มตัว กุมเป้ากอบประคองน้องชายที่ถูกประทุษร้ายอย่างไม่ปรานี เงยหน้ามองคนที่ดีดตัวหนีออกไปยืนทำหน้าสะใจด้วยประกายตาขุ่นจัด “เธอ!” “สมน้ำหน้า ไอ้บ้า ไอ้โรคจิตตัณหากลับ ฝันไปเถอะว่าจะได้เห็นขาอ่อนฉัน อย่ามายุ่งกับพี่สาวฉันอีก ไม่งั้นฉันเล่นงานนายหนักกว่านี้แน่”
Updated at
พรหมพยศรัก
Reads
ในสายตาของอิศรวัชร์ สาวสวยที่มีข่าวคาวและจอมยั่วในสายตาใครๆ อย่างโมรีกลับเป็นได้แค่ดอกไม้ประดับเตียง เขาไม่ปรารถนาจะยุ่งเกี่ยวกับเธอ หากคำสบประมาทนั้น ชักพาเธอให้เข้ามาใกล้ชิด ครั้นได้มีสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วย เขากลับยิ่งต้องการ ห่วงหวงและหึงเธอ คอยกันท่าไม่ให้ผู้ชายคนไหนใกล้ ถึงกับยื่นข้อเสนอให้เธอแต่งงานด้วยเพื่อรับผิดชอบ ทว่า โมรีกลับไม่สนใจใยดีเขาสักนิด “การแต่งงาน มันก็แค่การประกาศอย่างเป็นทางการว่าฉันมีผัวแล้ว” เสียงหวานหยัน ดวงตาเปล่งประกายเจิดจ้า น้ำเสียงบอกว่าไม่พิสมัยและไม่ได้เสียอกเสียใจอะไรกับสิ่งที่เสียไป “ไม่นึกว่าคุณเองก็พิสมัยสโลแกนสุดฮิตในยุคนี้ รักสนุกแต่ไม่ผูกพันว่างั้น” เขาเย้ย โมรีกัดริมฝีปากล่างแน่น ท่าทางภายนอกบอกว่าไม่แคร์ แต่ภายในกำลังเดือดปุดๆ เธอระงับตัวเองสุดๆ ไม่ให้กระโจนไปทำร้ายผู้ชายหล่อเหลาตรงหน้า อิศรวัชร์ยิ้ม ตาคมฉายแสงแรงกล้าจับจ้องมองดวงหน้างดงามจับตา ผู้หญิงที่ใครๆ กระสันอยากจะพาขึ้นเตียง เธอสวย รวย มีชาติตระกูล เป็นที่นับหน้าถือตาในวงสังคม มีดีกรีมากพอจะเรียกร้องความสนใจจากผู้ชายทั้งโลก และเธอเป็นแม่จอมยั่วอย่างเหลือร้ายทั้งที่ความจริงแล้ว... แสนจะไร้เดียงสา...
Updated at
อสูรเผด็จรัก
Reads
ความผิดที่เธอไม่ได้ก่อกลับต้องมาชดใช้ให้อสูรหนุ่มใจร้ายเช่นเขา ท่ามกลางความร้ายกาจบทรักอันเร่าร้อนที่เขามอบให้กลายเป็นกรงขังเหนี่ยวรั้งหัวใจเธอไว้กับเขาตลอดกาล “เธอคิดว่าความสาวของเธอมันมีค่ากับฉันงั้นเหรอปรางอินท์” ปรางอินท์ผงะห่างโดยอัตโนมัติ คำพูดเหยียดหยามและการดูแคลนในสายตาคมเหมือนกับมีดที่กรีดลึกลงในหัวใจจนย่อยยับ เหลือทิ้งไว้เพียงแผลที่กำลังอักเสบ “จะบอกอะไรให้เอาบุญนะคนสวย ฉันแทบไม่ได้รู้สึกอะไรเลยด้วยซ้ำ ทุกอย่างมันคือเกมและการแก้แค้นที่หอมหวานว่ามั้ย อย่างน้อยเธอมันก็ยังดีกว่าผู้หญิงขายบริการอยู่หน่อยๆ หึหึ แม่สาวเวอจิ้นเธอคิดว่าจะเอาสิ่งนี้มาทดแทนสิ่งที่พี่เธอทำกับชีวิตพี่ชายของฉันได้รึยังไง” ประโยคท้ายๆ เสียงของชายหนุ่มดังลั่นขึ้นจนกลายเป็นตะคอกเสียงก้องห้อง ตาคมลุกโรจน์ราวกับไฟ “คนสารเลว ไอ้คนชั่วช้าสามานย์” หญิงสาวตะโกนสวนกลับเช่นเดียวกัน เธอกำลังนึกเสียใจทำไมคนดีๆ อย่างภาคิไนยจะต้องมาเจ็บตัว น่าจะเป็นผู้ชายตรงหน้านี่ต่างหากที่น่าจะตายๆ ไปซะ ภาคินเลิกคิ้วสูง เรียวปากเข้มหยักยิ้ม ยิ้มที่คนมองถึงกับเสียงสันหลังวาบด้วยความกลัวจนเผลอถอยหลังออกห่างใบหน้าที่โน้มอยู่ห่างไม่ถึงหนึ่งศอก “อย่าปากเก่งให้มากนัก รู้มั้ยว่าฉันมีวิธีจัดการกับคนปากเก่งยังไงบ้าง รึว่าอยากจะลอง ปรางอินท์ฉันบอกให้ทำอะไรเธอก็ต้องทำ เพราะเธอคือเหยื่อที่ฉันตะครุบมาได้แทนพี่สาวของเธอ” “ไม่ ฉันไม่ทำอะไรทั้งนั้น คอยดูนะมีโอกาสเมื่อไหร่ฉันจะหนีไปจากที่นี่” “ฮ่าๆๆ เอาเลยคนสวย แต่ขอเตือนนิดนะ ที่นี่กว้างเป็นพันไร่ ถ้าคิดว่าจะพ้นสายตาคนงานของฉันไปได้ก็เอา แล้วหนุ่มๆ ที่นี่ล้วนแล้วแต่กลัดมันกันทั้งนั้น มันออกจะห่างไกลความเจริญไปสักหน่อยน่ะนะ นานๆ พวกมันจึงจะได้เข้าเมืองไปหาสาวๆ มากอดแก้หนาวระบายอารมณ์ดิบสักที อ้อ...ที่สำคัญ เมื่อไหร่ที่เธอก้าวพ้นไปจากที่นี่ วันนั้นพี่สาวของเธอจะต้องมาอยู่ที่นี่แทน ไปสิไปเล้ย”
Updated at