ดากานดา อัคนียา
ABOUT ME
ABOUT ME
STORY BY ดากานดา อัคนียา
พ่ายปฏิพัทธิ์
Reads
เพราะความไว้ใจในอดีตทำให้เขาต้องสูญสิ้นอิสรภาพ ถูกสังคมประนามตราหน้าว่าฆาตกร กลายเป็นคนคุกที่เย็นชา ไร้หัวใจ แต่แล้ว สาวน้อยหน้าใสแสนสวยที่ชะตากรรมผลักดันให้พลัดหลงเข้ามาในดงสีเทากลับสั่นคลอนกำแพงน้ำแข็งให้รอนร้าว เขาควรจะทำอย่างไรกับเธอดี กำจัดให้พ้นสายตา หรือกระชากเธอมาไว้อุ่นกาย * ** * ** * ** * ** * ** * ** * “ฉันต้องนอนกับคุณด้วยไหม” ความอัดอั้นตันใจทำให้เผลอพูดไปอย่างที่ใจคิด นั่นทำให้ตาคมดุตวัดมามอง “งั้นนอนด้วย” “คุณ!” “แต่ตอนนี้ไปเปิดน้ำ” คิ้วเข้มมุ่นเข้าหากันเล็กน้อย ขณะตาคมหรี่จ้องวงหน้าที่เริ่มแดง “หรือจะนอนด้วยกันตอนนี้เลย”
Updated at
หวามรักวิศวะ (เด็กกาย)
Reads
‘นาเนียร์’ หลานสาวหัวแก้วหัวแหวนของเจ้าสัวใหญ่ คุณหนูผู้สูงส่งและสุดแสนร่ำรวยแต่เพื่อนในโรงเรียนไม่มีใครอยากคบหามาตั้งแต่เด็ก พวกเขาหาว่าเธอติดหยิ่ง ลูกคุณหนู เอาแต่ใจ พอโตขึ้นเธอก็ถูกตราหน้าว่าใฝ่ต่ำ คบกับพวกคนต่ำชั้น ร่าน แรง เหลวแหลก ‘กาย’ หนุ่มวิศวกรรมยานยนต์ปี 3 ผู้ชายเย็นชา พูดน้อย ไม่เคยสนใจสาวคนไหนกลับสะดุดใจ สาวสวยที่มีดีกรีความร้าย แรง ตาต่อตาฟันต่อฟัน แถมยังอ่อยเก่งและช่างยั่ว ซ้ำเธอยังประกาศโต้ง ๆ ว่า ‘ถ้าพี่ยอม...เป็นเด็กในฮาเร็มของเรา’ ‘หล่อแบบนี้แพงเท่าไหร่เราก็พร้อมจ่าย’ ** *** ** *** ** *** “ถ้าพี่ยอม...เป็นเด็กในฮาเร็มของเรา” ฉันยกแก้วเครื่องดื่มชูให้เขา “หล่อแบบนี้แพงเท่าไหร่เราก็พร้อมจ่าย” “เอาแต่ใจ” “ทำไงได้ล่ะ เรามีทุนให้เอาแต่ใจซะด้วยสิ” “สรุปเท่าไหร่ หนึ่งแสน” “...” “สองแสน” “...” “ห้าแสน” ฉันแหงนหน้าเอียงคอมองหน้าหล่อ ๆ ของคนที่ยังจ้องกันไม่วางตา ผ่านไปหลายนาทีเขาก็ยังไม่ตอบ ฉันจึงกระตุ้นไปอีกรอบ “หนึ่งล้าน” “เป็นคุณหนูที่เอาแต่ใจจริงด้วย”
Updated at
จอมร้าย ( 4P )
Reads
“ยังไม่ตอบพี่เลยนะ กลัวพี่ทำไม” “พี่ทรีไม่ถามตัวเองล่ะ ทำอะไรให้วาวต้องกลัว” เสียงหวานสะบัดน้อย ๆ ทรีคลี่ยิ้ม บีบก้นสวยเต็มกำมือ เธอสะดุ้งแต่ไม่ได้เลี่ยงหลบ ยืนสบตาเขาผ่านกระจกบานใหญ่ สายตาที่กำลังคาดคั้นและปรักปรำ “เรื่องที่วาวกลัว มันอาจไม่ได้เกิดครั้งแรกก็ได้นะ” “หมายความว่าไง” วาวใจเต้นระรัว สองมือกำแน่น ทรีขยับเข้าไปยืนซ้อนข้างหลัง เลื่อนสองมือมาลูบไล้เอวบางด้านหน้า โคนขาทั้งสองก่อนจะวกขึ้นมาข้างต้นขา บีบนวดบั้นเอว ไล่ขึ้นด้านมาที่หน้าท้องแบนเรียบเปลือย เธอสั่นเบา ๆ เขาก้มหน้าลงมาพูดใกล้ ๆ ใบหูเล็ก ตาก็มองหน้าเธอผ่านกระจก “คืนที่วาวเปิดไพ่แพ้ตลอด พี่ได้กอดวาวแล้ว ทั้งคืน...” “ไม่จริง...” “ไอ้หนุ่มเห็นดีเห็นงามด้วย” เพื่อนรักจัดแจงให้ทุกขั้นตอน “ไม่จริง...” ทรีมองหน้าเผือดสีแล้วใจไหว เขาหอมแก้มขาวหนัก ๆ โอบกอดเอวบางไว้ “ตั้งแต่นั้นมา พี่อยากกอดวาวจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว” “พี่ทรี...” ทว่า... เสียงที่เอ่ยขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยก็ทำเอาการโรมรันหยุดชะงัก “แอบมาสนุกกันอยู่นี่เอง”
Updated at
วิมานสวาทจอมเถื่อน
Reads
โคแก่ปากร้าย ปะทะ หญ้าอ่อนหัดอ่อย รักที่คิดว่าจะกร่อยจึงแซบสะเด็ดเผ็ดมันซาบซ่านสุดซึ้งทุกอณูทรวง ************ เด็กน้อยในอุปการะน่ารักน่าใคร่ขึ้นทุกวัน เธอยังแสดงออกว่าคิดเกินเลยกับเขา โรมรันไม่อยากขึ้นชื่อว่าเลี้ยงต้อย เป็นสมภารกินไก่วัด ก่อนตบะแตก จึงตัดใจส่งเธอออกไปอยู่ไกลตัว ************* ด้วยแอบปลื้ม แอบรักผู้มีอุปการะคุณอย่างเขา เธอถึงยอมเสนอตัวให้ หากเขากลับฉีกหน้า ซ้ำเสือกไสส่งเธอออกไปจากไร่ เธอตั้งใจไว้จะไม่กลับมาให้เขาเห็นหน้าอีกตลอดชีวิต ************** “พุดได้งานแล้วค่ะ ตั้งใจจะทำงานอยู่ที่นี่ พุดต้องขอกราบขอบพระคุณ” สาวน้อยกระพุ่มมือไหว้ “คุณเข้มมากนะคะที่เป็นธุระส่งเสียค่าใช้จ่ายให้พุดมาตั้งมากมาย” รู้หรอกว่า สาวน้อยตั้งใจไม่กลับ เขาถึงได้วิ่งหน้าตั้งมาถึงเมืองฟ้าอมรแห่งนี้ หลังจากสั่งให้วิชาลกลับไร่ได้ แต่การได้ยินเธอพูดจากปากมันกระตุ้นความหงุดหงิดสะกิดต่อมโมโหของโรมรันขึ้นมาทันที “รู้ว่าเสียเงินเสียทองไปไม่น้อยแล้วจะเนรคุณไม่กลับไร่ใช้ได้ที่ไหน งานที่ไร่เยอะแยะยังกับอะไร” พุดแก้วหน้าชา ฟังเสียงกรุ่นๆ เจืออารมณ์โมโหของเขาอย่างไม่เข้าใจ โรมรันโกรธอะไร ในเมื่ออยากให้เธอมาจากไร่เองแท้ๆ “คุณเข้มพูดแรงไปหรือเปล่าคะ พุดยังไม่ว่าจะเนรคุณเสียหน่อย” สาวน้อยเชิดหน้าโต้ตอบ “การที่เธอไม่กลับไปทำงานให้ฉันแบบนี้ ควรจะบัญญัติศัพท์ใหม่อะไรดีล่ะ ไหนลองบอกซิ ถ้าไม่ใช่คำว่าเนรคุณนั่น” “พุดว่าคุณเข้มกำลังพาลมากกว่านะคะ ถ้าโกรธอะไรมาจากไหนไว้ค่อยคุยกันวันหลังก็ได้ แต่พุดยืนยันค่ะ พุดจะทำงานที่นี่ ขอเวลาพุดเก็บเงินสักพักแล้วจะทยอยใช้คืนให้ ถ้าคุณเข้มไม่ว่า” “ว่าสิ ฉันต้องว่าอยู่แล้ว กี่ปีที่เธอจะใช้คืนฉันได้หมด มาอยู่ไกลแบบนี้ เผื่อวันดีคืนดีหนีหายเข้ากลีบเมฆ ฉันหาเธอไม่เจอทำไง” พุดแก้วชักโมโหบ้าง โรมรันจะเอาไงแน่ ก่อนหน้าทำเป็นไล่ให้มาเรียน มาอยู่ที่นี่ แล้วตอนนี้กลับตามมาต่อว่าอีก “พุดไม่เคยมีนิสัยแบบนั้น ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ คุณเข้มทำรายการมาเลย กี่บาทกี่สตางค์ ต่อให้ต้องใช้ทั้งชีวิต พุดก็จะหามาคืนให้ครบ” คนฟังขบกราม มองจ้องสาวน้อยที่ปีกกล้าขาแข็ง ร้องปาวๆ จะหาเงินมาคืน ต่อมความโกรธมันแทบระเบิด เส้นเลือดที่ขมับกระตุกตุ้บๆ ชายหนุ่มลุกยืนช้าๆ ยัดมือใส่กระเป๋ากางเกงยีน พยายามนับหนึ่งถึงร้อย...ถึงพัน เมื่อก่อนเขาเคยควบคุมตัวเองได้เป็นอย่างดี ทำไมวันนี้จะมาหลุดฟอร์มเสียได้ ไม่มีทาง “อ้อ... เก่ง” กายแกร่งเคลื่อนช้า ขณะที่ตาคมมองรอบห้องไปเรื่อย ชักนึกสนุกขึ้นกับความดื้อรั้นของสาวน้อย “ยังไงก็จะใช้ทั้งชีวิต ก็ไปใช้ด้วยกันที่โน่นเลยซิ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาคอยจับตาดูกันให้วุ่นวาย” “ไม่ค่ะ คุณเข้มเคยอยากให้พุดมาอยู่ที่นี่ไม่ใช่เหรอคะ พุดก็มาแล้วไง” *************** “ผัวทั้งคนนะแม่คู้ณ ช่วยให้ความสำคัญกันมั่ง” คนหน้าไม่อายโวยวายลั่นบ้าน ชนิดไม่คิดถึงหน้าสวยๆ แสนบอบบางของสาวน้อย ป่านนี้คนทั้งไร่คงได้ยินเสียงแหกปากของเขาหมดแล้ว พุดแก้วกัดปาก ไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด ตบมือข้างเดียวดังที่ไหน “รึเธอยึดสุภาษิตสมัยใหม่ มีเงินท่วมหัวไม่มีผัวยังได้ คิดงี้ใช่มั้ย เวลาเห็นผู้หญิงพวกนั้นมาเกาะแกะฉัน ถึงได้ไม่สนใจ” คนโวยวายพาลซ้ำ หน้าบูดหน้าบึ้ง ด้วยความฉุนเฉียว คิดดู อุตส่าห์จะทำให้หึง ให้หวง ให้ห่วง แบบผัวฉันใครอย่าแตะ แต่แม่เจ้าประคุณมองเฉย เดินหนี แถมยังสนับสนุนให้เขาไปกับคนอื่นอีก มันน่าโวยวายไหม “นี่ผัวนะ ผู้ชายคนเดียวที่เธอต้องสนใจ จับให้มั่นคั้นให้ตาย ไม่รู้รึไง” คราวนี้คนเก็บปากชักทนไม่ไหว ตาแก่ขี้โวยวาย สำคัญตัวเองมากไปแล้ว พุดแก้วตวัดสายตาที่เปลี่ยนจากความเจิดจ้า เป็นประกายพราวระยิบ ยิ้มขบขัน เสมือนหนึ่งฟัง เด็กขี้โวยวายเล่าเรื่องตลก “ผิดค่ะ ทุกวันนี้ใครเค้าจับผู้ชาย เค้าฮิตจับโปเกมอนกัน ตามโลกไม่ทันเหรอคะคุณเข้ม”
Updated at
เด็กเกียร์
Reads
ในวันที่ครอบครัวกลายเป็นบุคคลล้มละลาย เพื่อนฝูงเมินหน้า คนรักปันใจให้หญิงอื่นซ้ำยังคิดจะทำเลวระยำกับเธอ ‘ศิร์กานต์’ ไขว่คว้าผู้ชายที่เข้ามาช่วยเหลือ เขาผู้เปรียบเสมือนขอนไม้กลางทะเลมรสุม โดยหารู้ไม่ว่าการเลือกครั้งนี้จะทำให้ชีวิตเธอเปลี่ยนไปตลอดกาล กันต์กฤษ หนุ่มวิศวกรรมการบินปี 3 หล่อ รวย ทรงแบด ไม่เคยคบสาวเกินหนึ่งคืน หน้าตาสะสวย แววตาเด็ดเดี่ยวร้ายกาจของศิร์กานต์กลับทำให้เขาสนใจ ยื่นข้อเสนอให้เธอเป็นเด็กของเขา ทว่า กลับถูกปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย คนอย่างเขาสนใจเธอแล้ว มีหรือจะยอมปล่อยให้หลุดมือ เขานี่แหละจะสอนให้เธอรู้ว่า... เป็นเด็กดีหรือจะสู้เป็นเด็กพี่ โดยเฉพาะเป็นเด็กของ ‘พี่เกียร์’ ** *** ** *** ** *** “จะทำอะไร” คนสวยหน้าตื่น ผงะออกห่างจนตัวเธอเอนไปด้านหลัง ต้องใช้มือหนึ่งค้ำพื้นพรมสักหลาด อีกมือใช้ดันอกผมไว้ ผมมองแล้วแสยะยิ้ม ขำที่เธอคิดว่าจะหนีพ้นมือถ้าผมเอาจริง “ทำอะไรดีล่ะ...” ผมละคำพูดไว้เพื่อปั่นเธอ “...เรียกร้องรางวัลที่พี่ควรได้ดีไหม...” ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนปากแทบแตะปาก มองท่าทางระแวดระวังของเธอด้วยใจครื้นเครง “เท่าไหร่ ฉันจะจ่ายค่าที่นายช่วยเหลือ” “เผอิญเงินไม่เคยเป็นปัญหาของพี่ซะด้วยสิ” ผมยื่นนิ้วไปเกี่ยวปอยผมที่ระใบหน้าสวย คนสวยปัดมือผมออกอย่างมีอารมณ์ อารมณ์หงุดหงิดน่ะนะ แววตาที่จ้องสบมาวาววับเย่อหยิ่งถือดีชวนให้ผมอยาก...จับเธอกดตรงนี้ เดี๋ยวนี้เลย หน้าสวยมีคำถามแปะหรากลางหน้าว่า ‘ผมจะเอายังไง’ “เป็นเด็กพี่ไม่ดีตรงไหน” “ตรงที่ไม่ได้อยากเป็นไง ไม่อยากเป็นเด็กใครทั้งนั้น” “อ้อ อยากให้เอาฟรี” “ปากหมา” “ระวังหมาจะเลียปาก” ผมแกล้งหลุบตาลงมองจุดที่พูดถึง เลื่อนเลยลงไปยังทรวงอกที่เด่นดันเนื้อผ้า แล้ววกสายตากลับขึ้นมามองปากบางที่เม้มแน่น ตาคู่งามขุ่นขวาง จมูกเล็กเชิดบ่งบอกความดื้อรั้นและร้าย ผมแม่งโคตรชอบ ผู้หญิงร้าย ๆ ตรงหน้าตอนนี้มากเลย เธอทำให้ผมตื่นตัวแค่เพราะมองสีหน้าถือดีของเธอโดยไม่ต้องบิวต์อะไรมากมาย ผมก้มหน้าลงไปใกล้เธออีก กดดันให้ตัวเธอเอนถอยจนแผ่นหลังทาบลงบนพื้นพรมสักหลาดราคาแพง ก่อนเท้ามือทั้งสองกับพื้นพรม กักตัวเธอไว้ใต้อาณัติ มองสีหน้าร้อนรนของเธออย่างตื่นเร้าไปทั้งสรรพางค์กาย “หมาตัวนี้มันไม่เลียแค่ปากหรอกนะที่รัก มันจะเลียทั้งตัว” ** *** ** *** ** *** ** “จูบพี่สิที่รัก...” ผมเร่งเร้า ที่รักค่อย ๆ ยกมือขึ้นมากอดคอผมหลังจากที่ผมแอบเห็นเธอสูดหายใจลึกเหมือนเรียกขวัญกำลังใจ มันทำให้ผมยิ้มและอยากแกล้งเธอมากกว่าเดิม ดังนั้น พอหน้างามขยับเข้ามาใกล้ รั้งหน้าผมลงไปหา ห่างแค่ช่วงลมหายใจกั้น ปากนุ่มหวานจะประกบปากกัน ผมแตะนิ้วลงบนกลีบปากนุ่ม “ไม่ใช่ที่ปาก” ไม่ใช่ไม่อยากให้เธอจูบนะ “ที่นี่ต่างหาก” ผมทำให้เธอตาโตกว่าเดิมด้วยการจับมือเล็กแทรกเข้ามาวางบนเป้ากางเกง ที่รักหน้าแดงก่ำมากกว่าเดิม อึกอัก ตาคู่สวยวาบไหว “ไม่กล้าเหรอ” “ใครไม่กล้า”
Updated at
พัชราวลัย (โซ่)
Reads
“เด็กนิติไม่ใช่แค่ขี้เหล้านะ ยังขี้เอ-าอีกด้วย” ‘พัชราวลัย’ อกหักรักคุดจากแฟนหนุ่มที่คบกันมา 5 ปี เพื่อนจึงพาไปนัดบอดกับหนุ่มต่าง ม. ทำให้เธอได้เจอกับ ‘พีรวิชญ์’ หนุ่มหล่อ อัธยาศัยดี เฟรนด์ลี่ เขาทำให้เธอยิ้มได้และนับวันยิ่งทำให้หัวใจคันนุบนิบราวมีมดไต่
Updated at
ทัณฑ์ทะเลทราย
Reads
‘ผู้หญิงของเขา’ สิทธิ์ที่ไม่คิดหยิบยื่นให้ใคร ไม่ได้มีไว้แลกหรือแจกแถมฟรี ทว่าหญิงสาวชาวไทยนามว่า รติรส กลับดิ้นรนหนีและปฏิเสธการรับสิทธิ์นี้อย่างสิ้นเยื่อขาดใจ เธอหนีไปพร้อมขโมยหัวใจของเขาไปทั้งดวง... เดนิม อิสมาอิล แทบคลั่ง... ความรักกับผลประโยชน์ตีกันจนยุ่งเหยิง แต่เมื่อกายปรารถนา การลงทัณฑ์อันแสนหวามจึงเริ่มต้นขึ้น “คุณมันเลว” เธอเค้นเสียงว่า ตาวาววับด้วยความโกรธเกลียด ดิ้นรนหนีมือหยาบหนาข้างนั้นสุดฤทธิ์ แต่สองมือถูกจับ ร่างกายถูกทาบทับครึ่งๆ มันทำให้รติรสทำอย่างใจคิดไม่ได้ เรียวปากเข้มกดยิ้ม ชายหนุ่มหาได้เอะใจกับความเกรี้ยวกราดนั้นไม่ ในหัวของเขาตอนนี้รับรู้แต่ความหอมกรุ่นจากร่างนุ่มเนียน มารยาสาไถยต่างๆ เขาไม่สนใจ เดนิมจะคิดเห็นเป็นอะไรไปได้ นอกเสียจากว่าลุงและหลานคู่นี้เต็มใจเดินทางมากับเขาเพื่อเสนอ... และเขากำลังสนองความต้องการของพวกเธออยู่นี่ยังไง “ธุรกิจ... มีแต่คำว่าได้กับเสีย คำว่าเลวของเธอมันใช้ไม่ได้หรอกคนสวย”
Updated at
บรรณาการเสน่หา (หวานใจมาเฟียกาสิโน)
Reads
เรือคาสิโนลำงามได้เข้ามาเปิดให้บริการยังประเทศไทยเป็นครั้งแรก เจ้าเของเรืออย่าง อัลแบร์โต วินเซนโซ อัจไบร์จาร์ ไม่เคยคิดเลยว่าจิ้งจอกร้ายอย่างเขาจะต้องมาตกบ่วงเสน่หาของสาวน้อยสาวไทยอย่างสิตาพร เพียงได้เห็นเธอครั้งแรก ชายหนุ่มก็ปรารถนาสิตาพรจนยากจะหักห้าม เธอมากับน้าสาวและน้าเขยผู้ติดการพนัน เมื่อน้าสาวของเธอติดหนี้เขาหลายล้าน ชายหนุ่มจึงยื่นข้อเสนอให้ยกสิตาพรให้เขาเพื่อแลกกับหนี้ในครั้งนี้ ในวันที่เรือจะออกจากประเทศไทย สิตาพรก็กลายเป็นสมบัติบรรณาการของเจ้าของเรือหนุ่ม “เคยดูสารคดีสัตว์โลกน่ารักไหมน้ำหวาน เนื้อที่เข้าปากเสือ อ้อยที่เข้าปากช้าง เธอคิดว่ามันจะยอมคายง่ายๆ ไหมแม่สาวเวอจิ้น” สิตาพรแก้มแดงแช้ด คำเรียกขานของเขาสร้างความร้อนผ่าวทั่วใบหน้า ตาคมดุเอาจริงทำให้สาวน้อยใจสั่นทั้งที่พยายามบอกตัวเองว่าห้ามกลัวเขา ห้ามทำให้เขารู้ว่าเธอหวาดหวั่นแค่ไหน “อย่ามาเรียกหนูแบบนี้นะ คนแก่โรคจิต ถามจริงเถอะโลกนี้ไม่มีใครเอาแล้วหรือไงถึงได้มาตามตอแยหนูแบบนี้” สาวน้อยแหวเข้าให้ คำพูดเธอเรียกรอยยิ้มขำจากปากเข้ม ยิ้มที่เกิดที่ปากและส่งไม่ถึงดวงตาคม
Updated at
เสน่หายาตรา (เมียประมูลของท่านประธาน)
Reads
เมื่อรักเข้ามาเคาะประตูหัวใจหนุ่มหล่อเจ้าของสายการบินคนดังให้มันรุ่มร้อนจนทนไม่ไหว เขายอมจ่ายเงินก้อนใหญ่เพื่อให้ได้ตัวเธอมา สาวใสไร้เดียงสากลับหวาดผวาเมื่อเจอความต้องการแบบชายหญิงเข้า ชายหนุ่มจึงต้องหยุดตัวเองแล้วค่อยๆ เริ่มบทเรียนสอนรัก ที่ทั้งหวานและเร่าร้อนมากขึ้นตามลำดับ เธอกำลังจะตาย... ปัทมณฑ์บอกตัวเองในความพร่างพร่า ความรัญจวนที่เขามอบให้มันมากมายจนทรมานไปหมด เรือนกายสาวในวัยแรกสวยบิดเร้า บางครั้งดิ้นรน สองมือเรียวสอดแทรกเข้าไปในเส้นผมสีน้ำตาลเข้มที่ยาวแค่ครึ่งนิ้ว เผลอกอบกำดึงทึ้งไปก็หลายหนเพื่อระบายอารมณ์หวาม เธอทรมานเหมือนจะตาย แต่ถ้าเขาหยุดเธอคงเหมือนตายทั้งเป็น อารมณ์ลึกถูกปลุกขึ้นโดยชายหนุ่ม และมีเพียงเขาเท่านั้นที่จะหยุดมันลงได้ “พี่ไรอัน...ลูกปัด...ทนไม่ไหว” “ต้องได้สิคนเก่ง...พี่บอกแล้ว ถึงเธอจะร้องลั่นจนบ้านแตกพี่ก็ไม่มีทางหยุดอีกต่อไป ปัทมณฑ์...” ไรอันตอบเสียงขาดห้วงไม่แพ้กัน และแทนการหยุดหรือผ่อนปรน มือหนากลับยิ่งเคล้าคลึงร่างบางหนักหน่วงมากขึ้น
Updated at
วันวาน(ยัง)หวานรัก
Reads
“เสือบางตัวฝนเขี้ยวเล็บไว้ รอตะปบเหยื่อที่มันต้องการเท่านั้น” “เลิกเล่นตัว” ฮะ! “เล่นตัวมากๆ ขี้เกียจง้อว่ะ” “ใครใช้ให้ง้อ แล้วใช้คำผิดรึเปล่า ฉันไม่ได้งอน ไม่ได้เล่นตัว ฉันเกลียดนายต่างหาก” คำว่าเกลียดเริ่มไม่มีมนตร์ขลังตั้งแต่เมื่อไหร่ ปากได้รูปถึงยิ้มอย่างนั้น “เล่นตัวมาก ไม่ง้อ จับทำเมียเลยนะ” “อะ...ไอ้บ้า” คนถูกขู่จะจับทำเมียหน้าตึง หน้าร้อน กระตุกมือออกแต่มือใหญ่ไม่ปล่อย แถมบีบแน่น โจไม่ยิ้ม ไม่มีแววตาขี้เล่น จ้องนิ่งมองตาตื่นๆ ออกแรงค่อยๆ ดึงมือที่ตนกุมให้ร่างบางโน้มมาหา เขาหงุดหงิด เพราะเผลอทีไรแม่ใบบอนมักจะมีพวกแมลงมาตอมอยู่เรื่อย เลยต้องตามเฝ้า ตามเย้าตามแกล้งอยู่แบบนี้ หน้าคมขรึมจัดแบบไม่ต้องเก๊ก เขาไม่ชอบเลยที่เธอเสน่ห์แรง “สามปีก่อนเธอว่าฉันร้าย แต่ฉันก็ปล่อย สามปีให้หลัง ความร้ายของฉันสั่งสมขึ้นเรื่อยๆ” หน้าคมโน้มเข้าไปใกล้หน้าใสที่แก้มเริ่มก่ำแดง เขามองอย่างพอใจ ส่งเสียงพร่าต่ำเอาจริงออกไปอีกประโยค “ร้ายมากพอ... ให้ฉันไม่ปล่อยเธอในวันนี้ ใบบัว...” กลีบปากนุ่มเปิดเผยอ ดวงตาเบิกกว้าง หน้าตื่นๆ แบบที่เขามองแล้วกระตุกหัวใจแกร่งกร้าว แม้จะแค่ไม่กี่วินาที ใบบัวก็แปรเปลี่ยนเป็นใบบอนที่ชอบทำให้เขาคันคะเยอตวัดตาค้อนแทบคว่ำ จิกตาใส่เขาราวตัวเองเป็นแม่ไก่ ปากน่าจูบนั้นก็หาเรื่องให้เธอ “ไอ้หมาโจ” โจยิ้มมุมปาก กระตุกมือด้วยแรงระดับหนึ่ง ร่างบางก็เอนข้ามโต๊ะอ่านหนังสือมาหา “ระวังคืนนี้ หมาจะเลียปาก” อากาศในห้องสมุดอบอ้าวกะทันหัน พวงแก้มสองข้างของใบบัวร้อนฉ่า แววตายิ้มราวกับเย้ยของคนตรงหน้าตวัดริ้วบนเนื้อใจอ่อน รู้ว่าเขาแกล้งยั่วหยอกแต่อดเต้นตามไม่ได้ ใจกระตุกอย่างน่าหงุดหงิด นี่ให้สถานะแค่คนเคยคบ แค่ดีด้วยนิดหน่อย แค่เผลอปล่อยให้กอดจูบไม่กี่ครั้ง ริจะมาเรียกร้องประกาศก้องสิทธิ์รึไง ความหงุดหงิดจากสภาวะอารมณ์ผันแปรกะทันหัน ทำให้มือบางฉวยประมวลอาญา ก่อนจะทันคิดหน้าคิดหลัง หนังสือเล่มหนากระทบศีรษะผู้ชายปากกล้าเข้าเต็มเปา “โอ๊ย!”
Updated at