ปีศาจชอนซา
ABOUT ME
ABOUT ME
STORY BY ปีศาจชอนซา
แพ้ทาง(รัก)คุณหมอลูคัส
Reads
เมื่อพยาบาลสาวต้องโทษในคดีอาญา วันเวลาไม่อาจเยียวยา รอยแผลที่เขาฝากฝังเอาไว้ในหัวใจเธอได้ แก้วกานดาก้มหน้ายอมรับกับโชคชะตาที่แสนจะโหดร้าย เมื่อลูคัสเป็นผู้กำหนด ถึงแม้ว่าเธอไม่ใช่คนที่พรากชีวิตเฮเลนไปจากเขาก็ตามที แต่เมื่อคดีสิ้นสุดลงแล้ว เธอก็ไม่อยากรื้อฟื้นถึงมันอีก “ผมขอโทษที่มาช้า ขอโทษที่ไม่ตามหา ขอโทษที่ไม่พยายามให้มากกว่านี้ ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะครับแก้วกานดา” “เดี๋ยวก่อนนะ คุณกำลังเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า เราไม่เคยคบกัน เรื่องราวระหว่างเรา มันไม่เคยมีจุดเริ่มต้นตั้งแต่แรก ฉันคงทำตามคำขอของคุณหมอไม่ได้หรอกค่ะ” “ถ้าไม่เห็นแก่ผม คุณก็เห็นแก่ลูกเถอะนะแก้วกานดา” “ลูกเหรอ ฉันว่าคุณพูดจาเพ้อเจ้อไปกันใหญ่แล้ว” หญิงสาวถึงกับเบือนหน้าหนี เมื่อพูดถึงแก้วตาดวงใจของเธอ “ขอให้ผมได้เข้ามาเติมเต็ม เพื่อเพิ่มสีสันให้กับชีวิตของคุณกับลูกเถอะนะแก้วกานดา” "ชีวิตของฉันไร้สีสันตั้งแต่วันที่ก้าวเท้าเข้าไปอยู่ในเรือนจำแล้วละค่ะ จวบจนกระทั่งลูอิสเข้ามาในชีวิต ลูกคือสิ่งเดียวที่เป็นแรงผลักดัน ทำให้ฉันอยากมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้" แก้วกานดาปรายตามองนายแพทย์ลูคัสด้วยสายตาว่างเปล่า ความเจ็บปวดที่เธอเคยได้รับจากเขามันด้านชา เสียจนเข้าขั้นวิกฤต ซึ่งอยู่ในภาวะอธิบายความรู้สึกไม่ได้ เธอไม่อยากเข้าใกล้ผู้ชายอันตรายอย่างเขาอีกแล้ว "เด็กคนนั้นเป็นลูกของใคร" เขาเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงเข้ม ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ เมื่อดีเอ็นเออยู่บนใบหน้าลูอิสชัดเจนขนาดนั้น คงไม่ต้องถามหาบิดาผู้ให้กำเนิดหรอกมั้ง เพียงแค่หวังอยากได้คำตอบจากแก้วกานดาเท่านั้นเอง "ลูกของแม่ค้าขายขนมหวานยังไงละค่ะ ชีวิตของฉันอาจดูต่ำต้อย แต่ฉันก็ไม่เคยลดคุณค่าในตัวเอง คุณหมอกลับไปเถอะค่ะ"
Updated at
ทวงรัก(คืน)สัญญาใจ
Reads
ร้านอาหารริมน้ำที่เต็มไปด้วยบรรยากาศแสนจะโรแมนติก แต่พราวมุกกลับยืนเหม่อมองออกไปอย่างไร้จุดหมาย เธอมารอเขาที่นี่มาทุกปี แต่ก็ไม่มีแม้แต่เงาของเควิน ผู้ชายที่เคยให้คำมั่นสัญญากับเธอเอาไว้ ก่อนที่เขาจะหายไปจากชีวิตของเธอ "แกเลิกมารอเขาสักทีได้ไหมพราว ป่านนี้เขาคงมีลูกมีเมียไปแล้วมั้ง แกควรจะเริ่มต้นชีวิตใหม่หาใครสักคนมาเป็นเสาหลัก ทำไมต้องเอาชีวิตไปจมปลักกับผู้ชายคนนั้น คนที่เขาไม่เคยเห็นคุณค่าของแกเลย” นั่นคือน้ำเสียงของน้ำค้าง ที่พยายามพูดเตือนสติเพื่อนรัก เมื่อพราวมุกมักจะมานั่งรอชายคนรักอยู่ตรงนี้ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีวี่แววของเควินเลย หากแต่ว่าพราวมุกยังคงมานั่งรอชายหนุ่ม ตามคำมั่นสัญญาที่ให้กันไว้เมื่อหลายปีก่อน "เธอจะให้ฉันทำยังไงล่ะน้ำ ในเมื่อฉันรักเขา ต่อให้ต้องรอไปทั้งชีวิต แม้ว่าฉันต้องมาที่นี่ในทุกเทศกาล ปีใหม่หรือสงกรานต์ ฉันก็จะมา" หญิงสาวแสนสวยใบหน้างาม แต่ทว่าแววตาของเธอแฝงไปด้วยร่องรอยแสนเศร้า เมื่อพราวมุกยังคงซื่อสัตย์มั่นคงต่อเขาเพียงผู้เดียว เควินคือรักแรกและรักเดียวของเธอ ในขณะที่เขาต้องการเอาคืน พราวมุกเองก็ปรารถนาอยากให้ชายหนุ่มรู้สึกผิดและเจ็บปวดราวกับกำลังตกอยู่ในมรสุมอันโหดร้ายในชีวิต เพียงเพราะเขาไม่เชื่อใจเธอ ความรักที่เขาพร่ำบอกกลายเป็นเพียงแค่ลมปากเท่านั้น ซึ่งแสดงให้เห็นจากการที่เขา ไม่แม้จะถามหาความจริงจากเธอด้วยซ้ำ จนนำมาสู่หายนะในชีวิตคู่ กลายเป็นความแตกแยก ต่างฝ่ายต่างก็ได้รับความเจ็บปวดแสนสาหัส ซึ่งไม่อาจกลับไปสานสัมพันธ์ต่อได้ ฉะนั้นสาเหตุที่เควินหายไปจากชีวิตของพราวมุก เป็นเพราะการเข้าใจผิด เมื่อมารดาของเขาจัดฉากให้หญิงสาวดูน่ารังเกียจในสายตาของชายหนุ่ม จนไม่อาจทนเห็นภาพบาดตาบาดใจได้ ซึ่งการกลับมาของท่านประธานบริษัทเควีกรุ๊ป ผู้มากด้วยประสบการณ์และความสามารถทางด้านธุรกิจโลจิสติกส์ หลังจากที่เขาหายไปเป็นสิบปี จุดประสงค์หลักในการกลับมาเมืองไทยครั้งนี้ของเควิน เพราะอยากเอาคืนอดีตหญิงสาวอันเป็นที่รักของเขา แต่ทว่าในทางกลับกัน พราวมุกเองก็รอคอยวันเวลา เพื่อจะทวงคืนทุกอย่างที่เคยเป็นของเธอเช่นกัน หญิงต้องการเอาชนะเควิน หวังที่จะทำให้เขารู้สึกผิด หลังจากแฟนหนุ่มเลือกที่จะเชื่อ ในสิ่งที่มารดาของเขาสร้างสถานการณ์ขึ้นมามากกว่าเธอ ซึ่งเป็นผู้หญิงที่เขาเคยพร่ำบอกว่ารักสุดหัวใจ สุดท้ายแล้ว เควินก็ไม่แม้แต่จะฟังคำอธิบายจากเธอ พราวมุกจึงกลายเป็นจำเลยของสังคมไปโดยปริยาย เมื่อหญิงสาวได้กลายเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว แต่ที่หนักไปกว่านั้นคือ เธอได้ลูกแฝดชายหญิง “แกแน่ใจนะว่าจะรอเขาแบบนี้ตลอดปีตลอดชาติ” “ใช่” “โอ๊ย! เขาแกงอกออกมาแล้วเนี่ย ทำไมแกโง่แบบนี้นะพราว” น้ำค้างสุดที่จะทน เมื่อเห็นเพื่อนรักไม่ยอมมูฟออนสักที “ที่พราวบอกว่ารอ ไม่ได้หมายความว่ารอให้เขามารัก เพราะในเวลานี้ สิ่งที่พราวต้องการจากเขามันไม่ใช่ความรักอีกแล้ว” ดวงตากลมโตได้ฉายแววมุ่งมั่นออกมา เมื่อความรักค่อยๆ กัดกินหัวใจของเธอ จนทำให้หญิงสาวไม่อาจทนเจ็บปวดอยู่ฝ่ายเดียวได้อีกต่อไป “ก็แกบอกกับฉันเองนี่นา เมื่อกี้ยังพูดอยู่หยก ๆ ก็ฉันรักเขาต่อให้รอทั้งชีวิต ทุกเทศกาลก็จะมารอเขา ใครพูดแกไม่ใช่เหรอ ชิ!” น้ำค้างทำเสียงเล็กเสียงน้อยเลียนแบบพราวมุก ก่อนจะตะเบ็งถามออกไปด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ พลางเบ้ปากใส่ด้วยความรู้สึกหมั่นไส้เพื่อนรัก “ฉันแค่ทบทวนความทรงจำ เพื่อตอกย้ำในสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นทำกับฉันเอาไว้” คราวนี้แววตาของพราวมุกได้ฉายแววความแค้นออกมา แสดงออกถึงเจตจำนงที่มีต่อชายหนุ่มอดีตคนรักอย่างชัดเจน “เรื่องนั้นค่อยว่ากัน ตอนนี้ฉันได้ยินคนในบริษัทเขาพูดถึงท่านประธานคนใหม่ ได้ข่าวว่าเขาจะบินมาต้นเดือนหน้า พร้อมทั้งประกาศรับสมัครเลขา แกลองไปสมัครดูไหม” ///////////////////////////////////////////////////////////////////// “คามิลลา” “ว่าไง” พอเปลี่ยนชุดเสร็จ คาร์เตอร์ดูอ้อยอิ่ง หน้าตาของเขาบ่งบอกให้น้องสาวรู้ว่าพี่ชายกำลังท้อใจ “เธอเชื่อเรื่องที่น้าน้ำพูดไหม” “เรื่องอะไรเหรอ” “ก็เรื่องพ่อของเราไง” “นายอย่าพูดให้แม่ได้ยินเชียวนะ แม่บอกแล้วไม่ใช่เหรอคาร์เตอร์ พ่อตายไปแล้ว เขาตายไปจากชีวิตของพวกเราแล้ว” คามิลลามักจะแสดงน้ำเสียงแข็ง เวลาพูดถึงบิดาของเธอเสมอ เด็กหญิงวัยสิบสามปี ที่ดูโตเป็นสาวสวยพอ ๆ กับคาร์เตอร์ที่ดูโตเป็นหนุ่มหล่อเกินเด็กวัยเดียวกัน หน้าตาของเธออ่อนหวานมารยาทงามน้ำใจดีเป็นเลิศ เพราะถูกปลูกฝังด้านคุณธรรมจริยธรรมมาตั้งแต่เด็ก คนทั้งคู่มีมารดาอย่างพราวมุกเป็นผู้เลี้ยงดูฟูมฟักมาอย่างดี แต่หัวใจของคามิลลากลับแกร่งยิ่งกว่าภูผา แน่นอนว่าคามิลลาตั้งปณิธานเอาไว้ ถ้าวันใดได้พบกับบิดา เธอจะไม่มีวันให้อภัยผู้ชายคนนั้น คนที่ทิ้งมารดาและเธอกับพี่ชายไปอย่างไม่ใยดี เขาไม่มีสิทธ์แม้แต่คิดที่จะเป็นพ่อของเธอ “แต่วันนั้นที่แม่คุยกับน้าน้ำ เธอเองก็ได้ยินไม่ใช่เหรอ พวกเขาพูดถึงพ่อของเรา แสดงว่าพ่อยังอยู่” “นายเลิกเพ้อเจ้อสักทีได้ไหมคาร์เตอร์ เรามีเวลาทำงานแค่สองชั่วโมงรีบไปเถอะ เดี๋ยวแม่ก็มารับแล้ว”คามิลลารีบตัดบท /////////////////////////////////////////////////////////////////////// “ฝาแฝดเหรอ” เขาพยายามมองข้ามผ่านเด็กทั้งสอง แต่พอจ้องมองทีไร เหมือนมีอะไรดึงดูดใจทุกที “ครับนาย เด็กผู้ชายชื่อคาเตอร์ ส่วนเด็กผู้หญิงชื่อคามิลลาอายุสิบสามปี เป็นลูกของคุณพราวมุก แต่ไม่ได้ระบุบิดา” ชาร์ลีมือขวาของเขาเริ่มรายงานในสิ่งที่นักสืบเล่าเรื่องให้ฟังก่อนหน้านี้ “บุรินทร์ เขาเป็นใครแฟนใหม่ของพราวมุกใช่ไหม” “เท่าที่สืบมา ได้ข่าวว่าเขาตามจีบคุณพราวมุกครับ แต่รู้สึกว่าจะเป็นการตบมือข้างเดียวมากกว่า” “แล้วจัสตินล่ะ เขาไม่เคยแวะมาหาพราวมุกกับลูก ๆ บ้างเลยรึไง ทำไมเขายังอยู่กับน้ำค้าง” สิ่งที่คาใจเควินคือจัสติน หรือเป็นเพราะว่าพราวมุกรักเพื่อนของเธอมาก จึงยอมเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เพื่อชดเชยความผิดพลาดของตัวเอง “คุณน้ำค้างมาหาคุณพราวมุกบ่อยมาก แต่ทุกครั้งเธอมักจะมาคนเดียว” “ไอ้เชี้ยจัสติน!”
Updated at
รักใส ๆ ของนายรุ่นน้อง
Reads
มินตรา อายุสามสิบปี เธอกำพร้าทั้งบิดามารดา เมื่อทั้งสองเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ หญิงสาวอาศัยอยู่ที่บ้านคนเดียว มินตราอยู่ได้ด้วยเงินประกันและเงินเก็บที่บิดามารดาทิ้งไว้ให้ ซึ่งไม่มากไม่น้อย แต่ก็พอสำหรับที่จะให้เธอเรียนจบปริญญาตรีโดยไม่ต้องดิ้นรน ความงามที่ไม่ได้ผ่านการศัลยกรรมบวกกับใบหน้าเรียวจมูกคมรับกับดวงตากลมโตชายใดพบเห็นต่างก็ตราตรึงใจ เธอเชื่อในรักแท้ของเจตต์ชายหนุ่มคนรัก ซึ่งทั้งสองคบหาดูใจกันมานานเกือบสิบปี ก่อนที่เธอจะตัดสินใจแต่งงานกับเขา หลังจากแต่งงานทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป เขากลายเป็นคนละคน กลับบ้านไม่ตรงเวลา บางทีก็ไม่ได้กลับเลย เธอถามเขาทีไรคำตอบที่ได้คือเรื่องงาน พอนานเข้าเธอเริ่มระแคะระคายถึงความผิดปกติของผู้เป็นสามี การสะกดรอยตามจึงเกิดขึ้น ภาพที่เธอเห็นนั้นแทบทำให้หญิงสาวต้องล้มทั้งยืน เมื่อสามีสุดที่รักกำลังโอบกอดกับหญิงท้องแก่ แววตาที่เขามองผู้หญิงคนนั้น ไม่ต้องบอกถึงความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ เธอก็พอจะเดาได้ ความเชื่อใจความศรัทธาในรักแท้ได้สลายลงไปสิ้น ทุกอย่างที่เขาแสดงกับเธอ รักที่มอบให้มันเป็นเพียงแค่ภาพลวงตาเท่านั้น เข็มทิศ อายุยี่สิบสองปี โพรไฟล์ดีรูปร่างหน้าตาเหมือนพระเอกหนัง ความหล่อเหลาของเขาไม่แพ้ชายใด ที่สำคัญความรักของเขาที่มีให้กับเธอก็ไม่แพ้ใครเช่นกัน เขาไม่มีหัวใจไว้รักใครนอกจากเธอ หญิงสาวรุ่นพี่ที่อายุห่างกันถึงแปดปี บ้านเขาและเธออยู่ติดกัน แต่แล้วหัวใจของเขาก็ต้องแตกสลาย เมื่อเธอแต่งงานแล้วย้ายออกจากบ้านหลังนั้นไป ชายหนุ่มได้แต่เฝ้ารอการกลับมาของเธอ ห้องนอนของหญิงสาวที่อยู่ตรงข้ามกับห้องนอนของเขา เวลาที่เธอลืมปิดผ้าม่านเขามักจะแอบถ่ายรูปเธอไว้ในอิริยาบถต่างๆ แล้วตอนนี้รูปเหล่านั้นก็ติดไว้เต็มห้องนอนของชายหนุ่ม เขาหวังว่าสักวันไฟที่บ้านหลังนั้นจะสว่างไสวขึ้นอีกครั้ง แต่รอแล้วรอเล่า บ้านหลังนั้นมันก็ยังคงมืดมิดทุกราตรีกาล เพื่อนสาวคนสนิทของเขาที่ชื่อไอรินพยายามทำทุกอย่างให้เข็มทิศหันมามองเธอ แต่เขาก็ให้เธอได้เพียงแค่ความเป็นเพื่อนเท่านั้น ชายหนุ่มเคยพยายามลืมสาวรุ่นพี่ แต่มันก็ล้มเหลวทุกครั้ง เมื่อหัวใจของเขายังมั่นคงซื่อตรงต่อเธอคนเดียว แต่แล้วคืนหนึ่ง ไฟที่บ้านหลังนั้นก็ถูกเปิดขึ้น มันทำให้หัวใจของชายหนุ่มเต้นไม่เป็นจังหวะและแรงขึ้นอีกครั้ง เมื่อพบว่าคนที่อยู่ในห้องนั้นคือมินตรา สาวรุ่นพี่ที่เขาเฝ้ารอ
Updated at
เด็กในปกครองของพี่ชายไม่แท้
Reads
เมื่อหญิงสาวต้องเผชิญโลกนี้เพียงลำพัง ชีวิตที่เกิดมาเริ่มต้นสวยหรู จากการที่มารดาได้เป็นภรรยาใหม่ของบิดานายหัวคเชนทร์ ทำให้เธอใช้ชีวิตบนกองเงินกองทองได้อย่างคุ้มค่า จนลืมไปว่านั่นไม่ใช่ที่ของเธอ และตอนนี้ทุกที่บนโลกใบนี้ก็ไม่ต้อนรับเธอเช่นกันม่านฟ้าค่อยๆ เดินลงไปเรื่อยๆ จนเวลานี้ ระดับของน้ำได้อยู่ที่กลางอกของเธอเรียบร้อยแล้ว และอีกไม่กี่ก้าวมันก็จะมิดร่างเล็กไปจนมิด ใครบางที่อยู่บนฝั่งพยายามตะโกนร้อง ม่านฟ้ากลับไม่ได้ยินเสียงของเขาเลย เมื่อใจของเธอมุ่งมั่นที่จะตายให้ได้เสียวันนี้ "ม่านฟ้า! ...หยุดอย่าเดินลงไป! " เขายิ่งตะโกนเธอยิ่งเดินลงไปเรื่อยๆ ไต้ฝุ่นไม่รอช้าเขารีบวิ่งให้เร็วที่สุด ก่อนที่เขาจะกระโดดลงไปในทะเลรีบว่ายน้ำไปให้ถึงหญิงสาวโดยเร็วที่สุด เพราะคลื่นที่ซัดสาดโหมกระหน่ำเข้ามานั้นทำให้ร่างเล็กเริ่มที่จะจมลงไปในทะเล "ม่านฟ้า! ..คุณทำบ้าอะไร!” หมับ!! ในขณะที่ร่างเล็กกำลังจะจมมิดลงไป มือของไต้ฝุ่นคว้าเอาไว้ทัน เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอถึงได้คิดสั้นแบบนี้ เพราะตั้งแต่เธอมาอยู่ที่นี่ม่านฟ้าก็ดูร่าเริงดี เธอเป็นเด็กสาวที่ดูร่าเริงแจ่มใส สำหรับเขาแล้วม่านฟ้าคือผู้หญิงที่หน้าปกป้องและทะนุถนอมมากกว่าที่จะทำร้ายได้ลงคอ เหมือนดังที่เพื่อนของเขากำลังทำ นายหัวคเชนทร์อาจจะมองเธอในด้านเดียว แต่เขากลับมองว่าหญิงสาวอย่างม่านฟ้ามีอะไรสนใจที่สามารถดึงดูดใจไต้ฝุ่นให้อยากเข้าใกล้เธอทุกครั้งไป "ม่านฟ้า! ..เกิดอะไรขึ้นบอกผมได้ไหม" “ฮึกกฮื้อ!” คำตอบที่ไต้ฝุ่นได้คือเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาจากม่านฟ้าจนตัวสั่นเทา เขาโอบกอดร่างเล็กของเธอเอาไว้ด้วยความรู้สึกที่อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ เมื่อเวลาเขาเห็นเธอร้องไห้ทำไมใจถึงเจ็บปวดราวกับว่าเขานั้นกำลังเผชิญกับความทุกข์นั้นเอง "อย่าร้องคุณปลอดภัยแล้ว ไม่ว่าคุณกำลังเผชิญกับอะไรมา ขอให้รักรู้ว่ายังมีผมอยู่ข้างๆ เสมอ" “ฮึกฮื้อ!!” ลำแขนเล็กเรียวได้โอบกอดชายร่างสูงใหญ่ตรงหน้าไว้แน่น ด้วยความรู้สึกขอบคุณที่เขานั้นอยู่ข้างๆ เธอในยามที่ไม่เหลือใคร แม้เพิ่งจะได้รู้จักกัน เขากลับเป็นคนแรกที่คอยปลอบโยน หมับ!! "นายหัว!! " ไต้ฝุ่นตกใจเล็กน้อย เมื่อสาวร่างเล็กในอ้อมกอดกำลังถูกกระชากออกอย่างแรงด้วยน้ำมือของนายหัวหนุ่ม ไต้ฝุ่นไม่รู้ว่าสาเหตุที่ม่านฟ้า ต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้เกิดจากอะไร แต่ที่แน่ๆ น่าจะมาจากเพื่อนรักของเขาเพราะดูจากอาการนายหัวคเชนทร์แล้วเหมือนจะกำลังโกรธม่านฟ้าอยู่มากเลยทีเดียว "ร่านเหมือนแม่ไม่มีผิด!” เพียะ!! ม่านฟ้าตบลงไปที่ใบหน้านายหัวหนุ่มอย่างแรง ด้วยความรู้สึกที่ยากจะทนได้ นอกจากเขาจะดูถูกเธอแล้ว เขากำลังกล่าวหาแม่ของเธอ อย่างน้อยก็ควรให้เกียรติคนที่ตายไปบ้างสักนิดก็ยังดี "เธอกล้าดียังไงม่านฟ้า บังอาจมากที่กล้าตบหน้าฉัน!” นายหัวหนุ่มพูดพร้อมกับกระชากร่างเล็กอย่างแรง จนเธอนั้นกระเด็นล้มลงไปกองกับพื้นทราย "นี่มันจะมากไปแล้วนะนายหัว!” ไต้ฝุ่นสุดที่จะทนกับการกระทำของเพื่อนรัก เมื่อเขากำลังรังแกผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้ตรงหน้า "นายอย่ามายุ่ง! เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนายถอยไปไต้ฝุ่น" นายหัวคเชนทร์พูดขณะที่ไต้ฝุ่นกำลังพยุงร่างเล็กของม่านฟ้าให้ลุกขึ้นยืน "ผมจะไม่ยุ่งเลย ถ้าผู้หญิงตรงหน้าไม่ใช่ม่านฟ้า เธอทำอะไรให้นายหัวนักหนาถึงได้จงเกลียดจงชังเธอนัก" ไต้ฝุ่นพูดขณะที่เขาโอบร่างเล็กของม่านฟ้าเอาไว้ มันยิ่งสร้างความโกรธให้กับนายหัวคเชนทร์มากขึ้น เขาไม่ชอบที่ชายใด เข้าใกล้ไม่อยากให้ไต้ฝุ่นแตะต้องเธอ "เธอคือเด็กในปกครองของฉัน ฉันมีสิทธิ์ในตัวเธอทุกอย่าง! มานี่ยัยหน้ามึน! " นายหัวคเชนทร์พูดพร้อมทั้งกัดฟันดังกรอดๆ เหมือนกับว่าเขากำลังโกรธเธอมาก หมับ!! นายหัวคเชนทร์จับไปที่ข้อมือเรียว แล้วดึงกระชากเธอเข้าหาเขาอย่างแรง การกระทำของนายหัวหนุ่มไม่มีผลใดๆ ต่อจิตใจของม่านฟ้า เมื่อใจของเธอกำลังด้านชาได้แต่ปล่อยให้เขาทำตามใจ "มานี่เลยร่านมากใช่ไหม!” นายหัวคเชนทร์พูดพร้อมกับกระชากลากถูม่านฟ้าให้เดินตามเขาไป ไต้ฝุ่นได้แต่มองตามด้วยหัวใจที่แตกสลาย เขาไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้ ในเมื่อเธอนั้นอยู่ใต้การปกครองของเพื่อนรักอย่างนายหัวคเชนทร์ ตุ๊บ!! ร่างเล็กถูกโยนลงไปกองกับพื้นกระเบื้องของห้องน้ำ อย่างไม่แยแสว่าเธอจะเจ็บหรือฟกช้ำตรงไหนบ้าง จากนั้นนายหัวหนุ่มก็เปิดฝักบัวราดลงไป อย่างไม่ปรานีว่าเธอนั้นจะสามารถหายใจได้ทันหรือไม่ ร่างเล็กเริ่มสั่นเทาเพราะแรงสะอื้น ที่ไม่สามารถร้องไห้ออกมาเป็นเสียงได้ เธอพยายามเก็บกลั้นเอาไว้ เพื่อปิดบังความอ่อนแอที่มันโหมกระหน่ำเข้ามาภายในใจอย่างท่วมท้นยากที่จะมีใครมาเข้าใจได้ "ผู้หญิงอย่างเธอ ต่อให้ใส่ตะกร้าล้างน้ำสักร้อยรอบก็ไม่อาจทำให้ขาวสะอาดลงได้" "ผู้ชายอย่างคุณ ต่อให้มีคนเดียวในโลกที่หลงเหลืออยู่ ฉันก็จะไม่ขออ้อนวอนขอความเห็นใจให้เมตตาสุดแล้วแต่คุณจะกระทำให้หนำใจ หากวันใดฉันตายไปจะไม่โทษคุณเลย นั่นคงเป็นเพราะว่าชีวิตนี้ที่เกิดมาเพื่อใช้กรรมให้กับคุณ" คำพูดของม่านฟ้า ทำให้นายหัวหนุ่มเอื้อมมือไปปิดฝักบัว แม้จะรู้สึกผิดแต่เขาก็มิอาจทนต่อความโกรธที่มีได้ เมื่อนึกถึงภาพที่เธอกอดกันกลมกับเพื่อนรักของเขาที่ชายหาด ทั้งที่เขาไม่รู้ว่าสาเหตุก่อนหน้ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ไต้ฝุ่นถึงได้กอดเธอไว้แบบนั้น "อย่าคิดว่าคำพูดแค่นี้ จะเปลี่ยนใจฉันได้ม่านฟ้า!! " แคว่กก!! เสื้อของม่านฟ้าขาดออกด้วยน้ำมือของนายหัวหนุ่มตรงหน้า ในขณะที่ตัวของเธอยังคงเปียกโชก เธอรับรู้ได้ถึงแรงแค้นที่เขามี ม่านฟ้าเริ่มสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว แม้นเธอจะทำตัวแย่ออกเที่ยวราตรี แต่ก็ไม่เคยให้ชายใดได้เชยชมร่างกายนี้สักครั้งเดียว แต่ชายตรงหน้ากำลังจับจ้องมาที่เรือนกายของเธอด้วยแววตาที่น่ากลัว "เธอกำลังกลัวฉันเหรอม่านฟ้า” “หึ! หึ!” เสียงหัวเราะจากในลำคอนั่นดังปีศาจร้ายกำลังคำราม ช่างขัดกับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาเหลือเกิน หากวันนี้ความสาวที่รักษามันมาทั้งชีวิต ต้องตกเป็นของนายหัวหนุ่มตรงหน้า
Updated at
ปมแค้นอสูรกายร้ายพ่ายนารี
Reads
นายอามันต์โด้ เดฟวารา มีชื่อไทยว่านักรบหนุ่ม นักธุรกิจเนื้อหอมลูกครึ่งไทยอังกฤษ อายุสามสิบปี สูงใหญ่หล่อล่ำเป็นที่หมายตาของสาวน้อยสาวใหญ่ เมื่อเขาเข้าใกล้ผู้หญิงคนไหนทุกคนมักจะหลงใหลในเสน่ห์ของอาร์มันโด้ ที่มีความเป็นชายเนื้อแน่นกำยำกล้ามเป็นมัดๆ การกลับมาเมืองไทยครั้งนี้ เพราะปมในอดีต ที่ทำให้เขามีความรู้สึกโดดเดี่ยวเดียวดายมาหลายสิบปี ซึ่งปมแค้นครั้งนี้ อาร์มันโด้จะไม่มีวันให้ครอบครัวของเธอนั้นมีความสุข อยู่บนกองเงินกองทองที่บิดาของเธอ เคยคดโกงตระกูลบิดาและมารดาของเขาไป จนบุพการีต้องฆ่าตัวตาย ก่อนจะทิ้งจดหมายผูกปมแค้นนี้เอาไว้ เพื่อรอวันให้ลูกชายได้ล้างแค้นทวงทุกอย่างคืนกลับมา นางสาวนารี กศิเทพพาณิชย์ อายุยี่สิบหกปี ลูกสาวคนเล็กของตระกูลกสิเทพพาณิชย์ ใครเล่าจะรู้ว่าเธอขมขื่นเพียงใด กับความทุกข์ตรม เมื่อบิดามารดารักลูกไม่เท่ากัน ทุกคนปฏิบัติกับเธอราวกับนารีเป็นทาสรับใช้ ทั้งที่เธอนั้นเป็นลูกในไส้ของแม่พิกุลกับพ่อศรเทพ แต่บิดากับมารดากลับรักลูกสาวคนรองกับพี่ชายคนโตมากกว่าเธอ ส่งเสียให้เรียน โรงเรียนดีๆ มหาวิทยาลัยดังๆ ไกลถึงเมืองนอกเมืองนา ส่วนนารีนั้น ตั้งแต่ประถม มัธยม จวบจนเข้ามหาวิทยาลัย โชคดีแค่ไหนที่ไม่ได้กู้ทุนรัฐบาลเรียน แม้จะได้เข้าศึกษา แต่บิดามารดาก็ได้ส่งเสียให้เรียนแค่โรงเรียนของรัฐ จวบจนจบปริญญาตรี มหาวิทยาลัยที่เรียนก็ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร แต่นารีกลับเรียนจบด้วยการคว้าเอาเกรดนิยมอันดับหนึ่งมาครองจนได้ แต่นั่นกลับไม่ได้สร้างความภาคภูมิใจให้กับครอบครัวเลยแม้แต่น้อย วันเกิดของรวีพิเศษกว่าทุกปี เนื่องจากวันนี้ มีแขกคนสำคัญมาร่วมงานด้วย เขานั้นคืออาร์มันโด้นักธุรกิจหนุ่มที่รวีนั้นหมายมั่นปั้นมือจะเอาชายหนุ่มมาเป็นคู่นอนให้ได้ แขกที่มาร่วมงานต่างก็แต่งองค์ทรงเครื่องประชันโฉมกันอย่างไม่มีใครยอมใคร โดยเฉพาะเจ้าของวันเกิด ที่ใส่ชุดราตรีเกาะอกสีแดงโชว์เต้าขาวอวบ เปิดแผ่นหลังโชว์เนื้อหนังมังสา จนใครต่อใครต่างก็ชื่นชมในความงามและเซ็กซี่ของรวี
Updated at
Doctor. Love me love my dog.
Reads
เมื่อกลับเข้ามาในบ้าน พ่อเลี้ยงเมืองรามได้หยิบไวน์ขึ้นไปบนห้อง เขาบอกกับป้านุ่นว่าไม่ค่อยสบาย ต้องการพักผ่อนห้ามให้ใครรบกวน สร้างความแปลกใจให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก “แม่นุ่นพ่อเลี้ยงเป็นอะไร ไหนบอกว่าจะไปตามคุณหมอ ทำไมกลับมาคนเดียว” คุณนายแม้นเมืองเอ่ยถามออกไป พลางตักผัดผักรวมให้กับของขวัญ ซึ่งหนูน้อยชื่นชอบเมนูนี้เป็นพิเศษ อาจจะเป็นเพราะว่าผักที่ใช้ประกอบอาหาร พ่อเลี้ยงเมืองรามเป็นคนกำกับดูแล ห้ามคนงานใช้ยาฆ่าแมลง จึงมีความหวานกรอบอร่อยเต็มคำ “พ่อเลี้ยงบอกว่าไม่ค่อยสบาย แต่ดิฉันเห็นถือขวดไวน์ขึ้นไปด้วย ส่วนคุณหมอคุยธุระกับแขกยังไม่เสร็จมั้งคะ เห็นรถยนต์ยังยอดอยู่เลย” ป้านุ่นรายงานคุณนายแม้นเมืองออกไปตามความเป็นจริง “ไม่สบายเป็นอะไรมากหรือเปล่า แต่ก็ไม่น่าใช่นะ ถือขวดไวน์ขึ้นไปด้วยแบบนี้ ไข้ใจมากกว่า” หญิงสูงวัยเริ่มแน่ใจในตัวของพ่อเลี้ยงเมืองราม แน่นอนว่าลูกชายของนาง คงตกหลุมรักแพทย์หญิงใบบัวเข้าให้แล้วอย่างจัง จนไม่อาจทนเห็นผู้ชายคนไหนเข้าใกล้เธอได้ “คุณย่าขา ของขวัญขอผัดผักเพิ่มได้ไหมคะ ขอแครอทเยอะๆ นะคะ” ใบหน้าและแววตาหนูน้อยที่ออดอ้อน ทำให้คุณนายแม้นเมืองยิ้มหน้าบาน ความฝันอยากมีหลาน ทั้งที่เคยเลือนราง เวลานี้กลับอบอวนไปด้วยกลิ่นอายของความสุข เมื่อหนูน้อยกลายเป็นหลานสาวคนโปรดสำหรับนางไปโดยปริยาย “ได้สิจ๊ะ แม่นุ่นสั่งให้เด็กตักผัดผักมาเติมให้หลานสาวของฉันสิ ยกมาหมดเลยก็ได้ พ่อเลี้ยงคงไม่ทานหรอก ป่านนี้เมาเป๋แล้วมั้ง” ขณะที่พูดหญิงสูงวัยแอบยิ้มบางๆ เมื่อนึกถึงท่าทีของลูกชาย จากที่เขาเคยเย็นชาดูไร้หัวใจ ช่วงเวลานี้พ่อเลี้ยงเมืองรามกลับมุ่งมั่นที่จะเอาชนะใจแพทย์หญิงใบบัว สองคนย่าหลาน ยังคงรับประทานอาหารด้วยความเอร็ดอร่อย ก่อนที่แพทย์หญิงใบบัวจะเดินเข้ามา พลางแสดงสีหน้ารู้สึกผิด “ขอโทษนะคะคุณแม่ที่เสียมารยาท พอดีว่าคุณธุระสำคัญกับคุณหมอโฬมนานไปหน่อย เขาเพิ่งกลับไปเมื่อสักครู่นี่เองค่ะ” “ไม่เป็นไรหรอกแม่เข้าใจดี มาทานข้าวกันเถอะเดี๋ยวจะเย็นหมดเสียก่อน” “ขอบคุณมากค่ะ เอ่อ... แล้วพ่อเลี้ยงละค่ะ” “เห็นบอกว่าไม่ค่อยสบายเลยขอตัวขึ้นไปพักผ่อน ทานข้าวเสร็จคุณหมอช่วยไปตรวจดูอาการของพ่อเลี้ยงหน่อยสิลูก” หญิงสูงวัยแอบชำเลืองหางตามองไปที่แพทย์หญิงใบบัว ซึ่งทำให้นางพอจะทราบถึงอากัปกิริยาของเธอ เมื่อใบหน้าของหญิงสาวดูกังวลไม่น้อย แค่เพียงรู้ว่าพ่อเลี้ยงเมืองรามไม่สบาย “ได้ค่ะคุณแม่” หญิงสาวรีบตกปากรับคำหญิงสูงวัยออกไปอย่างไม่ลังเล ภายในใจของเธอเริ่มเป็นกังวลมากขึ้น กลัวว่าพ่อเลี้ยงหนุ่มจะเป็นอะไรมากไปหรือเปล่า เขาถึงไม่ยอมลงมารับประทานมื้อเย็น “คืนนี้ของขวัญจะนอนกับคุณย่าอีกใช่ไหมลูก” “ใช่แล้วค่ะ ของขวัญอยากฟังนิทานที่คุณย่าเล่ามันสนุกดี คุณแม่ขา... ของขวัญนอนกับคุณย่าอีกนะคะ” หนูน้อยเงยหน้าจากอาหารในจาน ก่อนจะพูดจาออดอ้อนมารดาของเธอ “ได้สิค่ะ แต่หนูห้ามดื้อกับคุณย่ารู้ไหม” “รู้แล้วค่ะ” ดูเหมือนว่าของขวัญเริ่มจะติดคุณย่าแจ เพราะช่วงเวลาหลายวันมานี้ เธอมักจะมานอนกับคุณนายแม้นเมือง จนหญิงสูงวัยเริ่มชิน อยากจะนอนกับหนูน้อยในทุกค่ำคืน “ถ้าไม่มีหนูของขวัญกับคุณหมอ ที่ไร่คงไม่มีชีวิตชีวาแบบนี้ ขอบใจมากนะที่เดินเข้ามาในชีวิตของคนแก่ ซึ่งทำให้บ้านไม่เงียบเหงาเหมือนดังแต่ก่อน” ถ้อยคำที่เรียงร้อยออกมาจากใจ ทำให้แพทย์หญิงใบบัวรู้สึกดี เธอช่างมีวาสนาที่มาเจอคนไข้อย่างคุณนายแม้นเมือง เพราะนางมีจิตใจดีโอบอ้อมอารีและไม่ถือตัว มิหนำซ้ำยังรักเธอกับของขวัญเหมือนลูกเหมือนหลานอีกด้วย หลังจากรับประทานมื้อเย็นเสร็จ ของขวัญไปนอนกับคุณนายแม้นเมือง ส่วนแพทย์หญิงใบบัวเดินไปหยิบกระเป๋าแพทย์ที่เรือนหลังเล็ก ก่อนจะเดินกลับมาที่เรือนหลังใหญ่อีกครั้ง เธอช่างใจอยู่นาน ในที่สุดก็ตัดสินใจเคาะประตูห้องนอนของพ่อเลี้ยงเมืองราม ซึ่งเขาไม่ได้ลงกลอนเอาไว้ พอเปิดประตูเข้าไป ทำให้หญิงสาวถึงกับก้าวขาไม่ออก เพราะทั้งเนื้อทั้งตัวของพ่อเลี้ยงเมืองราม มีแค่กางเกงขายาว ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่า จนเผยให้เห็นซิกซ์แพ็กเป็นชั้น กล้ามแขนเป็นมัดๆ บ่งบอกให้รู้ว่าเขาเป็นผู้ชายที่รักสุขภาพ ถึงแม้จะโหมงานในไร่หนักแค่ไหน พ่อเลี้ยงหนุ่มก็ยังคงหาเวลาเข้าฟิตเนสเป็นประจำ ซึ่งคล้ายโรงยิมส่วนตัว มีทั้งสระว่ายน้ำและอุปกรณ์ออกกำลังกายครบครัน จึงทำให้เขานั้นกลายเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์มาก โดยเฉพาะเวลาที่โชว์ร่างกายท่อนบนแบบนี้ “ขอโทษค่ะ พอดีว่า... ฉันได้รับคำสั่งจากแม่ของคุณ ท่านบอกให้ฉันมาตรวจอาการของคุณ แต่ท่าทางพ่อเลี้ยงคงสบายดีถึงได้นั่งจิบไวน์สบายใจแบบนี้” แพทย์หญิงใบบัวทำเป็นใจดีสู้เสือ ทั้งที่ภายในใจของเธอมันแทบเก็บอาการไม่อยู่ ไม่รู้ว่าทำไมหัวใจถึงได้เต้นแรงขนาดนี้ “ว่างแล้วเหรอ” พ่อเลี้ยงเมืองรามตวัดหางตามองมาที่คนตัวเล็ก พลางยกแก้วไวน์ขึ้นจิบด้วยใบหน้าและแววตาที่ยากจะคาดเดาได้ “ฉันเพิ่งทานข้าวเสร็จก็รีบขึ้นมาดูอาการของคุณทันที ไม่คิดว่าคุณจะนั่งดื่มแล้วยังแต่งตัวไม่เรียบร้อยอีก แบบนี้คงไม่ต้องตรวจแล้วมั้งคะ” เธอไม่คิดว่าเขาจะชอบอยู่กับธรรมชาติเป็นชีวิตจิตใจ เครื่องปรับอากาศคงมีไว้เพียงประดับห้อง เมื่อพ่อเลี้ยงเมืองรามเลื่อนกระจกใสบานใหญ่ออกกว้าง เพื่อให้สายลมโกรก เข้ามาต้องกายภายในห้องนอน ซึ่งหญิงสาวเองก็อดที่จะชื่นชอบบรรยากาศแบบนี้ไม่ได้เช่นกัน แต่ก็ไม่อยากแสดงอาการใดๆ ออกไป เพราะเธอยังไม่แน่ใจในความรู้สึกที่แท้จริง มันคือความรัก หรือเพียงเพราะว่าความใกล้ชิดที่มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เพราะเธอไม่เคยเปิดใจรับใครเข้ามา พอเจอกับพ่อเลี้ยงเมืองรามที่รุกหนัก จึงทำให้เขาและเธอนั้นเริ่มผูกพันทั้งที่เพิ่งเจอกันไม่นาน “คุณไม่ห่วงผมเลยใช่ไหม ถึงได้แสดงท่าทีเย็นชาแบบนี้” “ใครบอก ถ้าฉันไม่ห่วงคงไม่ถือกระเป๋าแพทย์ขึ้นมาในห้องของคุณ ทั้งที่รู้ว่ามันไม่เหมาะสม ใช่ช่วงกลางค่ำกลางคืนแบบนี้” “แต่ที่ผมเห็นมันไม่ใช่อย่างที่คุณพูดเลยสักนิด ถ้าแม่ผมไม่เอ่ยปากขอร้อง คุณหมอคงไม่สนใจ ที่จะตรวจคนไข้อย่างผมสินะ” พ่อเลี้ยงหนุ่มยังคงน้อยใจแพทย์หญิงใบบัว เพราะภาพที่เธอกอดกับนายแพทย์หนุ่มยังคงติดตาคาใจ
Updated at
รักวุ่นๆ ของนายวายร้ายออสติน 20+++
Reads
“ไม่เห็นรึไงว่ามีห้องนอนแค่ห้องเดียว” ออสตินพูดพร้อมกับถือหิ้วกระเป๋าของเขาและเธอเข้าไปภายในห้องนอนอย่างไม่รีรอให้หญิงสาวอนุญาต “นายก็นอนด้านนอกสิ เรื่องอะไรฉันต้องนอนกับนายด้วย” หญิงสาวถึงกับแผดเสียงดังออกมา เมื่อเธอไม่ปรารถนาที่จะนอนร่วมห้องกับออสติน “นั่นมันปัญหาของเธอ ไม่ใช่ปัญหาของฉันสักหน่อย มาเหนื่อยๆ ขออาบน้ำนอนพักก่อนนะ เธอมีอะไรจะด่าหรือว่าฉัน เก็บเอาไว้ก่อนนะครับคุณใบพลู หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จคุณค่อยระเบิดออกมา” ออสตินทำหน้าทะเล้นพร้อมกับคำพูดคำจากวนๆ ก่อนที่เขาจะหยิบผ้าเช็ดตัวออกมาจากกระเป๋าแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ พลางผิวปากออกมาด้วยท่าทางที่อารมณ์ดี “นายออสติน! เฮ้อ! อะไรของเขาเนี่ย” ใบพลูถึงกับตะเบ็งเสียงออกมาดังลั่น พลางถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้าที่จะต้องต่อล้อต่อเถียงกับเขาขึ้นมาอีกครั้ง หญิงสาวต้องเดินออกมาด้านนอกด้วยความจำใจ แต่ทันใดนั้นเองรอยยิ้มเริ่มเปื้อนบนใบหน้าของใบพลูขึ้นมาแทนความหงุดหงิด ที่เพิ่งเกิดขึ้น เมื่อเธอมองออกไปจากระเบียงของบ้านพัก แล้วพบว่าทิวทัศน์ด้านหน้าสวยงามกว่าที่เคยพบเจอมา ที่นี่ไม่ต่างจากสวรรค์บนดิน อาจจะจะเป็นบรรยากาศรอบตัวหรือคนที่มาด้วยกันแน่นะ ที่กำลังทำให้ใบพลูยิ้มกว้างได้ขนาดนี้ “สวยจัง อากาศก็ดีด้วย” หญิงสาวเดินตรงไปด้านหน้าแล้วเอามื้อค้ำระเบียงไม้เอาไว้ ก่อนจะค่อยหลับตาลง พลางสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกดีกับการได้ดื่มด่ำกับธรรมชาติแบบนี้ ใบพลูยังคงยืนอยู่แบบนั้นเธอมองออกไปด้านหน้าด้วยรอยยิ้มที่สดใสกว่าที่เคย ถ้าหากออสตินไม่ใจร้าย เขาเป็นแบบนี้ตลอดไปคงจะดีไม่ใช่น้อย หญิงสาวค่อยๆ หยิบสมาร์ตโฟนเครื่องแพงออกมาจากกระเป๋ากางเกง เพื่อถ่ายภาพสวยๆ เก็บเอาไว้ ก่อนที่เธอจะพบว่ามารดาได้ส่งข้อความเข้ามา เพราะตลอดระยะเวลาที่เดินทางมาที่นี่หญิงสาวได้ปิดเสียงเตือนเอาไว้ “ข้อความอะไร” เพียงแค่กดเข้าไปดูใบพลูถึงกับถอนหายใจออกมาเสียงดัง ความรู้สึกเหมือนกำลังจะหมดพลังทั้งที่เพิ่งจะเจอสิ่งดีๆ “ทำไมต้องรุกรานไปถึงแม่ฉันด้วยนะ” ใบพลูเริ่มแปลกใจ เพราะในตอนนี้มิ้นต์เริ่มที่จะอยู่ไม่เป็นสุข จนผิดนิสัยของผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนสำคัญของชายหนุ่ม “หรือว่ามันจะเป็นแผน แต่มิ้นต์จะทำแบบนี้ทำไมกัน ในเมื่อเราก็ไม่เคยมีเรื่องกินแหนงแคลงใจกันมาก่อน” ใบพลูเริ่มใช้ความคิด ก่อนที่หญิงสาวจะตัดสินใจ ส่งข้อความกลับไป เพื่อไม่ให้มารดาเป็นกังวลใจ “ทำอะไรอยู่เหรอ หืม” “ว้าย! ออสติน นายทำบ้าอะไรเนี่ย ถอยไปเลยนะ” ใบพลูถึงกับร้องออกมาเสียงหลง เมื่อชายหนุ่มสวมกอดเธอไว้หลวมๆ จากทางด้านหลัง กลิ่นอ่อนๆ ของสบู่จากผิวกายโชยมาแตะปลายจมูก จนรู้สึกหลงใหล ทำให้เธอกลัวว่าจะเผลอใจปล่อยให้เขาฉวยโอกาสอีกครั้ง “ทำไมขวัญอ่อนจัง ไปอาบน้ำได้แล้ว ไม่เหนียวตัวรึไง หืม” ถ้อยคำที่ฟังดูอ่อนโยน กำลังส่งผลให้หัวใจดวงน้อยๆ ของใบพลูเต้นไม่เป็นจังหวะ แต่ก็ไม่ลืมที่จะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงงอนๆ เมื่อเธอกำลังแคลงใจชายหนุ่มกับผู้หญิงอีกคน “ฝากไปบอกแฟนของนายด้วย อย่ายุ่งกับครอบครัวของฉัน” คราวนี้ใบพลูพูดอออกมาด้วยน้ำสียงห้วนๆ “ใคร ใครคือแฟนของฉัน ฉันมีแค่เธอที่เป็นคู่หมั้น นอกจากนั้นก็ไม่มีใคร” “ฉันคิดว่านายจะพูดคำว่า นอกจากฉันก็มียังมีมิ้นต์อีกคน” “ฟังฉันนะใบพลู เธออย่าเชื่อคำพูดของมิ้นต์เด็ดขาด ไม่ว่ามิ้นต์จะพยายามทำให้ฉันดูแย่ในสายตาของเธอ ยังไงมิ้นต์ก็คือคนอื่น เขาไม่มีทางที่จะเข้ามารับรู้ความรู้สึกของเราได้ ที่สำคัญเธอต้องอยู่ห่างๆ จากมิ้นต์และก็ไอ้เดย์ด้วย เข้าใจไหม” “ทำไมฉันต้องทำตามที่นายสั่งด้วย” ใบพลูถึงกับแสดงความไม่พอใจออกมาเมื่อเธอถูกออสตินสั่งห้าม “ก็เพราะว่าบริษัทมิ้นต์มินนี่กรุ๊ปคือคู่แข่งของกวินชูยังไงล่ะ” ออสตินพยายามอธิบายให้ใบพลูได้เข้าใจ ซึ่งดูเหมือนว่าเธอไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไหร่ “นายรู้ดีจัง แสดงว่านางแบบคนนั้นที่ถูกจ้างตัดหน้าไปเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับบริษัทของมิ้นต์ เป็นฝีมือนายที่ช่วยมิ้นต์ใช่ไหม หล่อนถึงได้ทำโพรเจกต์ใหม่ตัดหน้าฉันไป จนฉันโดนคุณพ่อดุสั่งให้ฉันออกแบบคอลเลกชันใหม่แข่งกับนาย” “ฉันจะทำแบบนั้นกับบริษัทของเราได้ยังไง” “ของเราหมายความว่าไง” “เธอโง่หรือแกล้งโง่กันแน่ เรื่องแค่นี้ยังจะต้องให้ฉันอธิบายอยู่อีกเหรอ...หืม” “ออสติน! อื้อ อื้ม” ใบพลูถึงกับร้องออกมาเสียงหลง เมื่อริมฝีปากของออสตินได้กดลงมาที่เรียวปากได้รูปของหญิงสาวอย่างดูดดื่ม ความสยิวซ่านแผ่คลุมไปทั่วอณูอากาศ ทั้งสองเริ่มปราศจากความหมางเมิน หญิงสาวถึงกับหัวใจเต้นแรงหายใจไม่เป็นจังหวะ เมื่อถูกออสตินจู่โจม ชายหนุ่มใช้สองมือประคองใบหน้างามเอาไว้ ก่อนจะประกบริมฝีปากกดจูบเธออย่างหื่นกระหาย แต่ทว่าดูเหมือนออสตินจะไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่นัก เพราะในเวลาเขาทำกับเธอมากกว่าจูบไม่ได้ เมื่อความเสียวซ่านได้เกิดขึ้น เกินกว่าจะต้านเอาไว้ได้ จึงทำให้หญิงสาวเผลอตัวปล่อยกายให้ชายตัวโตเชยชมตามอำเภอใจ ซึ่งทำให้ออสตินรู้สึกชอบใจไม่น้อย ที่ใบพลูไม่ขัดขืน แล้วเธอยังมีท่าทียินยอมพร้อมใจให้ชายหนุ่มได้ทำตามในสิ่งที่หัวใจปรารถนาอีกด้วย “อื้ม อื้อ” เสียงครางอื้ออึงยังคงดังออกมาจากลำคอของหญิงสาว เมื่อโพรงปากเล็กกำลังถูกเรียวลิ้นร้อนจู่โจมอย่างหนัก มือแกร่งของชายหนุ่มลูบไล้ลงมาที่ต้นขาขาวผ่อง เขาลากนิ้วลูบวนอย่างนุ่มนวล จนมาหยุดที่ใจกลางความสาวของเธอ ก่อนจะค่อยๆ ผละจูบออกจากริมฝีปากอิ่ม เขาไล่จุมพิตลงมาที่เนินอกอวบอิ่ม “อื้อ อะ อะ ออสติน” เสียงหวานของหญิงสาวเรียกชื่อคนตัวโตออกมาด้วยน้ำเสียงกระเส่าเร้าอารมณ์ไม่น้อย เมื่อเขากำลังไล้เลียวนไปมาที่เม็ดบัวอมชมพู “เธอสวยมากรู้ตัวหรือเปล่า หื้ม” ชายหนุ่มเงยขึ้น วกมากระซิบที่ข้างใบหูเล็ก จนทำให้ใบพลูขนลุกซู่ เพียงแค่ลมหายใจอุ่นๆ รดลงมาที่ซอกคอหอมกรุ่นของเธอ “นายยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ” “เสร็จแล้วค่อยอาบ” “ไม่เอาสกปรก” หญิงสาวเอาฝ่ามือยันอกแกร่งชายตรงหน้าเอาไว้ด้วยความเขินอาย ถึงแม้จะพยายามห้ามใจ แต่พอเขารุกหนักทีไร เธอก็ยอมจำนนให้กับออสตินทุกที “สกปรกอะไร เดี๋ยวพาอาบน้ำใหม่อีกรอบ ตอนนี้ฉันอดใจรอไม่ไหวแล้ว ขอนะคร
Updated at
ซีรีส์ชุดเสียวซ่านร่านรัก25+++
Reads
ซีรีส์ทั้งสองเรื่องนี้ มีความหวาน เผ็ด และเร่าร้อนอยู่ในที เรื่องแรกคืนข้ามปีของซานตี้เยนา เธอดูเรียบร้อย แต่ได้ซ่อนความเปรี้ยวเอาไว้ด้วย ส่วนเลขาหวานแสนร่าน ถึงแม้ว่าหญิงสาวจะโชกโชนเรื่องใต้สะดือ แต่พอถึงเวลา คู่ชีวิตก็โผล่มาแบบที่เธอนั้นไม่ทันได้ตั้งตัวเลยทีเดียว ‘ซีรีย์คืนข้ามปี’ เป็นเรื่องราวของสาวๆ ในแก๊งเพื่อนรักที่หมอดูทายทักว่าจะเจอเนื้อคู่ตอนสิ้นปี ทั้งห้าสาวแสนสวยเป็นเพื่อนรักที่กินดื่มเที่ยวเล่นในกลุ่มเดียวกันมาตั้งแต่สมัยยังเอ๊าะ อ้อ... มีโรสเพิ่มมาอีกคน สาวๆ แก๊งนี้นอกจากรูปร่างหน้าตาดีกินกันไม่ลง แล้วยังดันเกิดราศีเดียวกันอีก “สาวราศีนี้ สิ้นปีมีเกณฑ์เสียตัว จะได้พ่อบุญทุ่ม หล่อรวยมีของใหญ่ มาเคียงข้างกายให้หายเหงา” เมื่อแป้งอ่านข้อความจบ สาวๆ อีกห้าคนก็กรี๊ดสนั่นโดยไม่เกรงใจสายตาใครๆ ในร้านกาแฟ “แต่หมอดูคนนี้แม่นมากเลยนะแก ล่าสุดที่บอกว่าดาราคนนั้นจะท้องก่อนแต่ง แล้วก็ดันท้องจริงๆ” เยนาพูดเสริม แววตาเปล่งประกายที่เต็มไปด้วยความหวัง “งั้นเราก็มาคอยดูกัน” โรสกอดอกเชิดหน้าท้าทาย “ว่าแต่ หล่อรวยยังพอเข้าใจ แต่ของใหญ่ที่ว่ามันคืออะไรคะเพื่อน” หวานพูดขึ้นมาตาใส ทำเอาไอรีนถึงกับหลุดขำในความไร้เดียงสาของเพื่อนรัก “แม่นไม่แม่นเดี๋ยวก็รู้กัน เพราะวันนี้มันก็เป็นวันคริสต์มาสอีฟแล้วนี่นา” ออยเอ่ยปิดท้าย ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง เลขาหวานแสนร่าน “หนูทำมันขึ้น ช่วยจัดการเอามันลงที!” คำพูดของท่านประธานเน้นน้ำเสียงเข้ม สร้างความพึงพอใจน้ำหวานยิ่งนัก “รอแป๊บหนึ่งนะคะ” พูดจบน้ำหวานได้ดันตัวลุกขึ้น ตรงไปที่ประตู แล้วจัดการลงกลอน เพื่อป้องกันคนมารบกวน การทำภารกิจพาท่านประธานไปชมวิมาน “น้ำหวานขออนุญาตนะคะ” เลขาสาวจัดการปลดเข็มขัดของท่านประธานออก ในระหว่างที่ชายสูงวัยนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน ก่อนจะรูดซิป แล้วดึงกางเกงชายสูงวัยมากองไว้ที่หน้าแข้งของเขา ท่อนเอ็นร้อนตั้งชี้โด่ขึ้น ในขณะที่มือเล็กบรรจงจับลงไปที่โคนของมัน จากนั้นน้ำหวานได้ย่อตัวคุกเข่าลงตรงหน้าท่านประธาน แพล้บ~แพล้บ~จร๊วบ! ลิ้นเล็กของเธอแตะไล้เลียลงไปที่ส่วนปลาย อมแล้วดูดสลับไปมากับการใช้ฟันครูดเบาๆ จนเสียงท่านประธานครางลั่นห้อง แก้มของเธอตุง เมื่อขนาดของท่อนเอ็นมันขยายพองใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ “อ้าส์~อ๋าส์~ซรี๊ดด!...โอ๊ย! หนูกำลังทำฉันเสียวอ้าส์!” มือของท่านประธานจับไปที่ขอบโต๊ะทำงาน ในขณะที่น้ำหวานยังคงไล้เลียท่อนเอ็น ลำขาใหญ่ของชายตรงหน้าถูกหญิงสาวจับถ่างมันออกกว้างขึ้น เธอจะได้จัดการกับท่อนเอ็นอย่างถนัด “อ๊ะอ๋าส์~อ๊ะ~โอ๋ว์...หนูลุกขึ้นมานั่งขย่มเลยอ้าส์...” ท่านประธานเริ่มร้องครวญคราง เมื่อเขาต้องการในกามารมณ์ที่หญิงสาวพร้อมปรนเปรอ “อ้าส์~อ๋าส์! พอก่อนเสียวมาก ลุกขึ้นแล้วจับมันสอดเข้าไปในช่องรักของหนู” น้ำหวานทำตามท่านประธานอย่างว่าง่าย เธอลุกยืนแล้วถกกระโปรงขึ้นไว้ที่เอว ก่อนจะดึงกางเกงในตัวจิ๋วลงค้างไว้ที่ขาอีกข้าง ความนูนขาวผ่องของกลีบกุหลาบงามมันช่างเย้ายวนให้ท่านประธานได้มองเหลือเกิน ชายสูงวัยไม่รอช้าหยิบถุงยางมาสวม ก่อนที่เลขาน้ำหวานจะเข้ามานั่งซ้อนเขาบนเก้าอี้ โดยการหันหน้าเข้าหากัน แล้วมือเล็กก็จับมังกรสอดเข้าไปในช่องรักของเธอ พรึ่บ!! “โอ๋วว์~ซรี๊ดด! แน่นมากอ้าส์!” ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! น้ำหวานไม่รอช้า เธอเข้าขย่มท่านประธานทันที เท้าเล็กเรียวยันไว้ที่พื้นขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ ในขณะที่เก้าอี้เลื่อนชิดกับผนังห้อง “อ้าส์ แรงอีกหนูฉันชอบอ้าส์” ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! “โอ๋วว์ มันตอดดีจัง!” ในขณะที่พูดมือของท่านประธานได้ลูบคลำลงไปที่หน้าอกตูม ไม่นานกระดุมก็ได้ถูกแกะออก ก่อนเขาจะเอามือสอดไปที่แผ่นหลังของเธอ เพื่อปลดตะขอบราออกไปให้สิ้น “โอ้!... ช่างงดงามเหลือเกิน ขอชิมหน่อยนะหนู” พูดจบท่านประธานก็ก้มลงไปลิ้มลอง ลิ้นหนาเลียแตะกระหวัดอย่างเร้าอารมณ์ อมแล้วดูด เม้มขบกัดที่เม็ดสีชมพูอ่อนอย่างเมามัน “อ๊ะ~อ๋ายย์!! เบาๆ อย่ากัดค่ะท่านประธาน” น้ำหวานพูดพร้อมกับครางออกมาเบาๆ ในขณะที่เธอยังคงขย่มท่านประธานอย่างไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย พร้อมกับแอ่นอกขึ้นไปให้ชายสูงวัยได้ลิ้มลอง ขนาดของมันแม้ไม่ได้ผ่านการศัลยกรรม แต่ขอบอกได้เลยว่าน้อง ๆ ลูกแตงโม
Updated at
เทพบุตรในคราบซาตาน20+++
Reads
ท่าทางและความไร้เดียงสาของหญิงสาวตรงหน้า ทำให้กวินมองเธอด้วยแววตาที่กระหยิ่มยิ้มย่อง มุมปากกระตุกยกขึ้น เมื่อเขานั้นอยากจะลิ้มลองแม่กวางน้อย ที่หลงทางเข้ามาในอาณาจักรของนักล่า โดยที่เธอนั้นไม่รู้ตัวว่าชายหนุ่มมีความหื่นกระหายเพียงใด "อื้ม...เดี๋ยวก่อนค่ะ" หญิงสาวถึงกับร้องห้ามเมื่ออุ้งมือของเขาแตะสัมผัสลงมาที่เต้าอวบทั้งสองข้าง พร้อมกับบีบเคล้นเบาๆ อย่างเราอารมณ์ ที่สำคัญในเวลานี้ชายร่างกายกำยำ กำลังคร่อมอยู่บนตัวของเธอ มิหนำซ้ำเป้ากางเกงของเขายังถูไถลงมาที่เนื้อนูน จนทำให้ใบบุญรู้สึกแปลกๆ แต่ก็สร้างความเสียวซ่านไปทั้งร่าง อย่างบอกไม่ถูก "ทำไม หรือคิดจะเปลี่ยนใจ ฉันขอบอกไว้ก่อนเลยนะ มันไม่มีประโยชน์อะไร ที่เธอจะร้องขอ เพราะอารมณ์ของฉันมันเตลิดจนหยุดไม่ได้แล้ว" ชายหนุ่มพูด ในขณะที่ฝ่ามือของเขายังคงลูบไล้ไปทั่วเรือนกาย ชายหนุ่มค่อยๆ ไล้สอดมือลงไปที่ใต้แผ่นหลังของเธอ เพื่อทำการปลดตะขอบราให้พ้นจากเต้าคู่งาม เขาอยากรู้เหลือเกินว่า ความใหญ่โตของมันจะเต็มไปด้วยฟองน้ำหรือของจริง "อื้อ... อ้า อูยยย เสียวจัง" เมื่อริมฝีปากของกวินคาบเกี่ยวลงไปที่เม็ดบัวอมชมพู ทำให้ใบบุญถึงกับร้องออกมาเสียงดังลั่น เมื่อเขาใช้ริมฝีปากขบเม้มดูดดึง ทำให้เม็ดบัวชมพูเริ่มแข็งเป็นไตสู้ลิ้นร้อน ความอวบอิ่มเต่งตึงของทรวงอก ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกตื่นตาตื่นใจไม่น้อย แถมยังแน่นเปรี๊ยะเหมือนกับว่าไม่เคยผ่านมือชาย "อ๊ายยย! อ๊า" คนตัวเล็กที่อยู่ใต้ร่างเอาแต่ร้องครางด้วยความรู้สึกเสียวซ่าน เมื่อมือหนาของเขาเกี่ยวขอบกางเกงในตัวจิ๋วให้พ้นจากขาเรียว จากนั้นชายหนุ่มได้ใช้นิ้วคลี่ลงไปที่กลางร่องกลีบกุหลาบ เขากดเข้าออกเพื่อให้รูเสียวได้เตรียมความพร้อม สำหรับการสอดท่อนเอ็นลำเขื่องเข้าไป จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ! เสียงดูดหัวนมยังคงดังสลับกับเสียงครางของหญิงสาว เมื่อปากของกวินยังคงครอบดูดดึง เม็ดบัวอมชมพูอย่างหิวโหยหญิงสาวใต้ร่างถึงกับสะท้านไหล่กระตุก เมื่อเธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนในชีวิต หญิงสาวร่างเล็กรู้สึกวูบวาบไปทั้งส่วนล่างและปลายหัวนมอมชมพู เมื่อชายหนุ่มกำลังใช้มืออีกข้างบีบลงมาที่หน้าอกเต่งตึงของเธอ พร้อมกับอุ้งปากดูดดึงราวกับเด็กกำลังดื่มนมจากเต้า ในขณะที่นิ้วของเขายังคงหมกมุ่นในร่องเสียว ซึ่งในเวลานี้มันมีน้ำหวานไหลเยิ้มออกมา จนสัมผัสได้ถึงความฉ่ำน้ำแฉะที่ปลายนิ้ว ทำให้กวิน ใช้มือรั้งกางเกงบ๊อกเซอร์ของเขาลงไปกองที่พื้นดวงตาของใบบุญจับจ้องไปที่เจ้าดุ้นยักษ์ พร้อมกับอ้าปากค้างดวงตาแทบถลน เมื่อความใหญ่โตของมัน ถ้าเทียบกับเรียวแขนของเธอแล้ว ขนาดของเจ้ามังกรยักษ์ยังใหญ่กว่าเลย ชายหนุ่มคว้าถุงยางเข้ามาสวมทับครอบเจ้าหัวแดงบานเบ่งเอาไว้ "ยกขาขึ้นเป็นรูปตัวเอ็ม" ชายหนุ่มไม่พูดเปล่ามือของเขาจับลงไปที่ข้อเท้าเรียว พร้อมกับดันให้เป็นรูปตัวเอ็ม "ดะ...ดะ เดี๋ยวก่อนค่ะ" หญิงสาวถึงกับพูดออกมาด้วยความรู้สึกหวาดกลัวทันทีทันใด เมื่อใบบัวไม่คิดว่าครั้งแรกก็ต้องเจอกับศึกหนักเสียแล้ว พรึบ!! "กรี๊ด! ม่ายยย" หญิงสาวร้องออกมาพร้อมกับน้ำหูน้ำตาเล็ด เมื่อเธอไม่คิดว่าความใหญ่ของมันจะคับแน่นเต็มรู จนเธอสัมผัสได้ถึงความเจ็บ เมื่อมันกำลังขยายพองตัวใหญ่แข็งทื่อขึ้นเรื่อยๆ ถ้าหากเขาดันเข้ามาเต็มแรง รูเสียวเธอมันต้องฉีกขาดแน่ "เฮ้ย!! อย่าบอกนะว่าไม่เคย มันคือครั้งแรกของเธอใช่ไหม บอกฉันมาตามตรงเดี๋ยวนี้" ชายหนุ่มถึงกับต้องเบรกเอาไว้ เมื่อเจ้ามังกรยักษ์ลำเขื่องเหลื่อมล้ำเข้าไปได้เพียงแค่ส่วนหัวเท่านั้น จนทำให้เขาไม่กล้าขยับ เพราะกลัวว่าเธอจะรู้สึกเจ็บ เพราะขนาดของเจ้าดุ้นของเขาที่มันใหญ่กว่าชายทั่วไป "หนู...คือว่า มันคือครั้งแรกของใบบุญค่ะ" ใบบุญพยายามพูดสารภาพความจริงออกมาด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติ เมื่อเธอกำลังกลัวว่าเขาจะยุติทุกอย่างเอาไว้เพียงแค่นี้ ซึ่งชายหนุ่มอาจจะไม่จ่ายเงินค่าเสียหายให้กับเธอ เพราะเงินก้อนนี้สำคัญกับหญิงสาวมาก ถ้าหากได้มามันคงจะทำให้ใบบุญกับน้องๆ อิ่มปากอิ่มท้องไปได้เป็นเดือน ภายในห้องที่ตกแต่งไว้อย่างสวยหรู ชายหนุ่มพึ่งรู้ว่าการได้เป็นคนแรกของผู้หญิง ความรู้สึกมันแตกต่าง และตื่นเต้นมากกว่าทุกครั้งเป็นทวีคูณ สายตาคมจับจ้องไปที่หญิงสาวร่างเล็ก เขากวาดมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของเธอ แล้วกระตุกยิ้มขึ้นมาที่มุมปาก ก่อนจะดึงถุงยางออกจากเจ้าดุ้นยักษ์หน้าตาเฉย "เพราะอะไร ทำไมถึงยอมขาย" เสียงทุ้มของกวินเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัย เมื่อหญิงสาวตรงหน้าดูสวย ดวงตาของเธอสุกใสราวกับพระจันทร์คืนวันเพ็ญ ใบหน้าขาวผ่องปากนิดจมูกหน่อยของใบบุญ โดยรวมแล้วเธอน่ารักและดูมีเสน่ห์มาก จนทำให้สะกดสายตาคมของชายหนุ่มเอาไว้อย่างง่ายดาย ในเวลานี้เขายอมรับว่าหลงใหลเธอมากกว่าผู้หญิงคนไหนๆ ที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต "สินค้าไม่เคยมีตำหนิ ถ้าคุณไม่อยากซื้อก็ไม่เป็นไร ถ้าหากว่าเปลี่ยนใจหนูขอตัวนะคะ" หมับ!! ใบบุญพูดพร้อมกับขยับกายเตรียมลุกขึ้นยืน จึงทำให้กวินรีบคว้าข้อมือเล็กเรียวของเธอเอาไว้ ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วหญิงสาวพูดออกมาแบบนี้ เพราะอยากโก่งราคาค่าตัวมากกว่าเดิม ซึ่งภายในใจของเธอนั้นลุ้นจนตัวโก่ง เพราะกลัวว่ากวินจะเปลี่ยนใจไม่ใช้บริการจากเธอ "เธอรู้หรือเปล่าการที่ฉันสอดมันเข้าไปเมื่อสักครู่ นั่นก็หมายความว่าเธอไม่ใช่สาวพรหมจรรย์อีกต่อไป เพราะเธอกลายเป็นผู้หญิงที่มีตำหนิแล้วแม่สาวน้อย" ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยใบหน้าที่กรุ้มกริ่ม เมื่อเขากำลังจะได้ลองความสดใหม่จากเธอ หญิงสาวที่มีรูปร่างงดงามจนทำให้กวินไม่สามารถที่จะยุติกิเลสตัณหาลงได้ "แค่มีรอยเปื้อนนิดหน่อย ล้างน้ำออกก็สะอาดแล้วค่ะ" หญิงสาวเถียงออกไปข้างๆ คูๆ ทั้งที่เธอก็รู้อยู่แก่ใจ ถึงยังไงก็ไม่สามารถเรียกร้องความสาวกลับคืนมาได้แล้ว เมื่อสายตาคมกริบจับจ้องมาที่เรือนกายของเธอไม่กะพริบ ทำให้หญิงสาวเอื้อมมือไปคว้าผ้าห่มมาคลุมกายเอาไว้ "ต่อให้เธอใส่ตะกร้าล้างน้ำกี่ร้อยรอบ ราคีคาวก็ไม่อาจจะจางหายไปจากตัวก็ได้ ฉันจะจ่ายเพิ่มให้เธออีกสองเท่า แต่..." ชายหนุ่มพูดค้างเอาไว้พร้อมกับฉายแวว
Updated at
เล่ห์ร้ายพ่ายรักดวงใจเหมราช
Reads
เหมราช ชาติดำรงกุลชัย ชายหนุ่มรูปงามที่สาวๆ ต่างก็หมายตา หนึ่งในนั้นชื่อว่าคาเรนสาวลูกครึ่ง ที่สวยหุ่นเซ็กซี่ หล่อนมาฝึกงานที่บริษัทเขา จากนั้นหญิงสาวก็ทำความคุ้นเคย จนกระทั่งสนิทกัน เหมราชไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอนั้น อยู่ในสถานะไหน แต่เธอก็เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขานั้นควงไปไหนมาไหนบ่อยที่สุด แต่ทว่าวันหนึ่งเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้นกับครอบครัวของเขา เมื่อบิดาล้มป่วยแล้วเสียชีวิตลงกะทันหัน การเงินที่บริษัทเริ่มมีปัญหา แต่ก็มีเพื่อนสนิทของบิดายินดีที่จะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเขา โดยมีข้อแลกเปลี่ยน ให้เหมราชแต่งงานกับพิ้งค์พลอยลูกสาวของเพื่อนบิดา ที่เธอนั้นมีอายุห่างมากกว่าชายหนุ่มถึงสิบสองปี เมื่อเขาไม่มีทางเลือก และดูเหมือนว่าเธอเองก็ไม่ได้รักเขา เหมราชจึงตัดสินใจแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อแก้ปัญหาเฉพาะหน้า แต่แล้วเขากลับตกหลุมรักภรรยาของตัวเอง ขณะที่เธอนั้นเฉยชาและหมางเมินใส่เขา เหมือนกับว่าเธอนั้นไร้หัวใจ ซึ่งซึ่งภายในใจของเธอนั้นมีชายอีกคนอยู่ตลอดเวลา
Updated at