ปีศาจชอนซา
ABOUT ME
ABOUT ME
STORY BY ปีศาจชอนซา
พันธะร้ายนายโฮสต์สุดหล่อ
Reads
โรมราชันในวัยสามสิบ ต้องมาบริหารบาร์โฮสต์ เพราะเบื่อธุรกิจของครอบครัว ชายหนุ่มแอบตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่ง แต่เธอกลับวางตัวราวกับหิมะน้ำแข็งเย็นยะเยือก เมินเฉยต่อเพศตรงข้าม ราวกับผู้ชายคือเชื้อไวรัสร้ายแรง ทว่าโรมราชันกลับตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเจอ เฌอรีนในวัยสามสิบแปด เธอยังคงมุ่งมั่นกับงานมากกว่าเรื่องส่วนตัว วัน ๆ หญิงสาวคิดแต่เรื่องธุรกิจ ไม่เคยคาดหวังจะฝากชีวิตให้ใครดูแล เพราะมีความเชื่อมั่นในตัวเองสูง ทว่าจริง ๆ แล้วนั้น เธอเฝ้ารอคอยใครสักคนที่ไม่รู้ว่าจะได้เจอกับเขาอีกหรือเปล่า หญิงสาวฉลาดปราดเปรื่อง มีความสามารถรอบด้าน สวยเก๋ครบเครื่องบริหารธุรกิจเครื่องหนังได้อย่างน่าทึ่ง ไม่ว่าจะเป็นกระเป๋าหรือรองเท้า เครื่องแต่งกายทุกหมวดต่างได้รับความสนใจทั้งในและต่างประเทศ ทว่าเธอมีบางอย่างอยู่ภายในใจ ที่ไม่สามารถพูดออกมาได้ นั่นคือชายหนุ่มผู้กุมหัวใจของเธอเอาไว้ตั้งแต่แรกเจอ
Updated at
เพียงแค่สายลมเปลี่ยนทิศ
Reads
ยูจินหญิงสาวจำใจต้องย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านของมารุต เพราะเหตุจำเป็นในเรื่องธุรกิจของเธอที่กำลังจะเจ๊ง เมื่อมารดาของเขายื่นข้อเสนอที่น่าสนใจให้กับเธอ ขอเพียงแค่หญิงสาวกันลาเบลออกไปจากชีวิตของมารุตได้ เราเชื่อว่าใครหลายคนต่างก็เคยมีรักแรกด้วยกันทั้งนั้น เฉกเช่นยูจิน หญิงสาวที่วางหัวใจไว้ให้กับรักแรกของเธอ แต่ทว่ามันคือรักข้างเดียว เขาไม่เคยแม้แต่จะหันมามองเธอเลยสักครั้ง ความใสซื่อ รักที่บริสุทธิ์ ความหวังดี ความศรัทธาที่เคยมี ค่อยๆ มลายหายไป เมื่อชายที่เธอแอบรักเขากลับมีใจให้ผู้หญิงอีกคน จนกลายเป็นความขื่นขมระทมใจ มารุต ชายหนุ่มมาดเข้ม แอบคบกับดาราสาวสวย นางเอกเบอร์ต้นๆ ของเมืองไทย เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า จะมีผู้หญิงคนไหนรักเขาได้มากกว่าลาเบล จนกระทั่งวันหนึ่งเขาได้รู้ความจริงที่กระจ่างใจ หญิงสาวที่เขาหวังจะใช้ชีวิตด้วยไปจนวันตาย หล่อนแอบคบซ้อนมีผู้ชายอีกคน ซึ่งสิ่งที่มารุตยากที่จะทำใจได้ เมื่อลาเบลยังคงยิ้มหน้าระรื่นทุกครั้งที่เจอกัน หล่อนทำราวกับว่าเขาเป็นของตาย ซึ่งมารุตได้กลายเป็นโลกอีกใบไปโดยปริยาย เมื่อความจริงเปิดเผย เขาจะจัดการกับรักครั้งนี้ยังไง ไปต่อหรือหยุดแค่นี้ ยูจินจะเข้ามานั่งในหัวใจของมารุตได้ยังไง
Updated at
ความรักสีจางกับศาสตราจารย์ที่รัก
Reads
ในเมื่อความปรารถนาสูงสุดของอีกฝ่ายไม่ใช่ครอบครัว เธอจึงกลายเป็นคนที่เขาอยากเขี่ยทิ้งไปให้พ้นตัว เหตุผลที่เขาก้าวเข้ามาในชีวิตของเธอ ใช้ถ้อยคำหวานหลอกล่อจนหญิงสาวตายใจ ในที่สุดเธอก็ได้ตัดสินใจแต่งานกับเขาอย่างไม่มีข้อแม้ใด ๆ ท้ายที่สุดแล้วความจริงก็ปรากฏขึ้น เพราะปรเมศเข้าใจผิด คิดว่าเขมิกาคือสาเหตุที่ทำให้ผู้เป็นมารดาของเขาต้องจากโลกนี้ไปโดยไม่ได้เอ่ยคำบอกลา “เขมท้อง!” หญิงสาวตัดสินใจพูดเรื่องทารกน้อยในครรภ์ เพราะลึก ๆ แล้วยังแอบหวังที่จะได้อยู่กับครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตา อารมณ์ของเขมมิกาแปรปรวน เธอเองไม่อาจควบคุมได้ บางทีก็คิดอยากอยู่ประเดี๋ยวก็อยากไป “กี่เดือน” “หกสัปดาห์แล้วค่ะ” “เด็กคนนี้เป็นลูกของใคร” “คุณปรเมศ!” เขมมิการู้สึกผิดหวังในตัวชายหนุ่ม เขาไม่ควรตั้งคำถามนี้กับเธอ “เอาเด็กนั่นออกซะ! นี่คือเงินที่ผมจะจ่ายให้กับคุณ นับจากนี้ไปเราสองคนเป็นเพียงแค่คนแปลกหน้าสำหรับกัน” “คุณคิดดีแล้วใช่ไหมคะ” “ผมไม่เคยลังเลที่อยากเก็บเด็กคนนี้เอาไว้เลยสักนิด” คำตอบที่ได้ทำเอาหญิงสาวพูดไม่ออก มันจุกในอกเสียจนเธอแทบเสียสติ แต่ก็กลับมาได้เพราะทารกน้อย เธอต้องปกป้องเด็กคนนี้ให้ถึงที่สุด ปรเมศจะต้องเสียใจกับถ้อยคำที่เขาพูดกับเธอในวันนี้
Updated at
พ่ายรักวิวาห์กำมะลอ
Reads
บางครั้งโลกใบนี้ก็มักจะเหวี่ยงเรื่องราวที่ไม่คาดคิดมาให้เราได้ตื่นเต้นเสมอ พอๆ กับเรื่องบางอย่างที่ไม่อยากพบเจอ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การที่เราจะต้องแต่งงานกับใครสักคน ขณะที่หัวใจดวงน้อยไม่ปรารถนา ในตัวเขาคนนั้นเลยสักนิด เฉกเช่นเธอคนนี้ จารวี นวินดา หญิงสาวที่จบการตลาดมานานหลายปี แต่หัวใจดวงนี้ยังคงว่างเปล่า เมื่อเธอย่างเข้าสู่เลขสาม บิดามารดาเริ่มกลัวว่าลูกสาวจะขึ้นคาน อีกทั้งคู่หมายของเธอก็ประสบผลสำเร็จในหน้าที่การงาน จึงคิดที่จะคลุมถุงชนให้บุตรีแต่งงานกับลูกชายของเพื่อนรัก ซึ่งทำให้จารวีคิดทำทุกวิถีทาง เพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นจากการแต่งงานครั้งนี้ หญิงสาวเพียงแค่ต้องการหาใครสักคนมาแต่งงานหลอกๆ แต่โชคชะตากลับนำพา ฌอน ไรวินท์ เจ้าบ่าวกำมะลอมาให้กับเธอ ชายหนุ่มรูปงามนามเพราะ อายุสามสิบสองปี ซึ่งเขานั้นเป็นถึงรองประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ นำเข้าเครื่องมือแพทย์อันดับต้นๆ ของเมืองไทย นอกจากนี้บริษัทของเขายังผลิตและส่งออกเครื่องมือแพทย์หลายอย่างในคราเดียวกันอีกด้วย แล้วแบบนี้ ชีวิตของจารวีจะวุ่นวายแค่ไหน เธอจะตกหลุมรักเขา หรือว่าเขาจะตกหลุมรักเธอหรือไม่ มาลุ้นกันนะคะ “คุณชื่ออะไรคะ” “ผมฌอน” “ฉันจารวี หรือจะเรียกสั้น ๆ ว่าจาก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณฌอน” หญิงสาวยื่นมือออกไป ซึ่งทำให้ฌอนเอื้อมมาแตะเบา ๆ ตามมารยาท จากนั้นหญิงสาวได้ส่งแก้วเครื่องดื่มให้กับเขา ชายหนุ่มเองก็ไม่ปฏิเสธ เพราะเขาอยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะมาไม้ไหนกันแน่ เขายอมรับวาเธอดูดีในระดับหนึ่ง แต่ก็ไม่ถึงกับสวยโดดเด่นกว่าใคร ส่วนเรื่องนิสัยเขาเดาได้ว่าคงแย่กว่าหน้าตาเยอะเลยทีเดียว “เรามาเข้าประเด็นสำคัญเลยดีกว่า คุณโสดจริง ๆ ใช่ไหมคะ” “ใช่ผมโสด แล้วไง” “คืนนี้คุณนอนกับฉันเอาไปเอาไปก่อนหนึ่งหมื่น” จารวีพูดพลางยัดธนบัตรใส่มือให้กับชายหนุ่ม แววตาของเธอเปี่ยมไปด้วยความหวัง เมื่อหญิงสาวต้องการหลุดพ้นจากการถูกคลุมถุงชน “ไม่ต้องทำหน้าสงสัยอะไรทั้งสิ้น พรุ่งนี้เราค่อยไปจดทะเบียนสมรสกัน ฉันจะเพิ่มเงินให้คุณอีกหนึ่งแสน” “...?...” ฌอนยังคงนิ่งงัน ไม่คิดว่าตัวเองต้องมาเจอกับเหตุการณ์บ้า ๆ แบบนี้ เธอไม่ถามเขาสักคำว่าเต็มใจหรือเปล่า ผู้หญิงคนนี้หลุดมาจากดาวดวงไหนกันนะ ถึงได้ทำอะไรผลีผลามไม่ไตร่ตรองให้ดีกว่านี้ ถ้าผู้ชายที่เธอลากเข้าห้องไม่ใช่เขา เธออาจโดนลากไปถึงไหนต่อไหนแล้ว “เอาอย่างนี้ ฉันเปย์เต็มที่ไปเลย อยากได้อะไรเพิ่มอีกไหม แต่ฉันเหลือเงินอีกไม่มากหรอกนะ ที่สำคัญอย่าหวังจะได้ความรักจากฉัน เพราะเงื่อนไขนี้จะอยู่ใต้พันธะสัญญาหนึ่งปี จากนั้นคุณจะเป็นอิสระทันที” ฌอนเพ่งมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างพินิจพิเคราะห์ เขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนยอมจ่ายเงิน เพื่อแลกกับการถูกเอาเปรียบโดยสิ้นเชิง เธอเป็นใครกันทำไมถึงกล้ายื่นข้อเสนอนี้ให้กับทาญาติหมื่นล้าน ลูกชายคนเดียวของเจ้าของธุรกิจผลิตอุปกรณ์การแพทย์ “เฮ้ย! คุณจะบ้ารึไง! ไปโดนตัวไหนมาเนี่ยหน้าแดงยังกับลูกตำลึงเมาใช่ไหมเนี่ย” ฌอนไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหน บ้าดีเดือดเท่าหญิงสาว ตรงหน้านี้มาก่อน หน้าตาของเธอจิ้มลิ้มน่ารักดีอยู่หรอก แต่จะให้เขามาอยู่ภายใต้พันธะสัญญาอะไรนั่น เขาไม่เอาด้วยหรอก “ฉันเพิ่งกดเงินมาสด ๆ ร้อน ๆ เพิ่มให้อีกก็ได้ สองหมื่นขาดตัว ฉันยอมลงทุนกินปลาเค็มทั้งเดือนเลยนะเนี่ย” “คุณเริ่มเมาแล้วสินะ” “โน! โน! โน! ไม่เอาไม่พูด เอาเงินไป... คุณคือผู้ชายคนแรกเลยนะที่ฉันยอมเปย์” จารวีพูดพลางเอาธนบัตรปึกเล็ก ๆ ยัดใส่มือของฌอน “เพิ่งอกหักมารึไง” “ฉันเนี่ยนะอกหัก ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! ไม่ใช่ย๊ะ! ฉันกำลังถูกบังคับให้แต่งงานต่างหากเล่า ฮื้อ...ฮึก ฮึก ฮื้อ!” “เฮ้ยคุณ! อะไรวะเนี่ย เดี๋ยวร้องไห้เดี๋ยวหัวเราะ เป็นไบโพลาหรือไง จับส่งตำรวจดีไหม” “ไม่เอา... คุณพร้อมกัดก้อนเกลือกินกับฉันหรือยังคะ” หญิงสาวเริ่มพูดคล้ายคนเมา แต่ก็ยังคงแอบส่งสายตาหวานให้กับชายหนุ่ม “ถ้าไม่มีอะไร ผมจะกลับแล้ว” “อย่านะ! คุณห้ามทิ้งฉันไปเด็ดขาด!” “ทำไมผมต้องเชื่อคุณด้วย ผมมีงานต้องทำนะคุณ” “คุณก็ลองเดินออกไปจากห้องนี้ดูสิ ฉันจะกระโดดลงไป ให้ใครต่อใครได้รู้ว่าผู้ชายอย่างคุณ ทำร้ายผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างฉันได้ลงคอ” “คุณขู่ผมเหรอ” ถ้อยคำของจารวี ทำให้ฌอนถึงกับลำบากใจ เพราะเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอยู่ในห้องนี้กับเธอไปก่อน จนกว่าหญิงสาวจะหลับ แล้วเขาจะแอบกลับออกไป “ฉันไม่ได้ขู่ คนที่จนตรอกมักจะทำอะไรสิ้นคิดเสมอ” “ใจเย็น ๆ สิคุณ” ฌอนได้แต่ทำใจยอมรับ เมื่อเขาไม่อาจทิ้งเธอไว้ในห้องนี้ตามลำพังได้ “ฉันจัดทำเอกสารขึ้นมาเรียบร้อย เหลือแค่คุณลงนาม จากนั้นสัญญาฉบับนี้จะสมบูรณ์แบบทันที ลองอ่านดู” จารวีหยิบสัญญาที่เธอร่างเอาไว้ส่งให้กับฌอน ชายหนุ่มถึงกับขมวดคิ้ว เมื่อเห็นข้อตกลงในสัญญาที่จารวีเป็นคนทำขึ้นมา ซึ่งเขาเพิ่งเจอผู้หญิงอย่างเธอ ทำไมหญิงสาวถึงยอมเสียเปรียบขนาดนี้ ฌอนเริ่มสะดุดกับข้อที่สอง ห้ามเขาตกหลุมรักเธอเด็ดขาด ผู้หญิงเกือบทั้งโลกแข่งกันขายขนมจีบให้กับเขา แต่จารวีกลับไม่เหมือนใคร เธอชักหน้าสนใจแล้วสิ เขาจึงตัดสินใจลงนามในเอกสารด้วยรอยยิ้มกรุ่น “ฉันให้คุณเลือก” “อะไรกันเนี่ย” ชายหนุ่มถึงกับอุทานออกมา เมื่อเห็นจารวีเดินไปหยิบถุงยางหลายขนาดมาวางไว้ตรงหน้าเขา “ถุงยางไง คุณไม่เคยใช้เหรอ” ฌอนโชกโชกเรื่องนี้มาพอสมควร คำถามนี้ควรเป็นเขามากกว่า ผู้หญิงบ้าอะไรหยิบมาทุกขนาด คนขายให้คงขยาดเธอไปแล้วมั้ง เธอตั้งใจซื้อมาทำไมเยอะแยะ ตั้งแต่ขนาดเล็กไปจนถึงบิ๊กไซซ์
Updated at
แพ้ทาง(รัก)คุณหมอลูคัส
Reads
เมื่อพยาบาลสาวต้องโทษในคดีอาญา วันเวลาไม่อาจเยียวยา รอยแผลที่เขาฝากฝังเอาไว้ในหัวใจเธอได้ แก้วกานดาก้มหน้ายอมรับกับโชคชะตาที่แสนจะโหดร้าย เมื่อลูคัสเป็นผู้กำหนด ถึงแม้ว่าเธอไม่ใช่คนที่พรากชีวิตเฮเลนไปจากเขาก็ตามที แต่เมื่อคดีสิ้นสุดลงแล้ว เธอก็ไม่อยากรื้อฟื้นถึงมันอีก “ผมขอโทษที่มาช้า ขอโทษที่ไม่ตามหา ขอโทษที่ไม่พยายามให้มากกว่านี้ ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะครับแก้วกานดา” “เดี๋ยวก่อนนะ คุณกำลังเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า เราไม่เคยคบกัน เรื่องราวระหว่างเรา มันไม่เคยมีจุดเริ่มต้นตั้งแต่แรก ฉันคงทำตามคำขอของคุณหมอไม่ได้หรอกค่ะ” “ถ้าไม่เห็นแก่ผม คุณก็เห็นแก่ลูกเถอะนะแก้วกานดา” “ลูกเหรอ ฉันว่าคุณพูดจาเพ้อเจ้อไปกันใหญ่แล้ว” หญิงสาวถึงกับเบือนหน้าหนี เมื่อพูดถึงแก้วตาดวงใจของเธอ “ขอให้ผมได้เข้ามาเติมเต็ม เพื่อเพิ่มสีสันให้กับชีวิตของคุณกับลูกเถอะนะแก้วกานดา” "ชีวิตของฉันไร้สีสันตั้งแต่วันที่ก้าวเท้าเข้าไปอยู่ในเรือนจำแล้วละค่ะ จวบจนกระทั่งลูอิสเข้ามาในชีวิต ลูกคือสิ่งเดียวที่เป็นแรงผลักดัน ทำให้ฉันอยากมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้" แก้วกานดาปรายตามองนายแพทย์ลูคัสด้วยสายตาว่างเปล่า ความเจ็บปวดที่เธอเคยได้รับจากเขามันด้านชา เสียจนเข้าขั้นวิกฤต ซึ่งอยู่ในภาวะอธิบายความรู้สึกไม่ได้ เธอไม่อยากเข้าใกล้ผู้ชายอันตรายอย่างเขาอีกแล้ว "เด็กคนนั้นเป็นลูกของใคร" เขาเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงเข้ม ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ เมื่อดีเอ็นเออยู่บนใบหน้าลูอิสชัดเจนขนาดนั้น คงไม่ต้องถามหาบิดาผู้ให้กำเนิดหรอกมั้ง เพียงแค่หวังอยากได้คำตอบจากแก้วกานดาเท่านั้นเอง "ลูกของแม่ค้าขายขนมหวานยังไงละค่ะ ชีวิตของฉันอาจดูต่ำต้อย แต่ฉันก็ไม่เคยลดคุณค่าในตัวเอง คุณหมอกลับไปเถอะค่ะ"
Updated at
ทวงรัก(คืน)สัญญาใจ
Reads
ร้านอาหารริมน้ำที่เต็มไปด้วยบรรยากาศแสนจะโรแมนติก แต่พราวมุกกลับยืนเหม่อมองออกไปอย่างไร้จุดหมาย เธอมารอเขาที่นี่มาทุกปี แต่ก็ไม่มีแม้แต่เงาของเควิน ผู้ชายที่เคยให้คำมั่นสัญญากับเธอเอาไว้ ก่อนที่เขาจะหายไปจากชีวิตของเธอ "แกเลิกมารอเขาสักทีได้ไหมพราว ป่านนี้เขาคงมีลูกมีเมียไปแล้วมั้ง แกควรจะเริ่มต้นชีวิตใหม่หาใครสักคนมาเป็นเสาหลัก ทำไมต้องเอาชีวิตไปจมปลักกับผู้ชายคนนั้น คนที่เขาไม่เคยเห็นคุณค่าของแกเลย” นั่นคือน้ำเสียงของน้ำค้าง ที่พยายามพูดเตือนสติเพื่อนรัก เมื่อพราวมุกมักจะมานั่งรอชายคนรักอยู่ตรงนี้ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีวี่แววของเควินเลย หากแต่ว่าพราวมุกยังคงมานั่งรอชายหนุ่ม ตามคำมั่นสัญญาที่ให้กันไว้เมื่อหลายปีก่อน "เธอจะให้ฉันทำยังไงล่ะน้ำ ในเมื่อฉันรักเขา ต่อให้ต้องรอไปทั้งชีวิต แม้ว่าฉันต้องมาที่นี่ในทุกเทศกาล ปีใหม่หรือสงกรานต์ ฉันก็จะมา" หญิงสาวแสนสวยใบหน้างาม แต่ทว่าแววตาของเธอแฝงไปด้วยร่องรอยแสนเศร้า เมื่อพราวมุกยังคงซื่อสัตย์มั่นคงต่อเขาเพียงผู้เดียว เควินคือรักแรกและรักเดียวของเธอ ในขณะที่เขาต้องการเอาคืน พราวมุกเองก็ปรารถนาอยากให้ชายหนุ่มรู้สึกผิดและเจ็บปวดราวกับกำลังตกอยู่ในมรสุมอันโหดร้ายในชีวิต เพียงเพราะเขาไม่เชื่อใจเธอ ความรักที่เขาพร่ำบอกกลายเป็นเพียงแค่ลมปากเท่านั้น ซึ่งแสดงให้เห็นจากการที่เขา ไม่แม้จะถามหาความจริงจากเธอด้วยซ้ำ จนนำมาสู่หายนะในชีวิตคู่ กลายเป็นความแตกแยก ต่างฝ่ายต่างก็ได้รับความเจ็บปวดแสนสาหัส ซึ่งไม่อาจกลับไปสานสัมพันธ์ต่อได้ ฉะนั้นสาเหตุที่เควินหายไปจากชีวิตของพราวมุก เป็นเพราะการเข้าใจผิด เมื่อมารดาของเขาจัดฉากให้หญิงสาวดูน่ารังเกียจในสายตาของชายหนุ่ม จนไม่อาจทนเห็นภาพบาดตาบาดใจได้ ซึ่งการกลับมาของท่านประธานบริษัทเควีกรุ๊ป ผู้มากด้วยประสบการณ์และความสามารถทางด้านธุรกิจโลจิสติกส์ หลังจากที่เขาหายไปเป็นสิบปี จุดประสงค์หลักในการกลับมาเมืองไทยครั้งนี้ของเควิน เพราะอยากเอาคืนอดีตหญิงสาวอันเป็นที่รักของเขา แต่ทว่าในทางกลับกัน พราวมุกเองก็รอคอยวันเวลา เพื่อจะทวงคืนทุกอย่างที่เคยเป็นของเธอเช่นกัน หญิงต้องการเอาชนะเควิน หวังที่จะทำให้เขารู้สึกผิด หลังจากแฟนหนุ่มเลือกที่จะเชื่อ ในสิ่งที่มารดาของเขาสร้างสถานการณ์ขึ้นมามากกว่าเธอ ซึ่งเป็นผู้หญิงที่เขาเคยพร่ำบอกว่ารักสุดหัวใจ สุดท้ายแล้ว เควินก็ไม่แม้แต่จะฟังคำอธิบายจากเธอ พราวมุกจึงกลายเป็นจำเลยของสังคมไปโดยปริยาย เมื่อหญิงสาวได้กลายเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว แต่ที่หนักไปกว่านั้นคือ เธอได้ลูกแฝดชายหญิง “แกแน่ใจนะว่าจะรอเขาแบบนี้ตลอดปีตลอดชาติ” “ใช่” “โอ๊ย! เขาแกงอกออกมาแล้วเนี่ย ทำไมแกโง่แบบนี้นะพราว” น้ำค้างสุดที่จะทน เมื่อเห็นเพื่อนรักไม่ยอมมูฟออนสักที “ที่พราวบอกว่ารอ ไม่ได้หมายความว่ารอให้เขามารัก เพราะในเวลานี้ สิ่งที่พราวต้องการจากเขามันไม่ใช่ความรักอีกแล้ว” ดวงตากลมโตได้ฉายแววมุ่งมั่นออกมา เมื่อความรักค่อยๆ กัดกินหัวใจของเธอ จนทำให้หญิงสาวไม่อาจทนเจ็บปวดอยู่ฝ่ายเดียวได้อีกต่อไป “ก็แกบอกกับฉันเองนี่นา เมื่อกี้ยังพูดอยู่หยก ๆ ก็ฉันรักเขาต่อให้รอทั้งชีวิต ทุกเทศกาลก็จะมารอเขา ใครพูดแกไม่ใช่เหรอ ชิ!” น้ำค้างทำเสียงเล็กเสียงน้อยเลียนแบบพราวมุก ก่อนจะตะเบ็งถามออกไปด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ พลางเบ้ปากใส่ด้วยความรู้สึกหมั่นไส้เพื่อนรัก “ฉันแค่ทบทวนความทรงจำ เพื่อตอกย้ำในสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นทำกับฉันเอาไว้” คราวนี้แววตาของพราวมุกได้ฉายแววความแค้นออกมา แสดงออกถึงเจตจำนงที่มีต่อชายหนุ่มอดีตคนรักอย่างชัดเจน “เรื่องนั้นค่อยว่ากัน ตอนนี้ฉันได้ยินคนในบริษัทเขาพูดถึงท่านประธานคนใหม่ ได้ข่าวว่าเขาจะบินมาต้นเดือนหน้า พร้อมทั้งประกาศรับสมัครเลขา แกลองไปสมัครดูไหม” ///////////////////////////////////////////////////////////////////// “คามิลลา” “ว่าไง” พอเปลี่ยนชุดเสร็จ คาร์เตอร์ดูอ้อยอิ่ง หน้าตาของเขาบ่งบอกให้น้องสาวรู้ว่าพี่ชายกำลังท้อใจ “เธอเชื่อเรื่องที่น้าน้ำพูดไหม” “เรื่องอะไรเหรอ” “ก็เรื่องพ่อของเราไง” “นายอย่าพูดให้แม่ได้ยินเชียวนะ แม่บอกแล้วไม่ใช่เหรอคาร์เตอร์ พ่อตายไปแล้ว เขาตายไปจากชีวิตของพวกเราแล้ว” คามิลลามักจะแสดงน้ำเสียงแข็ง เวลาพูดถึงบิดาของเธอเสมอ เด็กหญิงวัยสิบสามปี ที่ดูโตเป็นสาวสวยพอ ๆ กับคาร์เตอร์ที่ดูโตเป็นหนุ่มหล่อเกินเด็กวัยเดียวกัน หน้าตาของเธออ่อนหวานมารยาทงามน้ำใจดีเป็นเลิศ เพราะถูกปลูกฝังด้านคุณธรรมจริยธรรมมาตั้งแต่เด็ก คนทั้งคู่มีมารดาอย่างพราวมุกเป็นผู้เลี้ยงดูฟูมฟักมาอย่างดี แต่หัวใจของคามิลลากลับแกร่งยิ่งกว่าภูผา แน่นอนว่าคามิลลาตั้งปณิธานเอาไว้ ถ้าวันใดได้พบกับบิดา เธอจะไม่มีวันให้อภัยผู้ชายคนนั้น คนที่ทิ้งมารดาและเธอกับพี่ชายไปอย่างไม่ใยดี เขาไม่มีสิทธ์แม้แต่คิดที่จะเป็นพ่อของเธอ “แต่วันนั้นที่แม่คุยกับน้าน้ำ เธอเองก็ได้ยินไม่ใช่เหรอ พวกเขาพูดถึงพ่อของเรา แสดงว่าพ่อยังอยู่” “นายเลิกเพ้อเจ้อสักทีได้ไหมคาร์เตอร์ เรามีเวลาทำงานแค่สองชั่วโมงรีบไปเถอะ เดี๋ยวแม่ก็มารับแล้ว”คามิลลารีบตัดบท /////////////////////////////////////////////////////////////////////// “ฝาแฝดเหรอ” เขาพยายามมองข้ามผ่านเด็กทั้งสอง แต่พอจ้องมองทีไร เหมือนมีอะไรดึงดูดใจทุกที “ครับนาย เด็กผู้ชายชื่อคาเตอร์ ส่วนเด็กผู้หญิงชื่อคามิลลาอายุสิบสามปี เป็นลูกของคุณพราวมุก แต่ไม่ได้ระบุบิดา” ชาร์ลีมือขวาของเขาเริ่มรายงานในสิ่งที่นักสืบเล่าเรื่องให้ฟังก่อนหน้านี้ “บุรินทร์ เขาเป็นใครแฟนใหม่ของพราวมุกใช่ไหม” “เท่าที่สืบมา ได้ข่าวว่าเขาตามจีบคุณพราวมุกครับ แต่รู้สึกว่าจะเป็นการตบมือข้างเดียวมากกว่า” “แล้วจัสตินล่ะ เขาไม่เคยแวะมาหาพราวมุกกับลูก ๆ บ้างเลยรึไง ทำไมเขายังอยู่กับน้ำค้าง” สิ่งที่คาใจเควินคือจัสติน หรือเป็นเพราะว่าพราวมุกรักเพื่อนของเธอมาก จึงยอมเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เพื่อชดเชยความผิดพลาดของตัวเอง “คุณน้ำค้างมาหาคุณพราวมุกบ่อยมาก แต่ทุกครั้งเธอมักจะมาคนเดียว” “ไอ้เชี้ยจัสติน!”
Updated at
รักใส ๆ ของนายรุ่นน้อง
Reads
มินตรา อายุสามสิบปี เธอกำพร้าทั้งบิดามารดา เมื่อทั้งสองเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ หญิงสาวอาศัยอยู่ที่บ้านคนเดียว มินตราอยู่ได้ด้วยเงินประกันและเงินเก็บที่บิดามารดาทิ้งไว้ให้ ซึ่งไม่มากไม่น้อย แต่ก็พอสำหรับที่จะให้เธอเรียนจบปริญญาตรีโดยไม่ต้องดิ้นรน ความงามที่ไม่ได้ผ่านการศัลยกรรมบวกกับใบหน้าเรียวจมูกคมรับกับดวงตากลมโตชายใดพบเห็นต่างก็ตราตรึงใจ เธอเชื่อในรักแท้ของเจตต์ชายหนุ่มคนรัก ซึ่งทั้งสองคบหาดูใจกันมานานเกือบสิบปี ก่อนที่เธอจะตัดสินใจแต่งงานกับเขา หลังจากแต่งงานทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป เขากลายเป็นคนละคน กลับบ้านไม่ตรงเวลา บางทีก็ไม่ได้กลับเลย เธอถามเขาทีไรคำตอบที่ได้คือเรื่องงาน พอนานเข้าเธอเริ่มระแคะระคายถึงความผิดปกติของผู้เป็นสามี การสะกดรอยตามจึงเกิดขึ้น ภาพที่เธอเห็นนั้นแทบทำให้หญิงสาวต้องล้มทั้งยืน เมื่อสามีสุดที่รักกำลังโอบกอดกับหญิงท้องแก่ แววตาที่เขามองผู้หญิงคนนั้น ไม่ต้องบอกถึงความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ เธอก็พอจะเดาได้ ความเชื่อใจความศรัทธาในรักแท้ได้สลายลงไปสิ้น ทุกอย่างที่เขาแสดงกับเธอ รักที่มอบให้มันเป็นเพียงแค่ภาพลวงตาเท่านั้น เข็มทิศ อายุยี่สิบสองปี โพรไฟล์ดีรูปร่างหน้าตาเหมือนพระเอกหนัง ความหล่อเหลาของเขาไม่แพ้ชายใด ที่สำคัญความรักของเขาที่มีให้กับเธอก็ไม่แพ้ใครเช่นกัน เขาไม่มีหัวใจไว้รักใครนอกจากเธอ หญิงสาวรุ่นพี่ที่อายุห่างกันถึงแปดปี บ้านเขาและเธออยู่ติดกัน แต่แล้วหัวใจของเขาก็ต้องแตกสลาย เมื่อเธอแต่งงานแล้วย้ายออกจากบ้านหลังนั้นไป ชายหนุ่มได้แต่เฝ้ารอการกลับมาของเธอ ห้องนอนของหญิงสาวที่อยู่ตรงข้ามกับห้องนอนของเขา เวลาที่เธอลืมปิดผ้าม่านเขามักจะแอบถ่ายรูปเธอไว้ในอิริยาบถต่างๆ แล้วตอนนี้รูปเหล่านั้นก็ติดไว้เต็มห้องนอนของชายหนุ่ม เขาหวังว่าสักวันไฟที่บ้านหลังนั้นจะสว่างไสวขึ้นอีกครั้ง แต่รอแล้วรอเล่า บ้านหลังนั้นมันก็ยังคงมืดมิดทุกราตรีกาล เพื่อนสาวคนสนิทของเขาที่ชื่อไอรินพยายามทำทุกอย่างให้เข็มทิศหันมามองเธอ แต่เขาก็ให้เธอได้เพียงแค่ความเป็นเพื่อนเท่านั้น ชายหนุ่มเคยพยายามลืมสาวรุ่นพี่ แต่มันก็ล้มเหลวทุกครั้ง เมื่อหัวใจของเขายังมั่นคงซื่อตรงต่อเธอคนเดียว แต่แล้วคืนหนึ่ง ไฟที่บ้านหลังนั้นก็ถูกเปิดขึ้น มันทำให้หัวใจของชายหนุ่มเต้นไม่เป็นจังหวะและแรงขึ้นอีกครั้ง เมื่อพบว่าคนที่อยู่ในห้องนั้นคือมินตรา สาวรุ่นพี่ที่เขาเฝ้ารอ
Updated at
เด็กในปกครองของพี่ชายไม่แท้
Reads
เมื่อหญิงสาวต้องเผชิญโลกนี้เพียงลำพัง ชีวิตที่เกิดมาเริ่มต้นสวยหรู จากการที่มารดาได้เป็นภรรยาใหม่ของบิดานายหัวคเชนทร์ ทำให้เธอใช้ชีวิตบนกองเงินกองทองได้อย่างคุ้มค่า จนลืมไปว่านั่นไม่ใช่ที่ของเธอ และตอนนี้ทุกที่บนโลกใบนี้ก็ไม่ต้อนรับเธอเช่นกันม่านฟ้าค่อยๆ เดินลงไปเรื่อยๆ จนเวลานี้ ระดับของน้ำได้อยู่ที่กลางอกของเธอเรียบร้อยแล้ว และอีกไม่กี่ก้าวมันก็จะมิดร่างเล็กไปจนมิด ใครบางที่อยู่บนฝั่งพยายามตะโกนร้อง ม่านฟ้ากลับไม่ได้ยินเสียงของเขาเลย เมื่อใจของเธอมุ่งมั่นที่จะตายให้ได้เสียวันนี้ "ม่านฟ้า! ...หยุดอย่าเดินลงไป! " เขายิ่งตะโกนเธอยิ่งเดินลงไปเรื่อยๆ ไต้ฝุ่นไม่รอช้าเขารีบวิ่งให้เร็วที่สุด ก่อนที่เขาจะกระโดดลงไปในทะเลรีบว่ายน้ำไปให้ถึงหญิงสาวโดยเร็วที่สุด เพราะคลื่นที่ซัดสาดโหมกระหน่ำเข้ามานั้นทำให้ร่างเล็กเริ่มที่จะจมลงไปในทะเล "ม่านฟ้า! ..คุณทำบ้าอะไร!” หมับ!! ในขณะที่ร่างเล็กกำลังจะจมมิดลงไป มือของไต้ฝุ่นคว้าเอาไว้ทัน เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอถึงได้คิดสั้นแบบนี้ เพราะตั้งแต่เธอมาอยู่ที่นี่ม่านฟ้าก็ดูร่าเริงดี เธอเป็นเด็กสาวที่ดูร่าเริงแจ่มใส สำหรับเขาแล้วม่านฟ้าคือผู้หญิงที่หน้าปกป้องและทะนุถนอมมากกว่าที่จะทำร้ายได้ลงคอ เหมือนดังที่เพื่อนของเขากำลังทำ นายหัวคเชนทร์อาจจะมองเธอในด้านเดียว แต่เขากลับมองว่าหญิงสาวอย่างม่านฟ้ามีอะไรสนใจที่สามารถดึงดูดใจไต้ฝุ่นให้อยากเข้าใกล้เธอทุกครั้งไป "ม่านฟ้า! ..เกิดอะไรขึ้นบอกผมได้ไหม" “ฮึกกฮื้อ!” คำตอบที่ไต้ฝุ่นได้คือเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาจากม่านฟ้าจนตัวสั่นเทา เขาโอบกอดร่างเล็กของเธอเอาไว้ด้วยความรู้สึกที่อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ เมื่อเวลาเขาเห็นเธอร้องไห้ทำไมใจถึงเจ็บปวดราวกับว่าเขานั้นกำลังเผชิญกับความทุกข์นั้นเอง "อย่าร้องคุณปลอดภัยแล้ว ไม่ว่าคุณกำลังเผชิญกับอะไรมา ขอให้รักรู้ว่ายังมีผมอยู่ข้างๆ เสมอ" “ฮึกฮื้อ!!” ลำแขนเล็กเรียวได้โอบกอดชายร่างสูงใหญ่ตรงหน้าไว้แน่น ด้วยความรู้สึกขอบคุณที่เขานั้นอยู่ข้างๆ เธอในยามที่ไม่เหลือใคร แม้เพิ่งจะได้รู้จักกัน เขากลับเป็นคนแรกที่คอยปลอบโยน หมับ!! "นายหัว!! " ไต้ฝุ่นตกใจเล็กน้อย เมื่อสาวร่างเล็กในอ้อมกอดกำลังถูกกระชากออกอย่างแรงด้วยน้ำมือของนายหัวหนุ่ม ไต้ฝุ่นไม่รู้ว่าสาเหตุที่ม่านฟ้า ต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้เกิดจากอะไร แต่ที่แน่ๆ น่าจะมาจากเพื่อนรักของเขาเพราะดูจากอาการนายหัวคเชนทร์แล้วเหมือนจะกำลังโกรธม่านฟ้าอยู่มากเลยทีเดียว "ร่านเหมือนแม่ไม่มีผิด!” เพียะ!! ม่านฟ้าตบลงไปที่ใบหน้านายหัวหนุ่มอย่างแรง ด้วยความรู้สึกที่ยากจะทนได้ นอกจากเขาจะดูถูกเธอแล้ว เขากำลังกล่าวหาแม่ของเธอ อย่างน้อยก็ควรให้เกียรติคนที่ตายไปบ้างสักนิดก็ยังดี "เธอกล้าดียังไงม่านฟ้า บังอาจมากที่กล้าตบหน้าฉัน!” นายหัวหนุ่มพูดพร้อมกับกระชากร่างเล็กอย่างแรง จนเธอนั้นกระเด็นล้มลงไปกองกับพื้นทราย "นี่มันจะมากไปแล้วนะนายหัว!” ไต้ฝุ่นสุดที่จะทนกับการกระทำของเพื่อนรัก เมื่อเขากำลังรังแกผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้ตรงหน้า "นายอย่ามายุ่ง! เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนายถอยไปไต้ฝุ่น" นายหัวคเชนทร์พูดขณะที่ไต้ฝุ่นกำลังพยุงร่างเล็กของม่านฟ้าให้ลุกขึ้นยืน "ผมจะไม่ยุ่งเลย ถ้าผู้หญิงตรงหน้าไม่ใช่ม่านฟ้า เธอทำอะไรให้นายหัวนักหนาถึงได้จงเกลียดจงชังเธอนัก" ไต้ฝุ่นพูดขณะที่เขาโอบร่างเล็กของม่านฟ้าเอาไว้ มันยิ่งสร้างความโกรธให้กับนายหัวคเชนทร์มากขึ้น เขาไม่ชอบที่ชายใด เข้าใกล้ไม่อยากให้ไต้ฝุ่นแตะต้องเธอ "เธอคือเด็กในปกครองของฉัน ฉันมีสิทธิ์ในตัวเธอทุกอย่าง! มานี่ยัยหน้ามึน! " นายหัวคเชนทร์พูดพร้อมทั้งกัดฟันดังกรอดๆ เหมือนกับว่าเขากำลังโกรธเธอมาก หมับ!! นายหัวคเชนทร์จับไปที่ข้อมือเรียว แล้วดึงกระชากเธอเข้าหาเขาอย่างแรง การกระทำของนายหัวหนุ่มไม่มีผลใดๆ ต่อจิตใจของม่านฟ้า เมื่อใจของเธอกำลังด้านชาได้แต่ปล่อยให้เขาทำตามใจ "มานี่เลยร่านมากใช่ไหม!” นายหัวคเชนทร์พูดพร้อมกับกระชากลากถูม่านฟ้าให้เดินตามเขาไป ไต้ฝุ่นได้แต่มองตามด้วยหัวใจที่แตกสลาย เขาไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้ ในเมื่อเธอนั้นอยู่ใต้การปกครองของเพื่อนรักอย่างนายหัวคเชนทร์ ตุ๊บ!! ร่างเล็กถูกโยนลงไปกองกับพื้นกระเบื้องของห้องน้ำ อย่างไม่แยแสว่าเธอจะเจ็บหรือฟกช้ำตรงไหนบ้าง จากนั้นนายหัวหนุ่มก็เปิดฝักบัวราดลงไป อย่างไม่ปรานีว่าเธอนั้นจะสามารถหายใจได้ทันหรือไม่ ร่างเล็กเริ่มสั่นเทาเพราะแรงสะอื้น ที่ไม่สามารถร้องไห้ออกมาเป็นเสียงได้ เธอพยายามเก็บกลั้นเอาไว้ เพื่อปิดบังความอ่อนแอที่มันโหมกระหน่ำเข้ามาภายในใจอย่างท่วมท้นยากที่จะมีใครมาเข้าใจได้ "ผู้หญิงอย่างเธอ ต่อให้ใส่ตะกร้าล้างน้ำสักร้อยรอบก็ไม่อาจทำให้ขาวสะอาดลงได้" "ผู้ชายอย่างคุณ ต่อให้มีคนเดียวในโลกที่หลงเหลืออยู่ ฉันก็จะไม่ขออ้อนวอนขอความเห็นใจให้เมตตาสุดแล้วแต่คุณจะกระทำให้หนำใจ หากวันใดฉันตายไปจะไม่โทษคุณเลย นั่นคงเป็นเพราะว่าชีวิตนี้ที่เกิดมาเพื่อใช้กรรมให้กับคุณ" คำพูดของม่านฟ้า ทำให้นายหัวหนุ่มเอื้อมมือไปปิดฝักบัว แม้จะรู้สึกผิดแต่เขาก็มิอาจทนต่อความโกรธที่มีได้ เมื่อนึกถึงภาพที่เธอกอดกันกลมกับเพื่อนรักของเขาที่ชายหาด ทั้งที่เขาไม่รู้ว่าสาเหตุก่อนหน้ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ไต้ฝุ่นถึงได้กอดเธอไว้แบบนั้น "อย่าคิดว่าคำพูดแค่นี้ จะเปลี่ยนใจฉันได้ม่านฟ้า!! " แคว่กก!! เสื้อของม่านฟ้าขาดออกด้วยน้ำมือของนายหัวหนุ่มตรงหน้า ในขณะที่ตัวของเธอยังคงเปียกโชก เธอรับรู้ได้ถึงแรงแค้นที่เขามี ม่านฟ้าเริ่มสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว แม้นเธอจะทำตัวแย่ออกเที่ยวราตรี แต่ก็ไม่เคยให้ชายใดได้เชยชมร่างกายนี้สักครั้งเดียว แต่ชายตรงหน้ากำลังจับจ้องมาที่เรือนกายของเธอด้วยแววตาที่น่ากลัว "เธอกำลังกลัวฉันเหรอม่านฟ้า” “หึ! หึ!” เสียงหัวเราะจากในลำคอนั่นดังปีศาจร้ายกำลังคำราม ช่างขัดกับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาเหลือเกิน หากวันนี้ความสาวที่รักษามันมาทั้งชีวิต ต้องตกเป็นของนายหัวหนุ่มตรงหน้า
Updated at
ปมแค้นอสูรกายร้ายพ่ายนารี
Reads
นายอามันต์โด้ เดฟวารา มีชื่อไทยว่านักรบหนุ่ม นักธุรกิจเนื้อหอมลูกครึ่งไทยอังกฤษ อายุสามสิบปี สูงใหญ่หล่อล่ำเป็นที่หมายตาของสาวน้อยสาวใหญ่ เมื่อเขาเข้าใกล้ผู้หญิงคนไหนทุกคนมักจะหลงใหลในเสน่ห์ของอาร์มันโด้ ที่มีความเป็นชายเนื้อแน่นกำยำกล้ามเป็นมัดๆ การกลับมาเมืองไทยครั้งนี้ เพราะปมในอดีต ที่ทำให้เขามีความรู้สึกโดดเดี่ยวเดียวดายมาหลายสิบปี ซึ่งปมแค้นครั้งนี้ อาร์มันโด้จะไม่มีวันให้ครอบครัวของเธอนั้นมีความสุข อยู่บนกองเงินกองทองที่บิดาของเธอ เคยคดโกงตระกูลบิดาและมารดาของเขาไป จนบุพการีต้องฆ่าตัวตาย ก่อนจะทิ้งจดหมายผูกปมแค้นนี้เอาไว้ เพื่อรอวันให้ลูกชายได้ล้างแค้นทวงทุกอย่างคืนกลับมา นางสาวนารี กศิเทพพาณิชย์ อายุยี่สิบหกปี ลูกสาวคนเล็กของตระกูลกสิเทพพาณิชย์ ใครเล่าจะรู้ว่าเธอขมขื่นเพียงใด กับความทุกข์ตรม เมื่อบิดามารดารักลูกไม่เท่ากัน ทุกคนปฏิบัติกับเธอราวกับนารีเป็นทาสรับใช้ ทั้งที่เธอนั้นเป็นลูกในไส้ของแม่พิกุลกับพ่อศรเทพ แต่บิดากับมารดากลับรักลูกสาวคนรองกับพี่ชายคนโตมากกว่าเธอ ส่งเสียให้เรียน โรงเรียนดีๆ มหาวิทยาลัยดังๆ ไกลถึงเมืองนอกเมืองนา ส่วนนารีนั้น ตั้งแต่ประถม มัธยม จวบจนเข้ามหาวิทยาลัย โชคดีแค่ไหนที่ไม่ได้กู้ทุนรัฐบาลเรียน แม้จะได้เข้าศึกษา แต่บิดามารดาก็ได้ส่งเสียให้เรียนแค่โรงเรียนของรัฐ จวบจนจบปริญญาตรี มหาวิทยาลัยที่เรียนก็ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร แต่นารีกลับเรียนจบด้วยการคว้าเอาเกรดนิยมอันดับหนึ่งมาครองจนได้ แต่นั่นกลับไม่ได้สร้างความภาคภูมิใจให้กับครอบครัวเลยแม้แต่น้อย วันเกิดของรวีพิเศษกว่าทุกปี เนื่องจากวันนี้ มีแขกคนสำคัญมาร่วมงานด้วย เขานั้นคืออาร์มันโด้นักธุรกิจหนุ่มที่รวีนั้นหมายมั่นปั้นมือจะเอาชายหนุ่มมาเป็นคู่นอนให้ได้ แขกที่มาร่วมงานต่างก็แต่งองค์ทรงเครื่องประชันโฉมกันอย่างไม่มีใครยอมใคร โดยเฉพาะเจ้าของวันเกิด ที่ใส่ชุดราตรีเกาะอกสีแดงโชว์เต้าขาวอวบ เปิดแผ่นหลังโชว์เนื้อหนังมังสา จนใครต่อใครต่างก็ชื่นชมในความงามและเซ็กซี่ของรวี
Updated at
Doctor. Love me love my dog.
Reads
เมื่อกลับเข้ามาในบ้าน พ่อเลี้ยงเมืองรามได้หยิบไวน์ขึ้นไปบนห้อง เขาบอกกับป้านุ่นว่าไม่ค่อยสบาย ต้องการพักผ่อนห้ามให้ใครรบกวน สร้างความแปลกใจให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก “แม่นุ่นพ่อเลี้ยงเป็นอะไร ไหนบอกว่าจะไปตามคุณหมอ ทำไมกลับมาคนเดียว” คุณนายแม้นเมืองเอ่ยถามออกไป พลางตักผัดผักรวมให้กับของขวัญ ซึ่งหนูน้อยชื่นชอบเมนูนี้เป็นพิเศษ อาจจะเป็นเพราะว่าผักที่ใช้ประกอบอาหาร พ่อเลี้ยงเมืองรามเป็นคนกำกับดูแล ห้ามคนงานใช้ยาฆ่าแมลง จึงมีความหวานกรอบอร่อยเต็มคำ “พ่อเลี้ยงบอกว่าไม่ค่อยสบาย แต่ดิฉันเห็นถือขวดไวน์ขึ้นไปด้วย ส่วนคุณหมอคุยธุระกับแขกยังไม่เสร็จมั้งคะ เห็นรถยนต์ยังยอดอยู่เลย” ป้านุ่นรายงานคุณนายแม้นเมืองออกไปตามความเป็นจริง “ไม่สบายเป็นอะไรมากหรือเปล่า แต่ก็ไม่น่าใช่นะ ถือขวดไวน์ขึ้นไปด้วยแบบนี้ ไข้ใจมากกว่า” หญิงสูงวัยเริ่มแน่ใจในตัวของพ่อเลี้ยงเมืองราม แน่นอนว่าลูกชายของนาง คงตกหลุมรักแพทย์หญิงใบบัวเข้าให้แล้วอย่างจัง จนไม่อาจทนเห็นผู้ชายคนไหนเข้าใกล้เธอได้ “คุณย่าขา ของขวัญขอผัดผักเพิ่มได้ไหมคะ ขอแครอทเยอะๆ นะคะ” ใบหน้าและแววตาหนูน้อยที่ออดอ้อน ทำให้คุณนายแม้นเมืองยิ้มหน้าบาน ความฝันอยากมีหลาน ทั้งที่เคยเลือนราง เวลานี้กลับอบอวนไปด้วยกลิ่นอายของความสุข เมื่อหนูน้อยกลายเป็นหลานสาวคนโปรดสำหรับนางไปโดยปริยาย “ได้สิจ๊ะ แม่นุ่นสั่งให้เด็กตักผัดผักมาเติมให้หลานสาวของฉันสิ ยกมาหมดเลยก็ได้ พ่อเลี้ยงคงไม่ทานหรอก ป่านนี้เมาเป๋แล้วมั้ง” ขณะที่พูดหญิงสูงวัยแอบยิ้มบางๆ เมื่อนึกถึงท่าทีของลูกชาย จากที่เขาเคยเย็นชาดูไร้หัวใจ ช่วงเวลานี้พ่อเลี้ยงเมืองรามกลับมุ่งมั่นที่จะเอาชนะใจแพทย์หญิงใบบัว สองคนย่าหลาน ยังคงรับประทานอาหารด้วยความเอร็ดอร่อย ก่อนที่แพทย์หญิงใบบัวจะเดินเข้ามา พลางแสดงสีหน้ารู้สึกผิด “ขอโทษนะคะคุณแม่ที่เสียมารยาท พอดีว่าคุณธุระสำคัญกับคุณหมอโฬมนานไปหน่อย เขาเพิ่งกลับไปเมื่อสักครู่นี่เองค่ะ” “ไม่เป็นไรหรอกแม่เข้าใจดี มาทานข้าวกันเถอะเดี๋ยวจะเย็นหมดเสียก่อน” “ขอบคุณมากค่ะ เอ่อ... แล้วพ่อเลี้ยงละค่ะ” “เห็นบอกว่าไม่ค่อยสบายเลยขอตัวขึ้นไปพักผ่อน ทานข้าวเสร็จคุณหมอช่วยไปตรวจดูอาการของพ่อเลี้ยงหน่อยสิลูก” หญิงสูงวัยแอบชำเลืองหางตามองไปที่แพทย์หญิงใบบัว ซึ่งทำให้นางพอจะทราบถึงอากัปกิริยาของเธอ เมื่อใบหน้าของหญิงสาวดูกังวลไม่น้อย แค่เพียงรู้ว่าพ่อเลี้ยงเมืองรามไม่สบาย “ได้ค่ะคุณแม่” หญิงสาวรีบตกปากรับคำหญิงสูงวัยออกไปอย่างไม่ลังเล ภายในใจของเธอเริ่มเป็นกังวลมากขึ้น กลัวว่าพ่อเลี้ยงหนุ่มจะเป็นอะไรมากไปหรือเปล่า เขาถึงไม่ยอมลงมารับประทานมื้อเย็น “คืนนี้ของขวัญจะนอนกับคุณย่าอีกใช่ไหมลูก” “ใช่แล้วค่ะ ของขวัญอยากฟังนิทานที่คุณย่าเล่ามันสนุกดี คุณแม่ขา... ของขวัญนอนกับคุณย่าอีกนะคะ” หนูน้อยเงยหน้าจากอาหารในจาน ก่อนจะพูดจาออดอ้อนมารดาของเธอ “ได้สิค่ะ แต่หนูห้ามดื้อกับคุณย่ารู้ไหม” “รู้แล้วค่ะ” ดูเหมือนว่าของขวัญเริ่มจะติดคุณย่าแจ เพราะช่วงเวลาหลายวันมานี้ เธอมักจะมานอนกับคุณนายแม้นเมือง จนหญิงสูงวัยเริ่มชิน อยากจะนอนกับหนูน้อยในทุกค่ำคืน “ถ้าไม่มีหนูของขวัญกับคุณหมอ ที่ไร่คงไม่มีชีวิตชีวาแบบนี้ ขอบใจมากนะที่เดินเข้ามาในชีวิตของคนแก่ ซึ่งทำให้บ้านไม่เงียบเหงาเหมือนดังแต่ก่อน” ถ้อยคำที่เรียงร้อยออกมาจากใจ ทำให้แพทย์หญิงใบบัวรู้สึกดี เธอช่างมีวาสนาที่มาเจอคนไข้อย่างคุณนายแม้นเมือง เพราะนางมีจิตใจดีโอบอ้อมอารีและไม่ถือตัว มิหนำซ้ำยังรักเธอกับของขวัญเหมือนลูกเหมือนหลานอีกด้วย หลังจากรับประทานมื้อเย็นเสร็จ ของขวัญไปนอนกับคุณนายแม้นเมือง ส่วนแพทย์หญิงใบบัวเดินไปหยิบกระเป๋าแพทย์ที่เรือนหลังเล็ก ก่อนจะเดินกลับมาที่เรือนหลังใหญ่อีกครั้ง เธอช่างใจอยู่นาน ในที่สุดก็ตัดสินใจเคาะประตูห้องนอนของพ่อเลี้ยงเมืองราม ซึ่งเขาไม่ได้ลงกลอนเอาไว้ พอเปิดประตูเข้าไป ทำให้หญิงสาวถึงกับก้าวขาไม่ออก เพราะทั้งเนื้อทั้งตัวของพ่อเลี้ยงเมืองราม มีแค่กางเกงขายาว ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่า จนเผยให้เห็นซิกซ์แพ็กเป็นชั้น กล้ามแขนเป็นมัดๆ บ่งบอกให้รู้ว่าเขาเป็นผู้ชายที่รักสุขภาพ ถึงแม้จะโหมงานในไร่หนักแค่ไหน พ่อเลี้ยงหนุ่มก็ยังคงหาเวลาเข้าฟิตเนสเป็นประจำ ซึ่งคล้ายโรงยิมส่วนตัว มีทั้งสระว่ายน้ำและอุปกรณ์ออกกำลังกายครบครัน จึงทำให้เขานั้นกลายเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์มาก โดยเฉพาะเวลาที่โชว์ร่างกายท่อนบนแบบนี้ “ขอโทษค่ะ พอดีว่า... ฉันได้รับคำสั่งจากแม่ของคุณ ท่านบอกให้ฉันมาตรวจอาการของคุณ แต่ท่าทางพ่อเลี้ยงคงสบายดีถึงได้นั่งจิบไวน์สบายใจแบบนี้” แพทย์หญิงใบบัวทำเป็นใจดีสู้เสือ ทั้งที่ภายในใจของเธอมันแทบเก็บอาการไม่อยู่ ไม่รู้ว่าทำไมหัวใจถึงได้เต้นแรงขนาดนี้ “ว่างแล้วเหรอ” พ่อเลี้ยงเมืองรามตวัดหางตามองมาที่คนตัวเล็ก พลางยกแก้วไวน์ขึ้นจิบด้วยใบหน้าและแววตาที่ยากจะคาดเดาได้ “ฉันเพิ่งทานข้าวเสร็จก็รีบขึ้นมาดูอาการของคุณทันที ไม่คิดว่าคุณจะนั่งดื่มแล้วยังแต่งตัวไม่เรียบร้อยอีก แบบนี้คงไม่ต้องตรวจแล้วมั้งคะ” เธอไม่คิดว่าเขาจะชอบอยู่กับธรรมชาติเป็นชีวิตจิตใจ เครื่องปรับอากาศคงมีไว้เพียงประดับห้อง เมื่อพ่อเลี้ยงเมืองรามเลื่อนกระจกใสบานใหญ่ออกกว้าง เพื่อให้สายลมโกรก เข้ามาต้องกายภายในห้องนอน ซึ่งหญิงสาวเองก็อดที่จะชื่นชอบบรรยากาศแบบนี้ไม่ได้เช่นกัน แต่ก็ไม่อยากแสดงอาการใดๆ ออกไป เพราะเธอยังไม่แน่ใจในความรู้สึกที่แท้จริง มันคือความรัก หรือเพียงเพราะว่าความใกล้ชิดที่มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เพราะเธอไม่เคยเปิดใจรับใครเข้ามา พอเจอกับพ่อเลี้ยงเมืองรามที่รุกหนัก จึงทำให้เขาและเธอนั้นเริ่มผูกพันทั้งที่เพิ่งเจอกันไม่นาน “คุณไม่ห่วงผมเลยใช่ไหม ถึงได้แสดงท่าทีเย็นชาแบบนี้” “ใครบอก ถ้าฉันไม่ห่วงคงไม่ถือกระเป๋าแพทย์ขึ้นมาในห้องของคุณ ทั้งที่รู้ว่ามันไม่เหมาะสม ใช่ช่วงกลางค่ำกลางคืนแบบนี้” “แต่ที่ผมเห็นมันไม่ใช่อย่างที่คุณพูดเลยสักนิด ถ้าแม่ผมไม่เอ่ยปากขอร้อง คุณหมอคงไม่สนใจ ที่จะตรวจคนไข้อย่างผมสินะ” พ่อเลี้ยงหนุ่มยังคงน้อยใจแพทย์หญิงใบบัว เพราะภาพที่เธอกอดกับนายแพทย์หนุ่มยังคงติดตาคาใจ
Updated at