Reads
พ่อหม้ายหมาดๆ หน้าตาหล่อเหลาเหมือนดาราฮอลลีวูดบางท่าน กล้ามพ่อคุณเป็นมัดๆ พอฟัดพอเหวี่ยงกับเดอะร็อค พระเอกหนังเทศชื่อดัง แต่...เขาไม่ได้มีดีแค่รูปร่างหน้าตา ทีเด็ดของพุทธ มีแบบล้นเหลือ!! หากสาวคนใดได้ลิ้มลอง รับรองได้ หล่อนได้นอนครางทั้งคืน ดังนั้น...เพราะชื่อเสียงที่ขจรไปไกล จึงมีแม่สาวใจกล้า แวะมาท้าประลองกับไอ้หนุ่มหน้ามนอยู่เสมอๆ คุ้งน้ำหน้าบ้าน เป็นวิมานรัก ที่พ่อหม้ายหมาดๆ จัดทีเด็ดให้ เสียงครางดังลั่นทุ่ง เขากลายเป็นขวัญใจสาวๆ พวกหล่อนยกนิ้วให้ จัดให้พุทธ เป็นพ่อหม้ายที่มีทีเด็ดกว่าผู้ใด
Updated at
Reads
1. แผ่นฟ้าสีขมุกขมัวมาตั้งแต่เมื่อหลายชั่วโมงก่อน เฉินเจียอีเงยหน้ามองฟ้าแล้วก็อดบ่นพึมพำไม่ได้ “ท้องฟ้าวันนี้น่าเวทนาเหมือนชีวิตของฉันเลยนะ” แววตาแสนเศร้าหลุบลงหลังเปลือกตาเคลื่อนปิดทับ เจียอีมองหาที่นั่ง เธอคงต้องการพักขาก่อนที่ตัวเองจะหมดแรง ชีวิตที่น่าสมเพชของตนเอง กลายเป็นเรื่องตลกบนโต๊ะอาหาร วันนี้เพื่อนสมัยเรียนมัธยม’ นัดมารวมตัวสังสรรค์ ความจริงเจียอีไม่ได้อยากมาสักนิด แต่เพราะวีแชทของใครบางคนที่หายหน้าไปในรอบหลายปีเด้งเตือนขึ้นมา เจียอีเลยเร่งรีบเพื่อมาพบหน้าเขาสักครั้ง เขาคือผู้ชายคนเดียวที่เธอแอบเก็บไว้ในใจ ผู้ชายที่ดีไปหมด ไม่ว่าหน้าตาหรือฐานะ แถมเขายังมีมันสมองระดับหัวกระทิ เขาสอบติดมหาวิทยาลัยชื่อดัง และตอนนี้เขาทำงานเป็นนักวิจัยผลิตภัณฑ์อาหาร ของบริษัทที่ติดโผรายชื่อบริษัทที่อันดับท็อปเท็นในประเทศ ตงเฟยฉี รักแรกของเธอ น้ำตาเม็ดเล็กๆ ไหลออกมาทางหางตา “คุณจำเจียอีได้ไหมเฟยฉี?” เจียอีชะงัก เธออิงหลังกับผนังกำแพงเพื่อฟังคำตอบที่อยากได้ยินจากปากคนที่ตนเองแอบปลื้มมาเนิ่นนาน “จำได้สิ” เจียอีอดอมยิ้มไม่ได้ เธอเคยเป็นแค่อากาศที่เคยหมุนอยู่รอบตัวเขา ไม่คิดว่าจะมีความทรงจำติดค้างอยู่มากพอให้คนผู้นั้นจดจำตนเองได้ “โห น่าตกใจนะ คุณจำเธอได้แบบไหนละ” เจียอีลุ้นระทึก มือเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่ไหลออกมาจากทุกรูขุมขน “ผู้หญิงโรคจิตคนนั้น ทำไมผมจะจำไม่ได้ละ” เจียอีตกตะลึง ในความทรงจำของเขา เธอกลายเป็นผู้หญิงที่น่ารังเกียจขนาดนั้นเชียวเหรอ เสียงหัวเราะดังคลืน เสียงเหล่านั่นกดเธอเกือบจมลงไปใต้ดิน เจียอียืนกำมือแน่น “เธอแค่ชอบคุณนะ เธอไม่ได้ทำอะไรน่ารังเกียจสักหน่อย” มีใครบางคนพยายามแก้ตัวแทนเธอ เจียอีโผล่หน้าออกไปมอง เธอยิ้มเศร้าๆ เพราะคนที่พยามแก้ตัวแทนเธอ หล่อนไม่ได้หวังดีหรือตั้งใจแก้ต่างให้เธอแบบนั้นเช่นกัน เธอไม่ได้คาดเดาไปเอง คนอย่างวังลี่จู ไม่เคยหวังดีกับตนเองสักครั้ง วังลี่จูไม่ใช่เพื่อน หากนับกันจริงๆ วังลี่จูนับเธอเป็นศัตรูหัวใจมากกว่า เพราะเป้าหมายของวังลี่จูก็คือเฟยฉี ผู้ชายที่ผู้หญิงเกือบทั้งห้องสนใจ “เธอไม่ต้องแก้ตัวแทนยัยนั่นหรอกลี่จู เป็นฉัน ฉันก็คิดไม่ต่างจากเฟยฉีหรอก” เพื่อนสนิทของลี่จูคนที่เป็นเหมือนลูกสมุนพูดสนับสนุน “ห่าวหราน ทำไมเธอพูดถึงเจียอีแบบนั้น ยังไงเจียอี ก็เป็นเพื่อนของพวกเรานะ” ตงเฟยฉีกดยิ้มมุมปาก เขายกแก้วเบียร์ขึ้นจิบ พอดีหางตาเหลือบไปเห็นการเคลื่อนไหวบางอย่างจากทางด้านหลัง ติดผนังกำแพง เขาอดชำเลืองมองไม่ได้ เขากดมุมปากโค้งลง ผู้หญิงในบทสนทนานั่นเอง ผู้หญิงที่วนเวียนอยู่ใกล้ๆ ตั้งแต่สมัยเป็นนักเรียนมัธยมปลาย เขากับเธอไม่ได้เจอหน้ากันนานหลายปีแล้วสินะ คงเพราะเขาทุ่มเทให้กับการเรียนอย่างหนัก ไม่ได้สังสรรกับเพื่อนเรียนสมัยก่อนเลย เขาเลยไม่ได้ข่าวคราวของเธอเช่นกัน “ตอนนี้ เจียอีเขาทำมาหากินอะไรอยู่ล่ะ” เฟยฉีแสร้งถามถึง “ยัยนั่นนะเหรอ คนอย่างยัยนั่นจะทำอะไรได้ วิทยาลัย’ ก็เรียนไม่จบ คงทำงานพาร์ทไทม์ไปทั่วเหมือนเคยนั่นแหละ” ห่าวหรานลอยหน้าตอบ รู้สึกสะใจพิกลที่คนอย่างเจียอีตกต่ำได้ถึงขั้นนั้น ทั้งที่เคยเป็นคู่แข่งกันสมัยเรียนมาหลายปี “เกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวของเธอ” เฟยฉีถามต่อ เขาเริ่มสนใจหน่อยๆ ผลการเรียนของผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ด้อยกว่าเขาเลย หล่อนน่าจะสอบเข้าวิทยาลัย’ อันดับต้นๆ ของประเทศได้เลยนะ “ฉันไม่แน่ใจนักนะ น่าจะเป็นเพราะพ่อกับแม่ของเธอเสียชีวิตพร้อมกันมั้ง” ลี่จูพึมพำตอบ ความจริงเธอรู้ดีอยู่แก่ใจ แต่การบอกความจริง อาจทำให้คะแนนนิยมของตัวเองตก เจียอีกำมือแน่น เธอถอยหลังและเดินจากมา เธอไม่ได้โทษดินฟ้าหรือโชคชะตา คงเพราะเธอเป็นตัวซวย วันนั้น... หากไม่ใช่เพราะเธอ บิดา มารดาก็คงไม่จากโลกใบนี้ไปก่อนเวลาอันควร เจียอียกมือปิดหน้า ลำตัวสั่นสะท้านลมกรรโชกแรงขึ้น พร้อมกับฝนห่าใหญ่ที่เทลงมาเหมือนฟ้ารั่ว แต่เธอ... ก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ร้องไห้เงียบๆ เธอชันหัวเข่าขึ้นมาวางบนขอบเก้าอี้ ใบหน้าเล็กๆ ที่ชุ่มไปด้วยน้ำฝนปนคราบน้ำตาซบลงบนหัวเข่านั่น เสียงฟ้าคำรามดังมาแต่ไกล เจียอีมัวแต่ร่ำไห้ จนไม่ทันได้เห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกะทันหันบนท้องฟ้า กลุ่มเมฆสีดำทะมึนขนาดใหญ่เคลื่อนที่อยู่เหนือศีรษะ ภายในกลุ่มเมฆก้อนนั้นปรากฏลำแสงสีทองที่สว่างวาบๆ ขึ้นเป็นระยะ หากอยู่ในเวลาปกติ เจียอีคงหาที่หลบ เธอเองไม่ได้กลัวตาย...แค่ทำตามสัญชาตญาณ แต่ขณะนี้อยู่ในช่วงเศร้าและเสียใจอย่างหนัก เธอเลยไม่ได้สนใจรอบตัวเลย ความกลัวในหัวใจของเธอไม่มีแม้แต่นิดเดียว ลำแสงสีทองพาดผ่านหน้าเจียอีไปอย่างเฉียดฉิว แต่เจียอีก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม ด้วยท่วงท่าน่าเวทนาเช่นเดิม “ยัยนั่นนั่งทำอะไรอยู่ตรงนั้นนะ” วังลู่จี่พึมพำ เธอกับเพื่อนเพิ่งแยกย้ายกันกลับ คงเพราะฝนเริ่มตก ชั้นบรรยากาศเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว และน่ากลัวเกินกว่าจะอยู่นอกบ้าน “คงนึกว่าตัวเองเป็นนางเอกในซีรี่ย์หรือไง” ห่าวหรานพึมพำตาม เฟยฉีขมวดคิ้ว ถึงเขาจะไม่ได้รู้สึกพิเศษกับหญิงผู้นั้น แต่เขาก็ไม่ได้แล้งน้ำใจขนาดนิ่งดูดาย ปล่อยให้หญิงผู้นั้นนั่งทรมานตัวเองได้ ท่ามกลางเสียงคำรามบนท้องฟ้ากับความเปลี่ยนแปลงที่อาจก่อให้เกิดอันตรายได้ทุกนาที เขาทำใจยืนเฉยๆ และปล่อยให้คนที่เคยรู้จักได้รับอันตรายไม่ได้ เขาตัดสินใจเดินฝ่าสายฝนที่เริ่มซัดกระหน่ำลงมา จุดหมายปลายทางของเขา คือจุดที่หญิงผู้นั้นนั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่ตรงนั้น “เฟยฉี คุณจะทำอะไร มันอันตรายนะ!!” วังลี่จูตะโกนแข่งกับเสียงฟ้าคำราม “กลับมาเถอะ ฟ้าร้อง ฟ้าคำรามน่ากลัวจะตาย อย่าไปสนใจยัยนั่นเลย หล่อนอาจจะกำลังเรียกร้องความสนใจอยู่ก็ได้” ห่าวหรานแผดเสียงแหลม รู้สึกไม่พอใจเจียอีเพิ่มขึ้น ผู้หญิงเจ้าปัญหาคนนั่นสร้างเรื่องเก่งจะตายชัก หล่อนแสร้งทำตัวน่าสงสารไปอย่างนั้นเอง เฟยฉีไม่ได้ฟังคำทักท้วง เขาเดินตรงไปข้างหน้า ห่างไม่ถึงหนึ่งจั้ง เขาก็น่าจะไปถึงตรงจุดนั่น แต่ทว่า... จู่ๆ ลมรอบตัวก็พัดแรงขึ้น เศษใบไม้ที่หล่นอยู่บนพื้นถูกลมลูกใหญ่หอบขึ้นมาและพัดหมุนวนอยู่รอบตัวเขา ท่ามก
Updated at
Reads
เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มจนฉันต้องลดหนังสือในมือลงชะเง้อคอมองไปที่ถนน “เสียงท่อรถแบบนี้ ผ่านด่านตรวจมาได้ยังไงวะ?” ความรู้สึกแรกหลังได้ยินเสียงแสบหู ท่อไอเสียที่ถูกตัดแต่งเพิ่มเสียงให้ดังมากขึ้น จนทำให้คนที่ได้ยินเกิดความรำคาญ และฉันเป็นหนึ่งในหลายคนที่เบ้ปากร้องยี๋ แต่ฉันอาจจะอาการหนักกว่าคนอื่นนิดหน่อยก็ได้ เพราะฉันกำลังติดพันกับหนังสือนวนิยายที่เพิ่งได้มา มันเป็นหนังสือนิยายทำมือของนักเขียนท่านหนึ่งแต่ติดเรท ที่ฉันพยายามหลบๆ อ่าน เพราะบางทีสายตาของคนอื่นตอนที่มองปกหนังสือก็ทำให้ฉันหงุดหงิดเล็กๆ ฉันคิดในใจทุกครั้งหากสายตาคนเหล่านั้นพุ่งตรงมาที่หนังสือในมือฉัน ฉันซื้อมาด้วยสตางค์ที่หาได้ ไม่ได้ไปใครขโมยใครมา แล้วทำไมล่ะ ความชอบส่วนตัวของฉันจึงไปขัดตาคนอื่น จบเรื่องนั้นกันก่อนเถอะค่ะ เรามาว่ากันต่อด้วยเรื่องที่กำลังเกิดขึ้น ไอ้รถบิ้กไบค์คันนั้นดันมาจอดใกล้ๆ แปลที่ฉันนอนซุ่มอ่านหนังสือเล่มโปรดอยู่นี่สิ!!
Updated at
Reads
มีเรื่องเดียวที่ติดค้างอยู่ในใจ หลายครั้งที่พลอยพยายามหาข้อพิสูจน์ แต่กลับไม่ได้ข้อเท็จจริงกลับมา ทันทีที่เธอเมา ทุกอย่างก็เหมือนแดนสนทยา ภาพจำเบลอๆ นั่นปะติดปะต่อไม่เป็นรูปร่าง ไม่รู้เพราะอะไรสิ ทุกครั้งที่ดื่มแอลกอฮอล์ ‘ดื่มที่ปาก แต่ทำไมระบมที่ช่วงล่างไม่รู้’ มันเกิดขึ้นหลายครั้ง พลอยเลยเลี่ยงที่จะดื่ม นับจากนั้นเธอก็ไม่เคยระบมที่ช่วงล่างอีกเลย แต่กลับรู้สึกแปลกๆ แทน เธอ ‘ครั่นเนื้อครั่นตัว’ อยากดื่มแต่...กลัวเจ็บ!!
Updated at
Reads
เพราะรัก...เขมิกาเลยยอมทิ้งทุกอย่าง เพราะรัก เธอเลยวาดหวังอนาคตไว้เสียสวยหรู แต่ทว่า...สิ่งที่เธอได้ตอบแทนช่างไม่คุ้มค่าเลยสักนิด ชายคนรัก ‘ทรยศ’ และผลักไสเธอออกไปจากชีวิตของเขา นกปีกหักอย่างเธอเลยจำใจหอบซากชีวิตกลับไปตายรังเดิม ‘ความตาย’ คือทางที่เธอเลือก แต่...พระเจ้ากลับไม่ยอมให้เธอทำเช่นนั้นได้ สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่า ‘ลูก’ ทำให้เธอกลับมาฮึดสู้ ในเมื่อคนเหล่านั่นชิงชังเธอนัก เธอจะเพิ่มความเกลียดชังให้กับพวกเขาเพิ่มขึ้นอีกหน่อย ด้วยการ...กลับไปทวงทุกอย่างคืน
Updated at
Reads
ความรักที่ไม่เคยคิดว่าจะสมหวัง ยังดี...ครั้งหนึ่งที่เธอกับชายผู้นั้นรู้สึกดีๆ ต่อกัน จนกระทั่ง... “ผู้หญิงอย่างเธอ มีอะไรดีจนคนอย่างฉันต้องลดตัวลงไปเกลือกกลั้วด้วยหะ!!” เสียงที่แฝงไว้ด้วยความทระนงกับแววตาที่เต็มไปด้วยความชิงชังพุ่งตรงมาที่เธอ มัดมุกฝืนยิ้ม “นั่นสิคะ ทำไมละคะ” เสียงของเธอแหบแห้ง แต่ความเสียใจทั้งหมดถูกซ่อนไว้ภายในใจ เธอฝืนเชิดหน้ายิ้มหยันให้ตัวเอง “อะไรทำให้ฉันโง่ มองเธอเป็นนางฟ้าได้นะมุก” กล้าตะวันพึมพำ เขาหมุนตัวกลับ “ต่อไปนี้ หากเจอกัน ก็ไม่ต้องยิ้มให้ หรือทำเหมือนว่าเราสองคนเคยรู้จักกันนะ ฉันไม่อยากเลวมากไปกว่านี้ในสายตาเธอ” เสียงของเขาห่างเหินเย็นชาจนมัดมุกหนาวไปทั้งไขสันหลัง “ค่ะ” เธอตอบสั่นๆ มองแผ่นหลังเหยียดตรงที่ขยับห่างไปทุกทีผ่านม่านน้ำตาที่ไหลเออ “ลาก่อนค่ะ รักแรกของมุก” หนทางของเธอกับเขาไม่ควรเป็นเส้นทางเดียวกันตั้งแต่แรก เธอเดาตอนจบได้ตั้งแต่วันแรกที่ยอมรับความรักจากเขา และวันที่ต้องแยกจาก....ก็มาถึงเร็วกว่าที่คิดไว้
Updated at
Reads
ดีแลนถอนหายใจแรงๆ รีบเดินเข้าไปในคลับชั้นสูง สถานที่นัดหมายเพื่อเจรจาธุรกิจ และคู่ค้าของเขา เลือกสถานที่แห่งนี้สำหรับการเจรจา รอยยิ้มเย็นชาประทับอยู่บนมุมปากได้รูป ตลอดทางที่เดินเข้าไปด้านในบรรยากาศเหมือนเดิม คลับไหนๆ ก็เหมือนกันหมด เป็นแหล่งที่คนรุ่นใหม่ใช้เป็นที่ปลดปล่อย หาความสนุกใส่ตัวเอง แตกต่างที่เฟอร์นิเจอร์และการตบแต่ง ที่เหมือนกันจนแยกไม่ออก ทุกๆ คลับจะต้องมีผู้หญิงสาว สวยไว้คอยให้บริการ สำหรับสกายล์ฮอลล์ แห่งนี้ ตัวเจ้าของคือณรงค์ ดีแลนรู้จักเป็นอย่างดี เมื่อสองหนุ่มเรียนมาด้วยกัน ตั้งแต่ประถม จนถึงระดับวิทยาลัย’ มีผู้หญิงสาวสวยหลายคนพยายามส่งสายตาให้ จนดีแลนเริ่มรำคาญ “Hi!” มีใครบางคนโบกมือเรียก ชายผู้นั้นลุกขึ้นยืนและส่งเสียงทัก ดีแลนเพ่งมอง เขาส่งยิ้มให้ เมื่อคนคนนั้นคือคู่ค้าคนสำคัญของเขานั่นเอง อดัม เทียร่า นักธุรกิจลุกครึ่งจีน-โปรตุเกต ชายผู้นี้กำลังสนใจ และอยากร่วมทุนในโครงการใหม่เอี่ยมของ หวังเทียนกรุป เกี่ยวกับโครงการพัฒนาพลังงานทางเลือกใหม่ ชายหนุ่มโบกมือรับ เขามองฝ่าความมืด เพื่อหาทางเดินไปยังโต๊ะ VIP เพลงคลาสสิคดังเบาๆ บรรยากาศสลัวๆ เหมาะสำหรับทำอย่างอื่นมากกว่าการเจรจาทางธุรกิจ แต่เมื่อคู่ค้ามีความต้องการแบบนี้ ดีแลนก็เลี่ยงไม่ได้ เขาไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย... เหม็นทั้งควันบุหรี่ และกลิ่นเหม็นหืนอื่นๆ จนแทบจะสำลัก “คุณมาช้า” อดัมบ่น เขาเสือกแก้วบรั่นดีให้กับคนมาใหม่ “ขอโทษครับ ผมไม่ชินทางนักเลยหลงทางเพราะต้องใช้ตัวช่วย” ดีแลนไม่ได้ขยาย เขาหลงทางเพราะวิ่งตามคำชี้นำของแอพพิเคชั่นตัวหนึ่ง กว่าจะรู้ตัวว่าออกนอกเส้นทาง ก็เตลิดไปไกลเกินกว่าจะวกรถกลับมา สาเหตุเพราะเขาทิ้งร้างการขับรถยนต์มาหลายปี ดีแลนมีคนขับรถให้แต่เมื่อมีนัดกะทันหัน เขาเลยจำเป็นต้องขับรถมาเอง “คุณจริงจังกับชีวิตเกินไป ผมเลยอยากให้คุณผ่อนคลายบ้าง” อดัมเกิดมาบนกองเงินกองทอง ไม่ต้องทำงานก็มีกิน เขาเลยใช้ชีวิตได้เต็มที่ ดีทว่าเขามีหัวธุรกิจ ถึงจะผลาญสมบัติของตระกูลไปบ้าง ก็ไม่ทำให้เทียร่าสะเทือน สาวสวยสามนางเดินมายืนขนาบข้างเขา ดีแลนขยับตัวหนี เขาส่งสายตาปราม เมื่อตนเองไม่ชอบผู้หญิงบริการเหล่านี้ “มาสนุกกันเถอะ สาวๆ พวกนี้ผมจัดไว้ให้คุณเลยนะ”
Updated at
Reads
ณ.ดินแดนเสี่วยเป้ย ท่ามกลางขุนเขาล้อมรอบด้วยป่าสน สายลมรุนแรงพัดผ่านทุกช่วงเวลา เกล็ดหิมะสีขาวปกคลุมดินแดนแห่งนี้ขาวโพลนทุกหย่อมหญ้า จนพื้นดินมีแต่ความหนาวเย็น ‘เรือนนารี’ เป็นสถานที่ที่ผู้คนด้านนอกอยากเข้ามาชมความงาม แต่เรือนนารีปิดตัวตายมานับสิบปี นับตั้งแต่เจ้าของเรือนตายแบบปริศนา ผ่านมาสิบปี ...ต้นวสันต์ฤดู ใบไม้เริ่มผลิบานหลังหิมะที่ปกคลุมมาหลายเดือนเริ่มละลาย ด้านนอกไม่มีใครสักคนรู้ ภายในเรือนที่ปิดตายหลังนี้ ยังหลงเหลือสายเลือดของสกุลเจียว เจียวเจี๋ย (เจี๋ยเอ๋อ) พี่สาวคนโต อายุยี่สิบห้าปี ตอนนี้นางคือผู้สืบทอดที่คอยดูแลสมาชิกสกุลเจียวที่ยังมีชีวิตรอด สตรีงามสะคราญโฉมเหล่านี้ ต้องซ่อนตัวจากสายตาผู้คน เพื่อให้ปริศนาการตายของเจ้าของเรือนนารี ลบเลือนไปตามกาลเวลา แต่ทว่า...ความแค้นที่สะสมอยู่ในใจบุตรหลานสกุลเจียวไม่มีทางลบเลือน เจียวลู่ (ลู่เอ๋อ) น้องคนสุดท้องที่เพิ่งมีอายุล่วงเข้าปีที่สิบห้า ตามธรรมดาแล้ว บุตรสาวสกุลเจียวจะถูกส่งเข้าวัง หลังมีอายุครบสิบห้าปี แต่เมื่อสิบปีก่อน ก่อนที่เจียวเจี๋ยจะถูกส่งเข้าวัง มีมือสังหารชายชุดดำบุกมาเข่นฆ่าคนสกุลเจียวจนหมดสิ้น เหมือนฟ้าไม่อยากให้ลมหายใจที่ถูกพรากอย่างไม่เป็นธรรมจบสิ้นลงแค่วันนั้น สองพี่น้องที่สมควรตาย เลยยังมีชีวิตรอด อยู่จนถึงวันนี้
Updated at
Reads
เคลตัน แม็กแคนซีนักธุรกิจไฟแรงที่กำลังถูกจับตามองในโลกธุรกิจ เนื่องมาจากเขากำลังขึ้นแท่น เป็นว่าที่ CEO คนใหม่ของ เค.ซี. คอนสตรัคชั่น เจอร์ราดCEO คนเก่าไม่มีทายาท เขาเป็นผู้ชายโสดที่เป็นเจ้าของธุรกิจหมื่นล้าน เป็นมหาเศรษฐีบิลเลียนแนร์...ส้มเลยหล่นที่เคลตันที่เป็นหลานชาย ได้รับตำแหน่งแทนที่ผู้เป็นลุง...แต่ใช่ว่าเขาจะไม่มีกึ๋น แค่สามเดือนที่ดำรงตำแหน่ง CEO คนใหม่ เคลตันไม่ทำให้เจอร์ราดผิดหวัง เขาเก่งว่าที่ใครๆ คิด จนถนนธุรกิจเริ่มสะเทือนเมื่อมีหนึ่งหนุ่มมากความสามารถเข้ามายืนผงาด เดือนแรก... เคลตันก็ฉกโครงการพันล้านจากมือซินเท็ค คอนสตรัคชั่นได้สำเร็จ ลบคำสบประมาทจากบริษัทยักษ์ที่ครองตลาดธุรกิจการก่อสร้างมายาวนานได้แบบลอยลำ
Updated at
Reads
เพราะมีพี่สาวในหมู่บ้านเป็นต้นแบบ เด็กกตัญญูและขยันสุดๆ แบบข้าวขวัญเลยอยากดำเนินรอยตาม ครอบครัวของเธอยากจน ขวัญข้าวเลยอยากเรียนสูงๆ ยายลำดวนที่สนิทกับยายสร้อยเลยบากหน้าไปขอร้องเพื่อนรัก ข้าวขวัญเลยมีโอกาสได้ไปทำงานไกลถึงเบลเยี่ยม ความไร้เดียงสาของเธอเตะตาใครบางคนเข้า เขาหวังครอบครองเธอ แต่ไม่อยากรับผิดชอบ คงเพราะเคลวิน ฟานเดอเวล เคยมีประสบการณ์ด้านความรักในแง่ไม่ดี ขวัญข้าวก็เหมือนสาวๆ ทั่วไป เธอหลงใหลหนุ่มหล่อทันทีที่ได้สบตากัน และเพราะความเจียมตัว หากเทียบกับผู้ชายคนนั้น ขวัญข้าวยอมเก็บความลับ เธอไม่เคยบอกใครเลยเรื่องความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น จนกระทั่ง... ‘คู่หมั้น’ ของเคลวินมาเยือน ขวัญข้าวได้แต่กลืนน้ำตา เธอตั้งใจจะไม่พูด และลืมความหลังทั้งหมด เธอแค่มาหาเงิน และกลับไปสานฝันให้ยายลำดวน อนาคตของเธอไม่ควรจมอยู่ในความทุกข์ เธอยังมีคนที่รักและหวังดีกับเธอรออยู่
Updated at
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.