feride_yazar
ABOUT ME
ABOUT ME
STORY BY feride_yazar
BERDEL'E MAHKUM OLANLAR (+18)
Reads
" Senin şerefsiz oğlun kardeşimi kaçırdı. İnanın bana bunun bedeli ölüm olacak" Sesi soğuktu gözlerinde bir katilin şeytani parıltısı vardı. Abime çok kızgın görünüyordu."Orda durasın Sarvan ağa evime baskın yaparak ne elde etmeyi düşünüyorsun. madem ki oğlum kardeşini kaçırdı bunu töre ile halledeceğiz" bu ne demek oluyordu benimi verecekti o adama.ölürüm de evlenmezdim onunla. ben daha 20 yaşındayım. Ama bunun babam için bir önemi yoktu tabi onun istediği tek şey oğluna bir şey olmamasıydı.Sarvan ağanın gözleri beni buldu. Korkuyordum ondan kim korkmazdı ki Mardin'in en acımasız Ağasıydı. "Ağalar toplanacak ve karar verilecek Sarvan ağa" Abimin sesiyle her kes ona döndü. Yanında Sarvan ağanın kız kardeşi vardı. Gözlerim dolmaya başlamıştı abim bile benim o adama berdel olamama razı gelmişti. Kız kardeşini kaçırma sebebi de bu değilmiydi zaten. beni kurban vereceklerdi...
Updated at
MAFYANIN ANLAŞMALI KARISI +18
Reads
Sokak lambasının aydınlatamadığı köşede, bir karaltı vardı. Duraksadım. Adımlarımı yavaşlattım. Yaklaştıkça bedenim gerildi. Birinin yerde yattığını gördüm. Önce evsiz biri sandım ama... hayır. Üstü başı darmadağınıktı, ama lüks bir ceketin parçaları, silah kabzası, ellerinde kurumuş kan… Bu adam sıradan biri değildi. Nefesimi tuttum. Yaralıydı. Ve hâlâ yaşıyordu. Göğsü belli belirsiz inip kalkıyordu. Sol tarafı kana bulanmıştı. Omzundan vurulmuş gibiydi ama başka yaralar da vardı. Adını bilmiyordum. Nereden geldiğini, kim olduğunu da. Ama doktor refleksiyle çantamdan hızlıca eldivenimi çıkardım. Yaklaştım, dizlerimin üzerine çöktüm. Yüzünü tam göremiyordum ama sert çizgiler vardı. Güçlü birine benziyordu. Ama o an ne gücü, ne kimliği önemliydi. Yaralıydı. Ve yardım istiyordu. “Burada ne yapıyorsun böyle?” diye sordum. Sesim istemsizce yumuşamıştı. Gözlerini araladı, bana baktı. Bakışları yorgundu ama içinde sönmemiş bir direnç vardı. “Beni kurtarabilecek misin?” dedi fısıltı gibi. O an tereddüt etmedim. “Doktorum,” dedim sadece. İsmini sormadım, benimkini de söylemedim. Şu an sadece yaşaması önemliydi. Çantamdan eldivenleri çıkardım, hemen küçük ilk yardım setimi hazırladım. Omzundan vurulmuştu ama başka kesikler de vardı. Kanı durdurmaya çalışırken titremediğime şaşırdım. Sanki reflekslerim beni çoktan harekete geçirmişti. “Yaraların ciddi ama şanslısın,” dedim, kendimce moral vermek ister gibi. Beni sadece izliyordu. Güvenmeye mecbur biri gibi. O an göz göze geldik. Gözlerinde ne korku ne panik vardı. Sanki yıllardır acıya alışmış biri gibi... ama o bakışlar bana tanıdık gelmedi. Onu daha önce hiç görmemiştim. Yardım istemek zordu, hele böyle bir adam için. Ama etmişti. Ve ben yardım ettim. Yavaşça kalkmasına yardım ettim, sağ kolunu omzuma doladım. Ağırdı, kan kaybı fazla olduğu için zor ayakta duruyordu ama beni itmedi. Sessizce yürüdük. “Beni hastaneye götürme,” dedi bir anda. Sert ama soluk bir tonla. Gözlerinde bir şeyler gizliydi. Kaçtığını, saklandığını o an anladım. Ve nedense sormadım. Sadece başımı salladım. Kendi evime götürdüm. Kapıyı açarken içimde ne bir korku vardı ne de bir pişmanlık. Sadece bir insanı kurtarmam gerekiyordu. Daha önce de benzer yaralı birini hayata döndürmüştüm, ama bu... bu farklıydı. Eve girer girmez onu koltuğa oturttum. Hemen tıbbi çantamı çıkardım. Sargılar, antiseptikler, dikiş seti... Yaralarını sessizlik içinde sardım. Sadece nefes sesi vardı. O bana güveniyordu. Ben de ona adını sormadan canını emanet almıştım. Her şey çok garipti. Birbirimizi tanımıyorduk ama orada, o gece, sessiz bir bağ kurulmuştu aramızda. “Burada güvendesin,” dedim. Gerçekten inanarak söyledim. Başını hafifçe bana çevirdi. Dudaklarında yorgun bir gölge vardı ama minnettarlık da vardı o ifadesinde. İkimiz de farkında değildik. O gece, sadece birini ölümden kurtarmamıştım. Kendi hayatımın gidişatını da bambaşka bir yöne çekmiştim. Adını bilmiyordum. Ama o yabancı, hayatımda en çok iz bırakacak kişi olacaktı.
Updated at
BORDO BERELİNİN AŞKI+18
Reads
Her yer karanlıktı sahi neredeydim ben. En son öğretmenlik için atandığım şehir olan Hakkariye gelmiştim. Şimdiyse teröristlerin elinde bir esirdim. ne olacaktı ne yapacaklar bana. Korkuyorum çok korkuyorum ölecekmiydim yoksa dahamı kötü. "Kalk ayağa türk kızı gidiyorsun" dedi adam.Başımı hafifçe kaldırdım "nereye gidiyorum" sesim cılız çıkmıştı yaptıkları işkencelerden sonra ayakta duramaz haldeydim. "Ölüme gidiyorsun öğretmen. Güzelliğine yazık olacak eglenirdik belki seninle ama ölümün çabuk olacakmış" için ürpermişti."Senin gibi bir şerefsizin bana dokunmasındansa ölmeyi yeğlerim" dedim. "Kes sesini kalk ayağa" güçlükle ayağa kalktım ölüme gidiyorsum. ölmekten korkuyormuyum asla. Ayağa kalktığımda bütün bedenim titriyordu. Dizlerim, bileklerim bana ihanet eder gibi gevşiyordu ama gözlerimi ondan ayırmadım. O adamın yüzündeki soğukluk, cehennemden gelen bir sessizlik gibiydi."Gitmekten başka çaren yok," dedi alaycı bir sesle. "Ama bil ki, senin ölümün bu sınırların en sessiz, en acı ölümü olacak."Adımlarımı saymaya başladım. Her biri ağır, her biri bir ağırlık taşıyordu üzerimde. Kalbimse çılgınca atıyordu, ama korkmuyordum. Ölüm bile benden daha korkak olamazdı artık.Birden arkamdan gelen o soğuk nefesi hissettim, yüzüme doğru yaklaştı."Son sözlerin olsun," dedi.Gözlerimi kapattım. İçimde bir yerde, binlerce sessiz dua yükseliyordu. Vatan için, sevdiklerim için, kendim için…
Updated at
KADERİME KAZINAN AŞK
Reads
BERDEL'E MAHKUM OLANLAR kitabının ikinci serisi ŞEYDA &CİHANSevdiğim adam gözlerimin önünde o kadınla evliliği kabul etti. Benide sevmediğim ve tanımadığım bir adamla evlenmeye mahkum etti. Peki ne için o kız ölmesin diye, ya benim ölen ruhum ne olacaktı. Beni sevmediğini biliyordum ama bu kadar acımasız olacağını tahmin etmezdim. Evleneceğim adam Cihan peki o nasıl biri bana karşı iyimi olacak. Yoksa düşmanlık bitsin diye evleneceği bir kadından başka biri olmayacakmıyım onun için. Bir an içimdeki öfke ve kırgınlık birbirine karıştı. Sanki göğsümün ortasına oturmuş ağır bir taş vardı, nefes aldıkça daha da batıyordu. O an anladım ki benim için kimse bir şey feda etmeyecek, benim için kimse savaşmayacaktı. Ben sadece susturulacak, kaderine boyun eğecek bir kadındım onların gözünde.Cihan’ın adını her duyduğumda içimde hem bir korku hem de merak uyanıyordu. Onu tanımıyordum. Ne yüzünü doğru dürüst görmüştüm ne de sesini duymuştum. Tek bildiğim, töre uğruna, kan davası bitsin diye beni nikâh masasına oturtacak olan adamın o olduğu. Kalbim ürkekçe çarpıyordu; ya soğuk, sert, bana yabancı biri çıkarsa? Ya gözlerime bakmadan, sadece bir anlaşmanın parçasıymışım gibi davranırsa?Okuyup görelim
Updated at