คเชนทร์.. ชายหนุ่มวัยฉกรรจ์ นักธุรกิจผู้พรั่งพร้อมไปด้วยรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ หล่อ ล่ำ รวย แต่เขาเห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่น ! อุ่นเรือน.. หญิงสาวใสซื่อ ที่จับพลัดจับผลูให้มาอยู่ชิดใกล้ ในฐานะลูกน้องกับเจ้านาย ..ด้วยเงื่อนไขน่ารังเกียจอย่างการคลุมถุงชนของผู้เป็นมารดา.. ผู้หญิงเฉิ่มเชยแบบนั้น แม้ปลายนิ้วเขายังไม่อยากสัมผัส ผู้ชายร้ายกาจแบบนั้น แม้หางตาเธอยังไม่อยากจะแล .. บอสเพลย์บอย กับเลขาตัวร้าย จะลงท้ายกันอย่างไร จะแผดเผากันอย่างเร่าร้อน หรือหลอมละลายหวามไหว ไปลุ้นกัน …
เมื่อหลานสาวข้างบ้านเติบโตมาอวบอัดน่าฟัดเป็นบ้า คุณอาแสนดีอย่างเขาจะอดรนทนไหวได้แค่ไหน.. **************************************** หัวใจของเธอเต้นรัว กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ของอาใหญ่ก็เท่า ๆ นี้.. เธอหยิบมันขึ้นมาแล้วเอามาลองเลียรอบ ๆ ด้วยใจระทึก สมมุติว่ามะเขือยาวคือลำเอ็นของอาใหญ่ เลียจนถ้วนทั่ว ดูดมันเข้าไปในปากแล้วชักเข้าชักออก อา แค่นี้มันก็ทำให้เธอแฉะ.. ไม่ไหวแล้ว ! เด็กสาวรูดทั้งกางเกงนอกในลงไปที่หัวเข่า แล้วเอามะเขือยาวที่ชุ่มน้ำลายของตัวเองไปรูดที่กลางกลีบแรง ๆ ขยับไปจ่อรูน้อยที่ฉ่ำแฉะด้วยน้ำเมือกคาวสาว ก่อนดันมันจมเข้าไปในรูช้า ๆ “ อื๊อออ ” เธอครางกระเส่า รู้สึกแน่นตึงและเสียววูบในรูร่อง เธอค่อยขยับมันช้า ๆ ชักเข้าชักออก ถึงแม้มันจะเข้าไปในตัวเธอได้แค่ความยาวไม่ถึงสองนิ้วเพราะขนาดอวบใหญ่ แต่เธอก็เสียวจนหูอื้อตาลาย และคนที่แอบมองจนตาถลนยิ่งพลุ่งพล่านกว่า อาใหญ่นั่นเอง !
....คืนนี้ร่างกายนี้เป็นของคุณที่รัก ผมจะปรนนิบัติคุณให้สุขสมถึงขั้นลืมไม่ลงไปตลอดชีวิต... เมื่อหญิงสาวบริสุทธิ์ผู้อ่อนต่อโลก ตกไปอยู่ในเงื้อมมือเจ้านาย ซึ่งเป็นบุรุษผู้หล่อเหลาและจัดเจนในเชิงรัก ขณะที่เธอมียาปลุกกำหนัดเป็นตัวกระตุ้น ผสมผสานกับส่วนลึกในกายสาวที่ต้องการเขาอยู่แล้ว ความเร่าร้อนรุนแรงชนิดที่ใจและกายนารีต้องสะท้านจึงเกิดขึ้น…จนลืมไม่ลง
เด็กมันยั่ว เลยหลวมตัวไปหน่อย ! เมื่อบุพเพอาละวาดให้สาวใหญ่อย่าง “ เมษา ” ต้องย้ายไปอยู่ข้างห้องเช่า อันมีเสียงร่ำลือว่าเป็นเด็กเปรต มันทั้งหื่น ทั้งโรคจิต ทั้งซาดิสม์ วิตถาร แต่ความจริงจะเป็นอย่างไร เขาจะเลวร้ายดังปากชาวบ้านว่ากันไหม เธอจะเอาชีวิตรอดปลอดภัยได้หรือไม่ หรือจะเต็มอกเต็มใจตกเป็นเหยื่อ ของไอ้เด็กข้างบ้านร้าย ๆ อย่าง “ นายธันวา ”
ลี่จือ หญิงสาววัยยี่สิบ ผู้จัดจ้านกรำกร้านชีวิตในโลกปัจจุบัน เคราะห์ร้ายสิ้นใจขณะกำลังสวิงกิ้ง แต่กลับตื่นขึ้นมาพบว่า ตนเองข้ามภพมาอยู่ในร่างของนางเอกนิยายพีเรียดที่อ่านค้างไว้ นางคือธิดาผู้อ่อนแอของท่านอ๋อง ที่มีคนรักเป็นองครักษ์หนุ่มรูปงามสูงใหญ่ เขาเฝ้ามองนางด้วยสายตาหยามเหยียดระคนรวดร้าว ว่านางพรากหญิงอันเป็นที่รักไป ทั้งนางยังมิใช่ท่านหญิงผู้สูงศักดิ์ แต่เป็นเพียงวิญญาณเร่ร่อน ผู้เป็น ‘ นางโลม ’
‘ ข้าจะไม่รุนแรง หากเจ้าไม่วอนขอ ’ แม่ทัพเหิงซื่อหลุน บุรุษสูงใหญ่เรือนกายกำยำผู้โอหัง เย่อหยิ่งจองหอง ทหารรับจ้างผู้ใช้ชีวิตอิสระ มิก้มหัวให้ผู้ใดทั้งนั้น องค์หญิงเหรินซูเม่ย สตรีสูงศักดิ์ผู้เพียบพร้อม งดงามอ่อนโยนทั้งกายใจ หากชีวิตผู้เป็นใหญ่ย่อมต้องอุทิศให้ส่วนรวม หนึ่งบุรุษดุดันกร้านโลกกระหายราคะ หนึ่งสตรีนิ่มนวลไร้เดียงสา ปากว่าเกลียด หากใจอ่อนโอนสั่นไหว ยิ่งยามเผชิญความทุกข์ มีเพียงเขาที่คอยอยู่เคียงข้าง กับหนึ่งคำมั่นนั้น ‘ เจ้าจะปลอดภัยในอ้อมกอดข้า ’ อีกทั้งชั้นเชิงจัดเจนจากรสลิ้นร้ายกาจ ริมฝีปากจัดจ้าน มือสากกร้านอันซุกซน กายแกร่งฉกรรจ์อันสมบูรณ์แบบ ...สตรีใดเล่าจักต้านทานไหว... ตัวอย่าง : “ ท่านพี่เจ้าขา อย่าทำข้าเลยนะเจ้าคะ ” เขาชะงัก กัดกรามแน่นจนเป็นสันนูน เหงื่อเม็ดโป้งผุดพรายทั่วใบหน้าคมสันหล่อเหลานั้นก่อนก้มลงมองเบื้องล่าง ที่ตรงนั้น ลำเอ็นใหญ่โตจรดจ่ออยู่ที่ปากทางรัก ส่วนหัวที่เบ่งบานเปียกเปื้อนไปด้วยน้ำกำหนัดสาวและมันได้คืบลึกเข้าไปเยือนความคับแน่น แม้เพียงนิดแต่ก็รู้สึกได้ถึงการตอดตุบรัดรึงอันแสนเร้าใจ ทั่วเนินเนื้อฉ่ำแฉะเปียกเปื้อนไปด้วยทั้งน้ำลายของเขาและน้ำคาวใคร่ของนาง เขาเงยหน้ากลับไปมองใบหน้างดงามอันแดงก่ำด้วยโลหิตภายในฉีดพล่านเพราะเพลิงตัณหานั้นอีกครา ดวงตาหวานคู่นั้นเยิ้มฉ่ำฉาบเจือไปด้วยแววราคะ ทุกอณูเนื้อมันฉายชัดว่านางก็ต้องการเขาอย่างบ้าคลั่งไม่ต่าง แค่เพียงเขากระทั้นบั้นเด้าเข้าสู่ภายในเท่านั้น...
ค่ำคืนอันเปล่าเปลี่ยว เขาเข้ามาปกป้องโอบอุ้ม เธอยินยอมหมดตัวและหัวใจ ถลำลึกร้อนเร่ารุนแรงด้วยเพลิงราคะ ก่อนจะพบว่า ...เธอเป็นว่าที่พี่สะใภ้ เขาเป็นน้องชายของว่าที่สามี... ****************************** “ หนาวดื้อ ดื้อแบบนี้ต้องโดนลงโทษนะ รู้ไหม ” ว่าพลางพยายามประกบปากหมายบดจูบ เธอสะบัดหน้าหนีพัลวัน “ พี่โรม หนาวกำลังจะแต่งงานกับพี่ชายของพี่นะคะ ” “ แล้วไง คิดว่าพี่แคร์เหรอ ไอ้ภพมันก็แค่ว่าที่ แต่พี่เป็นผัวหนาวแล้ว ”
จะผิดไหม ถ้าอยากมีอะไรกับเพื่อนรัก ...เสียงแห่งบทเพลงรักอันร้อนแรง ปริมอยากให้ดินทำแบบนั้นกับเธอบ้าง.. ...ภาพแห่งบทรักเร่าร้อนที่เธอทำเพียงลำพัง ดินอยากให้เป็นตัวเองที่เติมเต็มตรงนั้นให้กับเธอ... ...เขาอยากสอดเสยลำใหญ่เข้าไปในกายเธอเหลือเกิน..เช่นเดียวกับเธอที่อยากให้เขาเข้ามาลึกๆ แรงๆ ...มาร่วมลุ้น ร้อนเร่า กระเส่าสั่นไปกับทั้งสอง ว่าจะจบลงแบบร้อนแรงสักแค่ไหน..
เขา.. นายหัวปราบ.. ชายผู้เกิดมาท่ามกลางความเพียบพร้อมอบอุ่น แต่แล้วเส้นทางชีวิตที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ กลับกลายเป็นมีดที่กรีดซ้ำ ๆ เข้าไปในหัวใจ เมื่อมารดาพาน้องชายหนีไป บิดารวดร้าวตรอมใจ พร่ำบอกเขาเสมอว่า “ แม่หนีตามชู้ ” และแล้ววันหนึ่ง ท่านก็จากไปอย่างไม่มีวันหวนคืนด้วยอุบัติเหตุ เขาเติบโตมาเพียงลำพัง ความสูญเสีย อ้างว้าง เดียวดาย และแผลที่ฝากฝังไว้จากผู้เป็น “ แม่ ” หล่อหลอมให้เขาหยาบกระด้าง เกลียดผู้หญิงเข้าไส้ และร้ายเหลือเกิน ทว่าไม่รู้สวรรค์สาปหรือนรกส่ง ที่วันหนึ่ง น้องชายสุดที่รักกลับมาสู่อ้อมอก เสมือนมีมือวิเศษจากสวรรค์ จุดเปลวเทียนแห่งความอ้างว้างดำมืดในหัวใจขึ้นอีกครั้ง แต่ก็เพียงไม่นาน ความอบอุ่นแห่งเปลวเทียนนั้น กลับถูกพัดพาให้ดับสูญไปด้วยลมพายุ ลมพายุร้ายกาจที่เขาเกลียดนักหนา ใช่ ลมพายุที่ได้ชื่อว่า..ผู้หญิง ผู้หญิงคนนั้นชื่อ..อันดา ความเคียดแค้นชิงชังที่เขาสั่งสมมาแทบจะชั่วชีวิต จะถูกระบายลงไปที่เธอให้สาแก่ใจ ..เธอต้องชดใช้ เธอต้องทุกข์ทรมานเหมือนตายทั้งเป็น ! ...
สำหรับเขา ก็เป็นได้แค่เพื่อน ที่เธอไม่อยากได้ เพื่อนเลว ๆ ที่หลงรักเธอไปแล้วตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ สำหรับเธอ วัน ๆ เขาสร้างแต่ปัญหามาให้ อยากทิ้งมันแต่ก็ทำไม่ได้เพราะคำว่าเพื่อนรัก และที่สำคัญ เธอ..แอบรักเพื่อน เพราะทิฐิ เพราะเส้นคั่นแห่งมิตรภาพ กางกั้นมิให้เผยความในใจ ก่อเกิดความผิดพลาดอันยิ่งใหญ่ กระทั่งเธอหนีหายไปจากชีวิต และปวารณาไว้ว่า... กูกับมึง สุดเขตเพื่อน นับแต่วันนี้ !
โปรย : หนึ่งหญิง ในฐานะมารดาเลี้ยง สองชาย ในฐานะลูกเลี้ยง กับความเกลียดชังที่ถูกชำระสะสาง ในรูปของเพลิงรักเพลิงสวาทอันเร่าร้อน ความซาบซ่านผลาญพร่าให้ยิ่งถลำ แค้นนี้ ช่างหฤหรรษ์นัก ตัวอย่าง : แท่งหยกมหึมาชำแรกแทรกลึกเข้าสู่รูน้อยที่ซุกซ่อนอยู่ด้านล่างกลีบพูอวบอูมอันเบียดชิด มีน้ำคาวใคร่ฉ่ำแฉะเนืองนองปกคลุม มันเคลื่อนตัวเข้าสู่ด้านในช้า ๆ ให้นางได้สัมผัสถึงความใหญ่ยาวเข้มแข็งดังหินผา ความปูดโปนนูนต่ำของเส้นเลือดเส้นเอ็นที่ครูดไปกับโพรงอุ่นนุ่ม ต่อเมื่อเข้าไปได้สุดลิ่มลำแล้วเขาก็หมุนวนสะโพกช้า ๆ ให้มันคว้านวนเสียดสีกับความรัดรึงแน่นหนึบนั้น นางสะท้านกายเยือกด้วยความซ่านเสียว อยากจะครวญครางระบายออกเหลือเกินแต่ติดว่ามีสิ่งหนึ่งที่อุดปากของนางอยู่ และมันทั้งใหญ่ทั้งยาวไม่แพ้กัน ! หมายเหตุ : เรื่องนี้มีบทรักของหนึ่งหญิงสองชาย ไม่ชอบผ่านจ้ะ
มาร์ติเนซหรือมาร์ติน .. มาเฟียหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบ เชื้อสายสเปน หล่อ รวย แต่ร้ายแสนร้าย เพียงขวัญ.. สาวน้อยหน้าใสวัยสิบแปดผู้น่าสงสาร เธอถูกคนในครอบครัวคอยจ้องลวนลาม ความช่วยเหลือถูกยื่นมือเข้ามาในวันที่ย่ำแย่ ...จากมาเฟียร้าย... เธอต้องไป ทั้งที่รู้ว่า... กำลังหนีเสือปะจระเข้ ! หนีลุงเขยปะลุงมาร์ติน !
ธาวิน...เพลย์บอยมากรัก ที่ไม่อยากจริงจังกับผู้หญิงหน้าไหน ริสา... สาวน้อยซื่อใส ผู้ตกเป็นเหยื่อในการสะสางแค้น ด้วยบทลงโทษอันร้ายกาจ รุนแรง เร่าร้อน ทำลาย หากนับวันเขายิ่งทำให้หล่อนเผลอตัวถลำ เผลอใจลึกล้ำ คร่ำครวญโหยหา โหยหิว ลุ่มหลง จะถอนตัวเช่นไร ในเมื่อมีแต่อยากได้ มากขึ้น และมากขึ้น... “ ตราบใดที่พี่ยังกินไม่อิ่ม หนูก็ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ! ”
เมื่อองค์หญิงผู้ซุกซน เล่นพิเรนทร์หนีนางกำนัลองครักษ์จนเกิดเรื่อง ฟื้นขึ้นมาอีกทีในกระโจมแม่ทัพของเมืองอื่น และความจำเสื่อมเทียบเท่าเด็กน้อยวัยห้าหกขวบ แม่ทัพทั้งคู่จะทำอย่างไรในเมื่อนางจำอะไรไม่ได้ อีกทั้งเรื่องยังวุ่นวายมากขึ้นเมื่อนางเหมาเอาเขาทั้งคู่เป็นพี่ชาย พี่ชายที่ต้องช่วยรักษาอาการป่วยของน้องเล็ก
โปรย ไตร... ชายหนุ่มสูง ใหญ่ หล่อ รวย กล้ามเป็นมัด น่าฟัดเป็นบ้า เจ้าขา... สาวสวยอวบอัด หัวโบราณผู้รักนวลสงวนตัว เมื่อโชคชะตาเหวี่ยงทั้งคู่ให้มาเจอกันในฐานะท่านประธานกับเลขา สำหรับเขา...เธอน่าเบื่อ ทำอะไรก็ขัดหูขัดตา แถมเถียงคำไม่ตกฟาก สำหรับเธอ...เขาทั้งเจ้าเล่ห์ เพลย์บอย มือไว ร้ายกาจ ปากหมา ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน เสมือนน้ำมันกับไฟ จะฟาดฟันร้อนแรงสักเพียงใด...ไปลุ้นกัน ตัวอย่าง : คล้ายสติจะกลับมาเพียงเพราะสัมผัสสิ่งของต้องห้าม เธอทั้งดึงทั้งรั้งมันออกจนสำเร็จแล้วผลักไสเขาออก ก่อนจะเลื่อนตัวลงไปหลบยังอีกฝั่งของโต๊ะทำงานเขา สองมือ ลนลานดึงบราเซียลงมาปิดทรวงสล้างทั้งสองเต้าที่ยังคงมีน้ำลายเขาเปียกชุ่ม พยายามดึงเสื้อเชิ้ตที่กระดุมขาดเพราะโดนกระชากมาปกปิด “คุณมันทุเรศ ทุเรศ !” เธอตะโกนด่าปากคอสั่น เขาแย้มยิ้มยั่วโมโห พลางจัดเก็บขีปนาวุธอันยิ่งใหญ่ไว้ในกางเกงเรียบร้อย “ทุเรศตรงไหน ผมก็แค่ล้างมือให้คุณ” “ล้างมือบ้าอะไรของคุณ” “ก็มือของคุณสัมผัสไอ้ภพไง คุณเป็นเลขาของผม เป็นผู้หญิงของผม คุณไม่มีสิทธิ์จะไปแตะต้องตัวผู้ชายคนอื่น แล้วจำใส่กะลาหัวเอาไว้ด้วยว่าถ้าคุณขืนกล้าให้ผู้ชายคนอื่นโดยเฉพาะไอ้ภพเข้าใกล้ในรัศมีหนึ่งเมตร หรือเปิดประตูให้มันเข้าไปหาอีกล่ะก็ ผมจะเอาคุณมาล้างอีก ล้างชนิดที่ถึงอกถึงใจทั้งตัวเลยล่ะ” น้ำตาของเจ้าขาไหลออกมาราวทำนบแตก เธอเกลียด เกลียดผู้ชายคนนี้เหลือเกิน ทำไมเขาจึงเอาแต่ใจ ไร้เหตุผล ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ ไม่ให้เกียรติคนอื่นแบบนี้ เธอทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ! “ฉันขอลาออก!” เขายักไหล่ “ไปสิ อยากลาออกก็ไปเลย ไปฝ่ายบุคคลเลย” “ได้ ฉันลาออกแน่ ฉันทนคนลามกโรคจิตเอาแต่ใจอย่างคุณ ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว” “เออ ทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทน แล้วอย่าลืมเอาเงินสิบล้านมาชดใช้ค่าเสียหายภายในไม่เกินหนึ่งเดือนตามสัญญาด้วยนะ” “คุณว่าอะไรนะ” “เงินสิบล้านไง ชดใช้ค่าเสียหาย” “ค่าเสียหายบ้าบออะไรของคุณสิบล้าน ฉันมาทำงานแค่สองอาทิตย์ บริษัทคุณมีแต่ได้กับได้ ฉันขอลาออก ไม่เอาเงินเดือนก็ได้” อีกฝ่ายยักไหล่ “ก็มันมีระบุไว้ในสัญญาที่คุณเซ็นวันแรกที่ทำงานกับผม” เธอเบิกตากว้างอย่างเหลือเชื่อ “อะไรนะ” “ไม่เชื่อก็อ่านดู” เขาเดินวนไปหยิบแฟ้มสัญญาการเข้าทำงานของเธอมาโยนโครมไปบนโต๊ะ เธอลนลานรีบหยิบมาแล้วเปิดมันออกก่อนจะพูดอย่างเกรี้ยวกราด “สัญญาของคุณมันมีตั้งเกือบยี่สิบหน้า ใครจะไปอ่านทั้งหมด แถมยังตัวเล็กขนาดนั้น แถมตอนนั้นคุณก็ยังเร่งให้ฉันเซ็น” “นั่นคือความสะเพร่าของคุณเอง โทษใครไม่ได้” เธอกวาดสายตาอ่านมันอย่างรวดเร็วจนถึงหน้าที่แปด มันมีวงเล็บอยู่ข้างท้ายแถมตัวหนังสือเล็กกว่าใครพวก รายละเอียดประมาณว่าถ้าหากพนักงานลาออกก่อนครบเวลาทดลองงานสามเดือน จะต้องชดใช้ค่าเสียหายให้ทางบริษัทเป็นจำนวนเงินสิบล้านบาทในเวลาภายในหนึ่งเดือน “บ้า บ้าที่สุด สัญญาบ้าบออะไรแบบนี้ !” “สัญญาของท่านประธานไตรคนนี้แหละ” “ฉันเกลียดคุณ เกลียด !” ยิ่งเธอด่า ยิ่งโมโห เขายิ่งหัวเราะดังขึ้น ๆ ราวกับคนบ้า “เกลียดผมเข้า เกลียดให้มาก ๆ นะ สาวเฉิ่มหัวโบราณอย่างคุณน่าจะรู้นะว่ามีสุภาษิตคำพังงาได้กล่าวไว้ ว่าเกลียดอะไร ก็จะได้อย่างนั้น” “สุภาษิตคำพังเพย พังงานั่นมันชื่อจังหวัด !” แม้ว่าจะกำลังโมโห แต่ก็อดที่จะแก้ไขคำผิดให้เขาไม่ได้ เขายักไหล่ ทำหน้ายียวน “เออนั่นแหละ เกลียดอะไรได้อย่างนั้น คุณเป็นของผม และผมเป็นคนหวงของ อะไรที่เป็นของผม ไอ้หน้าหมาตัวไหนก็ห้ามแตะต้อง” เขาว่าพลางถอดเสื้อสูทที่สวมอยู่ออกแล้วโยนให้เธอ “สวมซะ ผมไม่อยากให้คนอื่นเห็นนมคุณ” แล้วหันหลังเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้เธอยืนอึ้งก่อนจะทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดแรง หนีไม่ได้ ลาออกก็ไม่ได้ แถมทำอะไรเขาก็รู้หมดราวกับมีหูตาทิพย์ มันเป็นเวรเป็นกรรมอะไรของเธอนักหนาเจ้าขาเอ๋ย อีตาท่านประธานโรคจิต อีไตปลา อีหมาหวงก้าง ! *****************************************
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.