Kristin
ABOUT ME
ABOUT ME
STORY BY Kristin
คลั่งรัก
Reads
หลังจากที่เพื่อนนำเซ็กส์ทอยส์มาฝากเอาไว้ ชีวิตของหนุ่มหล่อเช่น ชุน ก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
Updated at
เมื่อมาพบกันอีกครั้ง
Reads
"ละ...แล้ว...ลินต้องทำยังไงคะ" เขามองคนที่ยืนเกร็ง เสียงสั่น ไม่ประสีประสา แววตาที่ทำให้คนถูกมองตื่นเต้นจนหัวใจจะวายอยู่แล้ว "ขึ้นเป็นไหม" "คะ?" "ขึ้นให้ฉันหน่อยสิ"
Updated at
เสน่หาแสนร้าย แนวคลั่งรัก (ภาคต่อตรวนรักร้าย)
Reads
"มองพี่แบบนี้อยากตายรึไง" "เอาสิคะ ลงมือเลย ฆ่าลูกปลาให้ตายไปเลย" "ปากดีแบบนี้ พี่จะยกซดให้ดิ้น" เขาเข่นเสียงขู่ฆ่า สองแขนยกขึ้นถอดเสื้อยืดเนื้อนุ่มออกจากร่างแล้วโยนมันไปอย่างไร้ทิศทาง ++++++ 'เวรกรรมอะไรของมึงวะไอ้แสน จะครางกันอีกนานมั้ยเนี่ย...' ในห้องที่อยู่ติดกัน พัทธดนย์นอนพลิกกายไปมาอย่างกระสับกระส่าย เขายกหมอนมาปิดหูเมื่อเสียงครางกระเส่าดังเล็ดลอดมาถึงห้องของตน พยายามจะไม่สนใจฟังหากแต่คนในห้องข้าง ๆ กลับยิ่งเร่งเสียงหนักขึ้น ทั้งกระชากผ้าห่มคลุมโปง หากแต่ก็ไม่ได้ช่วยกลบเสียงกระเส่าราวคนเคี้ยวพริกแสนเผ็ดร้อนได้เลย "ตาย ตาย มึงตายแน่ไอ้แสน" ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจ ผงกหัวขึ้นมองหลาน ๆ ที่นอนคั่นตรงกลางระหว่างเขากับเปมนีย์ เด็ก ๆ หลับกันไปหมดแล้ว เขามองเลยไปยังคุณอาของหลานที่นอนตะแคงหันหน้าไปอีกมุม หล่อนนอนนิ่งคล้ายกำลังหลับสนิทเช่นเดียวกัน คงจะมีแต่เขาที่นอนงุ่นง่านฟุ้งซ่านจากเสียงรบกวนของน้องเขยและน้องสาว คิดคาดโทษไปถึงคนสองคนในห้องนั้น ช่างไม่เห็นใจเขาบ้างเลย "พิมพ์จ๋า...แรงอีก...ซี๊ดดดด...อา" "รำคาญชิบหาย...ไอ้ติณห์...มรึง..." คนฟุ้งซ่านเข่นเสียงรอดไรฟันอย่างหงุดหงิด เขาพลิกซ้ายพลิกขวาเพราะอารมณ์งุ่นง่าน โดยไม่รู้เลยว่าเปมนีย์นั้นหาได้นอนหลับอย่างที่เขาเข้าใจ หล่อนเองก็ได้ยินทุกอย่างเต็มสองหู ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าข้างห้องเขาทำอะไรกัน หล่อนนอนเกร็งกลั้นหายใจไม่กล้าขยับกายเพราะอายพัทธดนย์ สองมือนุ่มกำผ้าห่มจนชื้นเหงื่อ จะเปลี่ยนท่าพลิกนอนหงายก็ไม่กล้า ได้แต่นอนนิ่งทนฟังเขาพรอดรักกันในคืนฝนพรำ "เมียจ๋าอย่าหยุด...ผัวจะเสร็จแล้ว...โอ้วววว" "ทนไม่ไหวแล้วโว้ย!" พัทธดนย์กัดฟันกรอดเข่นเสียงเบา ๆ มือใหญ่กระชากผ้าห่มออกจากร่างแล้วลุกพรวดขึ้นนั่งเมื่อเสียงครางนั้นแทบทะลุฝาผนังมากระแทกหู ขณะที่เปมนีย์นอนเอามืออุดหู สัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนรุ่มของตัวเอง พวงแก้มสาวแดงซ่านเมื่อคิดไปว่าพัทธดนย์เองก็คงได้ยินเหมือนกับที่ตนได้ยิน ชายหนุ่มคลานอย่างเงียบเชียบผ่านไปทางปลายเท้าของหลานทั้งสามที่หลับสนิท จนมาหยุดอยู่ตรงปลายเท้าเปมนีย์ ค่อย ๆ แทรกตัวไปตรงช่องว่างของระหว่างหล่อนกับหลาน การที่มีอะไรมายุกยิก ๆ อยู่ตรงด้านหลังทำให้เปมนีย์เอี้ยวหน้ามอง...เมื่อเห็นเงาตะคุ่ม ๆ ท่าทางไม่น่าไว้วางใจ หล่อนทำท่าจะส่งเสียง "ชู่วววว" มือใหญ่ยื่นไปปิดปากหล่อนเอาไว้ พร้อมกับใช้แขนล็อกร่างนุ่มไม่ให้ดิ้น ยื่นหน้าเข้าไปกระซิบกระซาบชิดใบหูคนในวงแขน "อย่าเสียงดัง เดี๋ยวหลานตื่น" เปมนีย์รั้งมือแกร่งออกจากปากเพื่อจะพูด พร้อมกับที่เขาเอาขาขึ้นมาก่ายหล่อนเอาไว้ "ทำบ้าอะไรของพี่น่ะ อย่ารุ่มร่ามจะได้มั้ยคะ" หล่อนกระซิบกระซาบ ใจคิดไม่ดีแล้ว เมื่อรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่แข็ง ๆ ดันอยู่ตรงบั้นท้าย ซ้ำยังส่ายไปมาแล้วออกแรงกดจนมันจะมุดหายเข้าไปในเนื้อนุ่มอยู่แล้ว "พี่แสน! เอาไอ้นั่นออกไปเดี๋ยวนี้" "พี่อยาก นอนไม่หลับ อยากปล่อยน้ำ" "อยากก็ไปเอาออกในห้องน้ำไป เห็นมั้ยหลานนอนกันเป็นแพ" "ไม่เอา มันไม่มันส์" "แล้วเมื่อก่อนพี่ใช้ชีวิตอยู่มายังไง" "พี่ก็จินตนาการถึงเธอไปด้วย ชักไปด้วย แล้วตอนนี้ก็ได้เธอมาเป็นเมียแล้ว จะทำเองให้เมื่อยมือทำไม" เสียงกระซิบกระซาบโต้กันไปมา หล่อนถลึงตามองท่ามกลางความมืด เหนื่อยใจกับความหน้าด้านของเขา พูดมาแต่ละคำไม่มีอาย ยิ่งได้สัมผัสก็ยิ่งได้รู้ว่าเขาหน้ามึนตัวพ่อ มึนยังไงให้ได้เมีย เขาน่าจะไปเขียนหนังสือขายท่าจะขายดี
Updated at
เล่ห์ร้ายร่ายรัก(เล่ห์รักนฤเคนทร์)
Reads
“ผมไม่ปล่อย จนกว่าคุณจะยอมรับข้อเสนอของผม” น้ำเสียงทุ้มนุ่มกระซิบอยู่ข้างใบหู ราวจงใจให้ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดจุดอ่อนไหวของเธอ “ข้อเสนออะไร” “ผมอยากเดทกับคุณ” “หือ…เดทกับฉัน” “ใช่ คุณต้องรับผิดชอบ ที่ทำให้ผมคลั่งไคล้ ฉะนั้นต้องไถ่โทษโดยการไปเดทกับผม” “โน…ดิ อิมพอสซิเบิล” “ถ้าอย่างนั้นก็อยู่อย่างนี้แหละ” พูดพร้อมอ้อมกอดที่กระชับจนแน่นมากยิ่งขึ้น จมูกคมสันเริ่มย้ายที่มาคลอเคลียอยู่บริเวณพวงแก้มสาว ทำท่าคล้ายกำลังจะสูดดมความหอมสดชื่นของกลิ่นกายสาวเข้าปอด จนอีกฝ่ายต้องเอี้ยวหน้าหนีเป็นพัลวัล “เอาหน้าของคุณออกไปไกล ๆ เลยนะ” “หากปฏิเสธออกมาอีกครั้ง ผมจะจูบคุณตรงนี้จริงๆ” “ไม่” “วัน…” “ไม่” “ทู…” “บอกว่าไม่” “ทะ…” “กะ ก็ได้ ฉันตกลง” หญิงสาวละล่ำละลัก เมื่อรู้ว่าคำพูดนั้นไม่ได้เป็นแค่คำขู่ ดูท่าเขาจะเอาจริง และจูบจริงไม่ใช้มุมกล้องด้วย “ก็แค่นั้น ไม่เห็นคุณลงไปชักดิ้นชักงอตายเสียหน่อย” ชายหนุ่มยอมคลายอ้อมกอดออก ไอรดารีบหมุนกายมาประจันหน้ากันทันที “ฉันสัญญา หลังออกเดทแล้วเราจะไม่มีวันได้เจอกันอีก” “แน่ใจเหรอครับ?” นรบดีเลิกคิ้วขึ้น หล่อนไม่อยากเจอ แต่เขาจะทำให้เจอ ใครจะห้ามคนอย่างเขาได้บ้าง “แน่” “ไม่อยากรักษาที่ดินผืนนี้ไว้แล้วใช่ไหม” “มันก็ไม่เกี่ยวกับเรื่องออกเดทนี่คะ” “ถ้าผมพอจะรู้จักแหล่งเงินกู้ที่สามารถปล่อยได้โดยไม่ต้องใช้หลักทรัพย์ค้ำประกันล่ะ” ชายหนุ่มยิ้มมุมปากอย่างคนเป็นต่อ เนื่องจากเขายังมีวิธีหาเรื่องใกล้ชิดหล่อนได้อีกมากนัก คำบอกเล่าของเขา ทำให้หญิงสาวเกิดความสนใจขึ้นมาทันที โดยไม่อาจรู้ได้ว่าเขาโกหกหรือพูดเรื่องจริง “คุณพอจะรู้เหรอคะ” “แต่ผมจะบอกรายละเอียดคุณในวันนัด หากคุณไม่เบี้ยวการไปออกเดทกับผม”
Updated at
ไฟปรารถนา
Reads
เขามีฝีปากและเสน่ห์ร้ายเหลือเป็นอาวุธ ส่วนเธอพกความอึ๋มมาเต็มพิกัด เขาหวังจัดการคนที่ริจะมาเป็นแม่เลี้ยงด้วยเสน่ห์ล้นเหลือ สั่งสอนให้เธอได้จดจำ แล้วใคร....จะหยุดความร้ายกาจของเขาได้ล่ะ!!!
Updated at
ดั่งดวงชีวา
Reads
เขา...เกลียดผู้หญิงทั้งโลก แต่มีเธอเป็นดั่งดวงชีวา ส่วนเธอเหมือนลูกนกหลงรัง ที่ถูกกักขังไว้ในกรงทอง ********************** "รู้สึกดี...ขึ้นมั้ย" หญิงสาวไม่ตอบ ได้แต่ปรือตามองก่อนจะค่อยๆ ยันกายลุกนั่งสบตากับคนตรงหน้า แววตายาวรีที่จับจ้องกลับมาทำให้ต่างฝ่ายต่างนิ่งเงียบคล้ายกำลังหยุดคิดเพื่อทบทวนหัวใจ ความใกล้ชิดท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงัดและแสงสลัวจากไฟดาวน์ไลท์ พาให้ใจสองดวงปั่นป่วนและสั่นไหวจนเกินต้านทาน สายตาสองคู่ที่สบประสานสื่อความหมายแทนคำพูดได้อย่างชัดเจน \'ให้ตายสิปรายฟ้า...เธอช่าง....\' อารชวินใจกระเจิดกระเจิงเมื่อหญิงสาวตรงหน้ากำลังจะทำให้เขาตบะแตก พลางคิดว่าคงไม่มีใครแปลกประหลาดเท่าเขาแน่นอน ที่พยายามข่มความปรารถนาไม่ให้ปะทุขึ้นมาแม้จะมีเนื้อหวานๆ มารออยู่ตรงหน้า พยายามท่องในใจว่าเธอกำลังเมา เขาไม่อยากฉวยโอกาสกับคนเมาเลยสักนิด แต่แววตาที่คล้ายยอมจำนนของเธอนั้น คือเชื้อเพลิงอย่างดีที่จุดให้ไฟปรารถนาโหมกระพือขึ้นมา ชายหญิงเมื่อได้ใกล้ชิดกันในบรรยากาศเป็นใจ ประกอบกับความรู้สึกซ่อนเร้นที่เป็นแรงกระตุ้นจนยากที่จะหักห้าม แล้วมันจะไปเหลืออะไรถ้าต่างฝ่ายต่างต้องการในกันและกัน "ต้องการ...ใช่มั้ยคะ" คนฟังตบะแตกขึ้นมาจริงๆ มาถามกันแบบนี้หากเขาไม่จับกดลงกับเตียง คงจะเสียเชิงชายชาติอาชาไนยแน่นอน แววตาคมกริบทอประกายวาววับพร้อมกับผ้าเช็ดหน้าในมือที่ถูกโยนจนไปกองแหมะที่ข้างเตียงอย่างไม่ใยดี "หรือเธอไม่ต้องการ ปฏิเสธออกมาสิปรายฟ้า"
Updated at
ทะเลใจในม่านหมอก (Sniper&Navigator)
Reads
“เกลียดใช่มั้ย เกลียดผัวตัวเองขนาดนั้นเลยใช่มั้ย ฮึ!” “ปล่อยสิ ฉันเจ็บนะ!” หญิงสาวพยายามแกะมือแข็งแรงราวคีมเหล็กออกไปจากไหล่ของตน แต่ไม่เป็นผลเมื่อเขาเพิ่มแรงบีบมากขึ้นกว่าเดิมตามอารมณ์ที่สูงขึ้นเรื่อยๆ “เธออยากไปนอนกับมันมากใช่ไหม จึงหาเรื่องกันแบบนี้” “ผู้พัน! ลึกลงไปในหัวใจคุณก็คิดว่าฉันใจง่ายใช่มั้ย” คำพูดของเขาเหมือนมีดกรีดลงกลางใจซ้ำลงไปบนบาดแผลเดิม ให้ลึกมากยิ่งขึ้นไปอีก บาดแผลคราวนี้ท่าจะหายยากเสียแล้ว “ขอเตือนไว้ก่อนเลยนะ ถ้าเด็กในท้องเป็นอะไรไปได้เห็นดีกันแน่ เธอจะต้องทนอุ้มท้องสายเลือดปราบดาไพศาลไปจนครบกำหนดคลอด ถ้าไม่เลี้ยงฉันจะเอาลูกไปเลี้ยงเอง แล้วแม่อย่างเธออยากจะไปร่านกับใครที่ไหนก็ไป ไปให้ไกลแล้วอย่ามาให้เห็นหน้า!”
Updated at
ทาสรักอเวจีใจ
Reads
มารู้ใจตัวเองเมื่อสายไป เขาจึงยอมทำลายกำแพงที่ขวางกั้น พยายามทำทุกอย่างเพื่อผูกมัดเธอเอาไว้ เพียงแค่คำรักของคนหลอกลวงจะรั้งใจเธอไว้ได้เชียวหรือ เมื่อเขาทำร้ายหัวใจกันไว้จนบอบช้ำและแตกร้าวจนยากที่จะประสานขึ้นมาใหม่ให้ดีดังดิม
Updated at
ผู้ก่อการรัก
Reads
เดิมทีเขาแค่จะร่วมมือกับเธอ เพื่อทำลายแผนการของคุณแม่จอมซ่าส์และว่าที่แม่ยายจอมแสบ ที่หวังจะเกี่ยวดองกันเพราะความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนอันยาวนาน แต่ทำไปทำมา เขากลับกลายมาเป็นผู้ก่อการรักเองเสียนี่ +++++ เมื่อ ร้อยตำรวจตรีภัทรพล ตชด.หนุ่มไฟแรงสูง ผู้ยึดถืออุดมการณ์ไว้เหนือสิ่งอื่นใด ต้องมาร่วมมือกับหญิงสาวอารมณ์ติสท์ ผู้มีโลกส่วนตัวสูง จนถึงขั้นสูงมากที่สุด เพื่อทำลายแผนการของว่าที่แม่สามีสุดซ่า และแม่ยายสุดแสบ ที่รวมหัวกันทั้งจัดฉาก สร้างเรื่อง เพื่อจับเขาและเธอให้อยู่หมัด เรื่องราววุ่นๆ ป่วนหัวใจจึงเกิดขึ้น สนามรบที่ร้อนระอุ หรือจะสู้ไฟรักที่แสนร้อนแรงของเขาและเธอได้
Updated at
คีรีมนตรา...มายาแห่งรัก-Harm Relationship
Reads
ภาคต่อของ "พยัคฆ์ร้าย...พ่ายรัก" ค่ะ สายสัมพันธ์รักที่ก่อเกิด เชื่อมหัวใจรักมั่น รักชั่วนิจนิรันดร์ แม้ในความฝันก็มิคลายรักเธอ +++++ เสียงพูดคุยเจื้อยแจ้ว ตามมาด้วยเสียงฝีเท้าวิ่งขึ้นลงบันไดที่ดังแว่วเข้ามาในโสตประสาท ส่งผลให้นาวีลืมตาตื่นพลางลุกพรวดขึ้นอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มนั่งตั้งแล้วสติแล้วสะบัดศีรษะไล่ความมึนงงอยู่ชั่วครู่ ก่อนลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินออกจากห้องเพื่อมองหาเจ้าของเสียงทันที "ยะ...อย่าบอกนะ!" เพียงชะโงกหน้าลงไปเห็นร่างกลมป้อมยืนกระโดดโลดเต้นอยู่ตรงมุมรับแขกด้านล่าง ชายหนุ่มรีบพาร่างผลุบเข้าไปยืนแอบอยู่ตรงมุมบันไดบ้านอย่างรวดเร็ว นาวียกมือขึ้นเสยผมพลางถอนหายใจออกมาเล็กน้อย "ต้องเลี้ยงลูกลิงอีกแล้วหรือนี่เรา"
Updated at