เกริ่น.... ....ยะ..อย่านะ..พี่กำลังเข้าใจผิดอยู่..อึก..~ ผมไม่สนใจที่เธอพูด ผู้หญิงคนนี้แสดงละครเก่งจริงๆ ผมเกือบจะเชื่อเธอแล้วว่าเธอไม่ได้ขายตัว ผม: เลิกเล่นได้แล้ว เรามามีความสุขกันดีกว่า ...ยะ..อย่า..หนูไม่ได้ขายตัวจริงๆ หนูไม่ได้แสดงละครอะไรทั้งนั้น หนูพูดเรื่องจริง ปล่อยหนูไปเถอะ !! ผมกดท่อนเอ็นเข้าไปที่ช่องเสียวสีชมพูชวนหลงไหลนั้น กึด~ “อ๊า~ เข้าอยากจังวะ” ผมก็มมองดูรอยเชื่อมระหว่างผมกับเธอ “เชี้ย...เลือด !!” ผมมองหน้าผู้หญิงคนนั้น เธอนอนน้ำตาคลอ ตัวสั่นไปหมด "อยากได้เท่าไหร่...แลกกับเซ็กส์ครั้งนี้" เธอเงียบไม่ตอบผม เอาแต่นอนสะอื้น "กูถามว่ามึงจะเอาเท่าไหร่ แลกกับความบริสุทธิ์ของมึง"
คานส์ นักธุรกิจหนุ่มผู้ไร้ความรู้สึก เขาคือคนที่เย็นชากับความรักและไม่คิดจะจริงจังกับผู้หญิงคนไหน แต่ชีวิตที่แสนจะสุขสำราญก็ต้องเปลี่ยนไป เมื่อมีผู้หญิงมาบอกกับเขาว่าเธอท้อง แถมยังบอกอย่างมั่นใจว่าเด็กในท้องของเธอคือลูกของเขา ฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าเด็กในท้องเธอ ‘เป็นลูกของฉัน’ อลิช เธอเป็นผู้หญิงใสซื่อแต่ดันพลาดท่าท้อง เหตุการณ์ในคืนนั้นเธอจำได้ดีว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร และเธอก็ไม่เคยมีความสัมพันธ์กับชายหนุ่มคนไหน นอกจากเขา… ถ้าคุณไม่มั่นใจว่าเด็กในท้องเป็นลูกของคุณ ฉันยินดีให้คุณตรวจดีเอ็นเอ ❌❌ นิยายเรื่องนี้ไม่ได้สร้างมาจากเรื่องจริง ศิลปินในภาพไม่มีการเกี่ยวข้องใดๆ กับเนื้อหา ทั้งหมด ทุกอย่างเป็นเพียงจินตนาการของไรท์ผู้เขียน หากไม่ชอบนักอ่านที่น่ารักทุกคนสามารถเลื่อนผ่านได้ตลอดนะคะ
อลัน | ดุร้าย เย็นชา เงียบขรึม เข้าถึงตัวตนยาก | อายุ 20 ปี นักศึกษาหนุ่มผู้ที่รักสนุก ชอบความสัมพันธ์แบบวันไนท์สแตนด์ ไม่ชอบผูกมัดกับใคร “…อยากลองนอนบนเตียงกับผมสักคืนไหม ?” แพร ไม่ใช่ผู้หญิงบอบบางในเวลาเดียวกันเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่เข้มแข็งมากนัก อายุ 27 ปี เธอพูดกับตัวเองมาตลอดว่าไม่เคยคิดจะคบผู้ชายที่มีอายุน้อยกว่า ทั้งที่ไม่ชอบเด็กแต่ทำไมกับผู้ชายคนนั้นถึงห้ามใจไม่ได้…. “อะ ไอ้เด็กบ้า จะทำอะไร ยะ อย่านะ”
'ฉันมันก็แค่ผู้หญิง ที่เขาใช้เงินซื้อมาบำเรอความสุขของตัวเอง' ตรับ ตรับ ตรับ~ "อ๊า อ๊า อ๊าง บะ เบาหน่อย อื้อ" ฉันร้องท้วงเพราะเขากระเเทกท่อนเอ็นเข้ามาในรูเสียวของฉันรุนแรงเกินไปแล้ว " อ๊า ยะ อย่า ห้ามผม เพราะผมทำให้คุณไม่ได้ซี๊ด ~" เพี๊ยะ เพี๊ยะ เขาตีก้นฉันอย่างแรงสองที จากนั้นก็เอามือมาดึงผมฉันให้เงยหน้าขึ้น แล้วเขาก็กระเอกเอวเข้ามาหนักหนวงกว่าเดิม ฉันไม่ควรไปหลงรักผู้ชายที่ ทั้งดิบ ทั้งเถื่อน แล้วก็แสนจะเย็นชาแบบเขาเลย ไม่ควรเลยจริงๆ
าคือคนแปลกหน้าที่ชอบเข้ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตของฉันมากที่สุด ➖➖➖➖➖➖➖➖ “ทีหลังนายควรไปหาหมอนะ” ฉันบอกเขาพร้อมกับมองใบหน้าของเขาซึ่งเขาก็กำลังมองฉันอยู่เหมือนกัน “เธอก็ทำได้” “นี่!! ฉันไม่ใช่หมอและอีกอย่างนายคือคนแปลกหน้าสำหรับฉัน” “เดี๋ยวก็ชิน” คำพูดนั้นของฉันมันเหมือนว่าเขาจะเข้าใจ แต่เปล่าเลย เพราะทุกครั้งที่เขาได้รับบาดเจ็บมา ก็จะเป็นฉันที่เป็นคนทำแผลให้เขา โดยที่ฉันไม่เคยรู้เลยว่าเขาเป็นใคร ชื่ออะไร แผลที่ตัวเขาเกิดจากอะไร เขาเป็นคนดีหรือเปล่า ฉันรู้แค่ว่าผู้ชายคนนี้ เป็นคนที่เย็นชา เลือดเย็นที่สุด เท่าที่ฉันเคยเจอมาเลย
“รู้มั้ยว่าเธอยิ่งปฏิเสธ มันเหมือนว่าเธอกำลังท้าทาย ยิ่งทำให้ฉันอยากได้เธอมาครอบครอง…” นี่คือคำพูดของผู้ชายที่อยากได้ผู้หญิงคนไหนก็ไม่เคยพลาดเลยสักครั้ง และมันก็เป็นเช่นนั้นในที่สุดเขาก็ได้เธอมาครอบครองสมใจ จากที่เห็นเป็นของเล่น ความใกล้ชิดและความใสซื่อทำให้ความรู้สึกเปลี่ยน แต่ในใจของเขาก็ยังลืมผู้หญิงที่เคยรักมากไม่ได้….
ผู้ชายคนนั้น คู่หมั้นของพี่สาวฉัน ใครจะไปคิดว่าเขาจะเป็นคนเดียวกันกับคนที่นอนกับฉันคืนนั้น ถึงมันจะเป็นแค่ความผิดพลาด แต่เรื่องนั้นฉันไม่เคยลืม เพราะว่าเขาคือว่าที่คู่หมั้นของพี่สาวฉันจึงได้ใกล้ชิดกับเขาอีกครั้ง และเรื่องที่ไม่ควรก็เกิดขึ้นกับฉันและเขาครั้งแล้วครั้งเล่า….ความรู้สึกผิดมันอัดแน่นทุกครั้งที่ฉันได้เห็นหน้าพี่สาวของตัวเอง
คำโปรย เรื่องราวระหว่างความแค้นที่มีเซ็กส์เป็นเดิมพัน และความรักที่ไม่อยากให้เกิดขึ้น แต่ด้วยความใกล้ชิดทำให้ยากที่จะหักห้ามใจ หนึ่งคนรักและพยายามเข้าใกล้ อีกคนรักแต่พยายามปิดกั้นตัวเอง ขอบคุณโชคชตาที่ทำให้ฉันได้เจอเขาอีกครั้ง แต่ไม่คิดว่าการกลับมาเจอกันอีกครั้งของเรามันจะทำให้ฉันเจ็บปวด ผู้ชายตรงหน้าเขาไม่ใช่พี่ชายที่แสนดีของฉันอีกต่อไป
"พี่ใจร้าย...." น้ำตาเธอเอ่อล้นขึ้นมาเต็มสองตาทันทีที่พูดจบ "ขอโทษ เมื่อคืนฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันเมา เธอจะเอาเท่าไหร่ว่ามา" เธอเงียบไม่ตอบอะไร ไม่มีปากรึไงวะ!! "พี่ใจร้าย...." น้ำตาเธอเอ่อล้นขึ้นมาเต็มสองตาทันทีที่พูดจบ "ขอโทษ เมื่อคืนฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันเมา เธอจะเอาเท่าไหร่ว่ามา" เธอเงียบไม่ตอบอะไร ไม่มีปากรึไงวะ!!
“ถ้าคนที่ตายคือฝุ่นคุณป๋า....จะพอใจใช่มั้ยคะ” “คงใช่ ถ้าเป็นเธอแทน....” สองปีแล้ว สองปีที่พี่ฝนจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับคืน สองปีที่ฉันเอาแต่โทษตัวเองว่าฉันคือต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด สองปีที่คุณป๋าเย็นชากับฉัน ไม่สิ! ฉันไม่เคยอยู่ในสายตาคุณป๋าเลยต่างหาก ในสายตาของคุณป๋าคงมีแค่พี่ฝน ถึงแม้วันนี้พี่ฝนไม่อยู่แล้ว ฉันก็ไม่อาจไปแทนที่ได้ ไม่ว่าจะฐานะอะไรก็ตาม.... ———————————
“ถ้าฉันจะเอา เธอจะห้ามอะไรฉันได้ ไม่ดีใจรึไงที่ได้ทั้งพ่อฉันแล้วก็ฉันเป็นผัวในเวลาเดียวกัน” “มันน่าตื่นเต้นดีออกเธอว่ามั้ย” เขาพูดคำนั้นออกมาอย่างเลือดเย็น เขาไม่เคยฟังและเธอก็ไม่อยากจะแก้ตัว ถึงแม้เรื่องเล่านั้นจะเป็นเรื่องที่เขาใจผิด แต่ในตอนนี้เธออยู่ในสถานะแม่เลี้ยงของเขา แม่เลี้ยงที่ถูกลูกเลี้ยงจับทำ ‘เมีย’
เมื่อสาวสวยสุดแซ่บอย่างฉัน จู่ๆ ก็เจอไอ้บ้ากามที่ไหนก็ไม่รู้ จับตัวมาอยู่กลางเกาะที่ห่างไกลเมืองใหญ่ ฉันไม่มีทางจะหนีไอ้บ้านี่ได้ เพราะทางเดียวที่จะออกจากเกาะบ้านี่ได้คือต้องนั่งเรือไปเท่านั้น ที่นี่จะไม่มีเรือผ่าน ยกเว้นแต่ไอ้บ้ากามมันมาที่เกาะเท่านั้น และเหตุผลที่ไอ้บ้ากามนี่มันจับตัวฉันมา คือ มันมีปัญหากับพี่ชายของฉัน ซึ่งฉันไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่ชายตัวเองทำธุรกิจผิดกฎหมาย “อย่านะ ห้ามฉีก เสื้อตัวนี้ฉันซื้อมาจากอังกฤษตัวละหลายหมื่นเชียวนะ เดี๋ยวฉันถอดเอง” ฉันรีบพูดบอกเขาก่อนที่เขาจะฉีกเสื้อผ้าของฉันอีก ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ชุดฉันเจอเขาฉีกขาดไปหลายชุดแล้ว เขามันบ้าที่สุด!!!
“ถ้าอยากนอนก็ลงไปนอนที่พื้น” เขาบอกอย่างเยือกเย็น ผู้ชายคนนี้อยู่ด้วยใกล้ๆ ทีไรทำเอาอุณหภูมิในร่างกายของฉันมันลดต่ำลงทุกที “ถ้าพี่อยากทำมากกว่านอนล่ะ….ตุลจะให้พี่นอนบนเตียงด้วยหรือเปล่า” “มากกว่านอน” ตุลเว้นคำพูดก่อนจะขยับใบหน้ามาใกล้กว่าเดิม “รู้รึเปล่าว่าไฟมันร้อนขนาดไหน” ฉันนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบกลับอย่างท้าทาย “พี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าไฟมันจะร้อนสักแค่ไหน” พูดจบฉันก็ยกมือถอดเสื้อที่สวมใส่อยู่ออก เผยให้เห็นหน้าอกสองเต้าที่มีเพียงบาร์เซียปิดคลุม ตุลยิ้มมุมปากก่อนจะลดสายตาลงมามองที่หน้าอกสองเต้าของฉัน เขาไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่ามอง ในขณะที่ความเงียบเข้ามาปกคลุมเสียงรถมอเตอร์ไซค์เพื่อนของตุลก็ขับกลับมาที่อู่ ตุลหันไปมองที่ประตูก่อนจะหันกลับมา เขาก้มหน้าลงใช้เขี้ยวฟันคมกัดที่หน้าอกของฉันเบาๆ ทำเอาสะดุ้งเผลอร้องอุทานออกมา
“เธอมันก็เป็นแค่เด็กที่ชอบอวดเก่ง ฉันน่าจะปล่อยให้เธอตายตามแม่เธอไปซะตั้งแต่ตอนนั้น!!” บ่อยครั้งที่คุณป๋าพูดคำนี้ ฉันไม่รู้ว่าพ่อกับแม่คือใคร ไม่รู้ที่มาที่ไปของตัวเอง ตอนที่คุณป๋ารับฉันมาเลี้ยงในตอนนั้นฉันยังเด็ก ฉันจำอะไรไม่ได้เลย ความบริสุทธิ์ที่ฉันหวงแหน กลับต้องมามอบมันให้กับผู้ชายที่รับฉันมาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก....มันต้องเสียให้กับเขาคนนี้ คนที่รับฉันมาเลี้ยง คนใจร้าย
“อะ...อาเสือจะทำอะไร” อาเสือหัวเราะในลำคอก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปาก “ไหนว่าโตแล้วไง จะกลัวทำไม” ____________ “นี่ไปดื่มมาอีกแล้วใช่ไหม!!” อาเสือแผดเสียงดังถามฉัน พร้อมกับกระชากแขนฉันอย่างแรง “โอ้ย!! อาเสือหนูเจ็บนะคะ” ฉันพยายามแกะมืออาเสือออก แต่อาเสือกลับไม่ยอมปล่อย “จะดื่มอะไรหนักหน้าเหล้า รู้ไหมว่าตัวเองยังเด็ก ห๊ะ!!” อาเสือตะคอกเสียงดังใส่หน้าฉัน “หนูไม่ได้ดื่ม!!” ในเมื่ออาเสือตวาดใส่ฉันก่อนเอง ฉันก็เสียงดังกลับเหมือนกัน “ยังจะมาโกหกอาอีก กลิ่นเหล้าแรงขนาดนี้” “เหล้ามันหกใส่ หลานสาวสุดที่รักของอานั่นแหละทำ” ฉันกับอาเสือจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร “มิ้นไปทำรายงาน แล้วก็นอนที่ห้องเพื่อน อย่าใส่ร้ายคนอื่นแบบนี้สิ ทำไมเป็นเด็กนิสัยแบบนี้ห๊ะ หนูดี!!” “หึ!! มันบอกอาแบบนั้นหรอ อาก็โง่เชื่อมันสินะ” ฉันยอมจริงๆ ทีฉันพูดความจริงไม่เชื่อ กับอีนั่นพูดกลับเชื่อ “หนูดี อย่ามาก้าวร้าวกับอานะ!!” “อะไรอีนั่นมันก็ดีหมดแหละ หนูพูดอะไรอาก็ไม่เชื่อหรอก เพราะหนูไม่เคยดีในสายตาอาเสืออยู่แล้ว” “กลิ่นเหล้าขนาดนี้ใครจะไปเชื่อ ห๊ะ!!” “งั้นก็จูบหนูดูสิ!! ว่ามีกลิ่นเหล้าไหม ถ้าหนูดีดื่มมาจริง” ฉันเชิดหน้าขึ้นมองอาเสืออย่างท้าทาย “พูดแบบนี้แสดงว่าเมาใช่ไหม!!!” “หึ!! ลืมไปหนูไม่ใช่มิ้นหลานรักของอานี่คะ” ฉันแกะมืออาเสือออก “ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ” พูดจบฉันกำลังจะเดินผ่านอาเสือไปบนห้อง แต่!! ถูกอาเสือคว้ามือมาดึงฉันให้กลับมาตรงหน้าของตัวเอง มือหนาจับปลายคางของฉันให้เงยขึ้น ก่อนจะกดจูบลงมา ฉันเบิกตากว้าง ตอนนี้สมองมันอื้อไปหมด ทำอะไรไม่ถูกเลย ไม่คิดว่าอาเสือจะทำแบบนี้จริงๆ นี่อาเสือคิดบ้าอะไรอยู่เนี่ย เขาเป็นอาของฉันนะ
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.