"ถ้าเธอไม่อยากให้ฉันนอนกับผู้หญิงคนอื่น เธอก็ต้องมานอนกับฉันทุกวัน" "วอน วรงคกูร บุรุษรูปงามผู้สุขุมวัยยี่สิบหกปีเชื้อสายเกาหลี เขาเป็นบุตรชายคนเล็กแห่งตระกูลวรงคกูรซึ่งดำรงตำแหน่งประธานบริหารธุรกิจในเครือหงส์กรุปมานานถึงสามปี หลายคนอาจไม่เคยรู้ว่าเขาคือประธานบริหารที่อายุน้อยที่สุดที่ตระกูลมหาเศรษฐีนี้เคยมีมา" มีอาอ่านประวัติอันน่าทึ่งของผู้บริหารหนุ่มไฟแรงในกูเกิล ทำให้ดวงตากลมโตที่ประกายแวววับเต็มไปด้วยความสงสัย "เป็นลูกชายคนเล็กงั้นหรือ... แสดงว่าเขาจะต้องมีพี่ชายหรือพี่สาว แปลกจังทำไมถึงได้เป็นประธานบริหาร ที่สำคัญอายุแค่ยี่สิบหก บริหารมาสามปีแล้วก็เท่ากับบริหารมาตั้งแต่อายุยี่สิบสามปี โอ้โห! เก่งนะเนี่ย" ใบหน้าจิ้มลิ้มแสดงท่าทีตกใจ "น้องมีอา ตามพี่มาทางนี้ค่ะ จะพาไปที่ห้องทำงานของท่านประธาน" หัวหน้าฝ่ายบุคคลเดินเข้ามาหามีอาก่อนจะเดินนำทางไปยังลิฟต์ซึ่งเป็นทางขึ้นสู่ตึกสูงระฟ้าของหงส์กรุป "พี่คะ หนูรู้สึกประหม่าจังเลยค่ะ งานนี้เป็นงานแรกในชีวิตของหนูเลยนะคะ แต่ถึงจะแค่ฝึกงานแต่หนูก็ไม่อยากทำพลาด ท่านประธานใจดีหรือเปล่าคะ?" หัวหน้าฝ่ายบุคคลยิ้มร่าเพราะเอ็นดูท่าทางตื่นตูมเหมือนกระต่ายแสนซนของนักศึกษาฝึกงานสาว "ถ้าพี่จะบอกว่าท่านใจดีก็เหมือนโกหก ท่านประธานเป็นคนเคร่งขรึม สุขุมไม่ค่อยพูด ชอบทำหน้าดุตลอดเวลา แล้วก็ไม่ค่อยมีใครรู้จักตัวตนที่แท้จริงของท่านนักหรอก เพราะฉะนั้นก็ทำตัวดีๆ พยายามทำงานให้ได้ตามคำสั่ง แล้วก็อย่าไปสบตาท่านบ่อยนัก" หัวหน้าฝ่ายบุคคลแนะนำหญิงสาว มีอาได้แต่ถอนหายใจยาวๆ เมื่อได้ฟังเช่นนั้น ห้องผู้บริหาร "อย่าถือตัวว่าฉันนอนกับเธอแล้วเธอจะยกตนข่มคนอื่นได้ อย่าแสดงออกให้คนในบริษัทรู้ว่าฉันเอาเธอขึ้นเตียง! และครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันให้โอกาสเธอ ถ้าเธอยังแสดงท่าทีเป็นเจ้าข้าวเจ้าของฉันอีก ฉันจะไล่เธอออก!" วอนกำลังโกรธแม้ท่าทางของเขาจะสงบนิ่งราวคลื่นใต้น้ำ ชายหนุ่มไม่พอใจที่วีณาซึ่งเป็นเลขาคู่นอนของตนแสดงตัวชัดเจนต่อหน้าพนักงานหลายคนหล่อนว่าได้ขึ้นเตียงกับเขาแล้ว "อึก...วีณาขอโทษนะคะ วีณาจะไม่มีทางให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก" เลขาสาวบีบน้ำตาร่ำไห้สะอึกสะอื้น เผื่อว่าประธานวอนจะยอมพ่ายแพ้ต่อน้ำตาของผู้หญิงบ้าง "ออกไป!" ทว่ากลับไม่ได้เป็นอย่างที่เธอหวัง ร่างบางหมุนตัวเพื่อจะเดินออกจากห้องไป "เดี๋ยว!" "คะ?" วีณาหันกลับมาด้วยความดีใจ "เข้าไปเก็บถุงยางอนามัยในห้องนอนด้วย อย่าทิ้งไว้ให้แม่บ้านมาเห็นอีก อีกอย่างจำใส่สมองของเธอไว้ด้วย ว่าฉันไม่ได้นอนกับเธอแค่คนเดียว อย่ามาคาดหวังอะไรในตัวฉัน!" วีณาฟังเช่นนั้นก็รู้สึกเสียใจ เธอก้มหน้าและเดินเข้าไปในห้องนอนซึ่งอยู่ภายในห้องทำงานของวอน ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเอนหลังลงบนเก้าอี้และหลับตาลงเพื่อสงบสติอารมณ์
"เขาอยากให้เธอเป็นเพียง one night stand ทว่ากลับตกหลุมรักหญิงสาวจนโงหัวไม่ขึ้น" เตอร์ วอล์กเกอร์ วัยสามสิบปี ชายหนุ่มหล่อผู้เพรียบพร้อมทั้งด้านหน้าตา ที่เทพเจ้าตั้งใจปลุกปั้นมาเพื่อผู้หญิงทุกคนบนโลกใบนี้ เขาสูงราวหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตร ทั้งยังควบตำแหน่งซีอีโอแห่งเกรทแบรนด์ ซึ่งเป็นแบรนด์เสื้อผ้าระดับโลก ปีเตอร์สั่งผู้หญิงมาเสิร์ฟแทนอาหารเช้ากลางวันเย็นไม่เคยซ้ำหน้า และผู้หญิงเหล่านั้นต่างพร้อมจะพลีกายให้เขาโดยไม่หวังผลตอบแทนด้วยซ้ำ! งานเดินแบบเปิดตัวเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ประจำปีค่ำคืนนี้ ปีเตอร์ วอล์กเกอร์ ดูหล่อเหลาเป็นพิเศษ อาจเพราะถูกรุมล้อมด้วยบรรดานางแบบสาวสวย ที่ร่ำลือกันหนักหนาว่าปีเตอร์ไม่ปล่อยให้หลุดมือไปแม้แต่คนเดียว! "ท่านครับ ท่านไม่สั่งผู้หญิงมาจะครบหนึ่งเดือนแล้วนะครับ ถ้าวันนี้มีใครถูกใจบอกผมได้เลยนะครับ" เจค คนสนิทเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเจ้านายแสดงสีหน้าเบื่อหน่ายกับการมองผู้หญิงบนเวทีระดับโลกนั่น "แต่ละคนก็เหมือนๆกัน น่าเบื่อ" ปีเตอร์พูดพลางยกแชมเปญแก้วสวยดื่มจนหมดแก้ว เป็นช่วงที่นางแบบสาวสวยผิวเนียนละเอียดเหมือนชาวเอเชียเดินออกมาพร้อมออร่าที่เปล่งปลั่งจากลำตัว ประหนึ่งว่าเธอคือจุดรวมสายตาของคนทั้งงานในขณะนี้ และแน่นอนนั่นคือชุดฟินาเล่ราคาเหยียบสิบล้านของเขานั่นเอง "ตอนที่คุยกันไว้ไม่ใช่นางแบบคนนี้นี่ แม่ผมทองไปไหนแล้วล่ะ" ปีเตอร์พูดขณะที่ไม่ยอมละสายตาจากเธอแม้แต่วินาทีเดียว "ทางดีไซน์เนอร์ยืนยันจะให้คนนี้เดินครับ แต่ผมว่าเธอเหมาะสมกับชุดนี้มากเลยนะครับ" "พาเธอไปเจอฉันที่บ้านของฉันหลังจากเธอลงจากเวที!" ชายหนุ่มสั่งเสียงแข็งพร้อมกับลุกเดินออกจากงานไป โดยไม่สนใจสายตานับร้อยคู่ที่มองมาหาเขา "คุณผู้หญิงครับ ผมเป็นเรขาของคุณ ปีเตอร์ วอล์กเกอร์ คุณน่าจะทราบดีว่าท่านคือซีอีโอของเกรทแบรนด์ และท่านต้องการที่จะขอบคุณ คุณ..." "พีซ ค่ะ พิรชา ต้องขอบพระคุณเจ้านายของคุณมากๆนะคะที่กรุณา เดี๋ยวดิฉันจะไปขอบคุณท่านอีกครั้งด้วยตัวของดิฉันเองค่ะ แต่คืนนี้ไม่สะดวกจริงๆค่ะ ฝากขอโทษท่านด้วยนะคะ" พูดจบเธอก็เดินออกจากด้านหลังเวทีไปทันที ด้านปีเตอร์ที่กำลังอยู่ในอาการมึนเมาเล็กน้อย เมื่อทราบเรื่องที่ตนถูกปฏิเสธจากผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งที่เขายอมเลือกหลังจากไม่ได้นอนกับผู้หญิงคนไหนเลยมาเป็นเวลาหนึ่งเดือน แต่เธอกล้าปฏิเสธเขา "ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร กล้าดียังไงปฏิเสธฉัน ไปสืบมาว่าเธอเป็นใคร พรุ่งนี้เธอจะไปทำอะไร ที่ไหน ไป!!!" เขาสั่งอย่างหงุดหงิดและกระวนกระวายใจ
ฉันชื่อ...'เพื่อนเพลง ฤตินาฏวรนันท์' เรื่องของเรื่องก็คืออีกสองเดือนข้างหน้าฉันจะอายุครบยี่สิบสองปีแล้ว โอ้พระเจ้า! มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่คนสวยและเพอร์เฟคอย่างฉันจะยังโสด และที่สำคัญฉันยังบริสุทธิ์ เรียกง่ายๆก็ซิงนั่นแหละ ฉันจำเป็นจะต้องปฏิบัติภารกิจให้เสร็จสิ้นก่อนอายุยี่สิบสองปี! เพื่อเอามาเป็นของขวัญวันเกิดให้ตัวเอง ภารกิจนั้นก็คือการตามล่าหาผู้ชายที่เหมาะสมที่สุดมาเป็นสามีเพื่อหลีกหนีผู้ชายที่พ่อแม่หามาให้! แต่....รู้ไหมว่าผู้ชายสมัยนี้ยิ่งมีน้อย ผู้หญิงต้องตบตีแย่งชิงกันมากว่าจะได้ผัว เอ๊ย! สามี และฉันก็อาจจะเป็นหนึ่งในผู้หญิงเหล่านั้น เพราะผู้ชายที่ฉันหมายตาไว้ก็คือ 'เบนิซิโอ แฮร์ริสัน' เจ้านายคนใหม่ ในบริษัทแห่งใหม่ และฉันก็เป็นเลขาคนใหม่ แล้วทำไมฉันต้องไปตบตีแย่งชิงกับคนอื่นล่ะ? ก็เพราะว่าเขาหล่อมาก หล่อเหมือนเทพบุตร หล่อไม่มีอะไรมาเปรียบได้ เขาเป็นนิยามของคำว่าสมบูรณ์แบบ และที่สำคัญเขายังโสด เขาเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงทั่วทั้งราชอาณาจักรหมายปองเลยก็ว่าได้ (เวอร์ไป) นี่มันยุคไหนแล้ววววว จะนั่งรอให้ผู้ชายมาจีบเราจะไม่มีทางได้สามีค่ะ เพราะฉะนั้นงานนี้เราจะต้องเป็นฝ่ายรุกเท่านั้นถึงจะได้เขามาครอง แด่...สามีในอนาคต
บทนำ "ได้ตัวลูกสาวของพรินซ์มาแล้วครับ" เจครายงานเลียม เกรย์สัน เขาเป็นมาเฟียหนุ่มจากกลุ่มมาเฟียที่มีอิทธิพลที่สุดในอเมริกา "มันอยู่ไหน?" เลียมถามในขณะที่พ่นควันบุหรี่ออกจากปาก มาเฟียหนุ่มจำเป็นต้องย้ายมาอยู่เมืองไทยเพื่อตามล่าครอบครับของพรินซ์ มอร์แกนซึ่งเป็นหนึ่งในกลุ่มมาเฟียคู่แข่งของเขานั่นเอง "อยู่บนดาดฟ้าครับ" เจคยื่นรูปถ่ายของ\'พัฟฟิน มอร์แกน\'ให้เจ้านายดูตามที่เขาสั่งไว้ก่อนหน้านี้ "ผู้หญิงคนนี้ ทำไมหน้าเหมือนเซย่า?" เลียมหันไปถามลูกน้องคนสนิท "อาจจะแค่หน้าคล้ายกันครับ" เจคสันนิษฐาน "กูต้องการของคืน แต่ก่อนที่กูจะได้ของ...กูจะยังไม่ฆ่าอีนี่!" เขาจุดไฟเผารูปถ่ายหญิงสาวหน้าตาสวยหมดจดในมือด้วยแววตาอาฆาตแค้น "มีเรื่องรายงานอีกเรื่องหนึ่งครับ เด็กผู้หญิงคนนี้อายุแค่ยี่สิบปี เธออาศัยอยู่กับแม่ที่เป็นชาวไทย ส่วนพรินซ์อยู่กับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง" "มึงจะบอกว่าอีนี่ไม่มีส่วนรู้เห็นเรื่องของพ่อมันอย่างนั้นหรอ?" "ผมไม่ออกความคิดเห็น ผมแค่รายงานสถานการณ์เท่านั้น" เจคพูดจบก็โน้มตัวลงเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป
\'เพลิง ฤตินาฏวรนันท์\' เขาคือพ่อหม้ายหนุ่มที่หย่าขาดจากอดีตภรรยาตีทะเบียนได้เพียงเดือนเศษเท่านั้น เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มค่อนไปทางตะวันตกในวัยสามสิบห้าปีไม่ต่างอะไรกับเสือยิ้มยากของเขานั้นทำให้ผู้คนคิดว่าเขาดุร้าย และยิ่งเขามาจากตระกูลมหาเศรษฐีผู้บุกเบิกและค้นคว้าผลิตกระแสไฟฟ้าที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทยแล้วนั้น ยิ่งตอกย้ำภาพลักษณ์ชายหนุ่มผู้เข้าถึงยากของเขาเข้าไปอีก เพลิงมุ่งหน้าสู่อำเภอแม่สะเรียงซึ่งเป็นฐานที่ตั้งโรงงานผลิตไฟฟ้าของครอบครัวของเขา ชายหนุ่มเคยมาดูงานที่นี่บ่อยครั้งจึงได้สัมผัสกับธรรมชาติอันงดงามบริสุทธิ์ ความสงบเงียบช่วยขัดเกลาจิตใจอันวุ่นวายของเขาให้ดีขึ้นได้เป็นอย่างดี "คงขาดอยู่อย่างเดียวสินะ" เพลิงพึมพำและส่ายหน้าให้กับโชคชะตาอาภัพความรู้สึกที่รักใครไม่เป็นของตนเอง ในที่สุดคนขับรถก็พาชายหนุ่มเดินทางมาถึงที่หมายโดยมี \'ธาร\' ลูกน้องคนสนิทมารอรับอยู่ "ทำไมคุณเพลิงไม่พักที่โรงแรมครับ ที่นี่ทุรกันดารไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกอะไรเลยนะครับ ที่พักก็เป็นบ้านไม้เหมือนกระต๊อบ ฟ้าฝนก็กำลังมาผมว่ายังไงก็ไม่รอดแน่ๆครับ" ธารบ่นให้เจ้านายเสียยาวเหยียด "กูมาทำงานไม่ได้มาพักร้อน มึงจะให้กูนอนที่โรงแรมแล้วต้องตื่นตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่เพื่อขับรถขึ้นมาบนนี้เนี่ยนะ?" เพลิงโยนกระเป๋าใบเล็กให้ลูกน้องและเดินตรงไปยังบ้านพักที่ทำจากไม้สักหลังเล็กซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากโรงไฟฟ้า "งั้นถ้าคุณเพลิงอยากได้อะไรบอกผมได้เลยนะครับ ผมยินดีหาให้เจ้านายทุกอย่าง" ธารรู้จักนิสัยดุร้ายเหมือนเสือและใจร้อนเหมือนไฟของเจ้านายหนุ่มดีจึงเอาน้ำเย็นเข้าลูบแทนที่จะโดนเขาไล่ตะเพิดออกไป "แน่ใจนะว่าได้ทุกอย่าง" เพลิงฉายแววตาดุร้ายมายังลูกน้องคนสนิท "แน่ใจ แต่ไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ครับ แฮร่!" ธารยิ้มแห้งเมื่อดูเหมือนเพลิงกำลังต้องการของบางสิ่งบางอย่างที่ดูเหมือนจะหายากเสียด้วย "กูไม่ได้เอามาเป็นเดือนแล้ว คืนนี้หาผู้หญิงสักคนมาให้กูที่บ้านหลังนี้แล้วก็ซื้อถุงยางมาให้กูด้วย!" สิ้นคำสั่งของเพลิงลูกน้องก็แทบไม่เชื่อหูตนเอง เจ้านายหนุ่มผู้ที่ไม่น่าจะขาดผู้หญิงกำลังขอให้เขาหาผู้หญิงอย่างว่ามาเพื่อบำรุงบำเรอ "ได้ครับเจ้านาย!" มันไม่ใช่เรื่องยากเลยเพราะธารเองก็เรียกใช้บริการอยู่บ่อยๆ พูดจบลูกน้องก็รีบออกไปจัดการธุระให้เจ้านายหนุ่มทันที
'พ่อเลี้ยงปักษ์ ภัครสกุล' เจ้าของไร่เหนือผู้มีหัวใจมืดมนเพราะความรัก เขาฝังใจและเคียดแค้นต่อการถูกทรยศหักหลังจึงใช้ผู้หญิงเป็นที่ระบายความทุกข์ขมในหัวใจ กิตติศัพท์ความดุร้ายราวกับเสือและเย็นชาราวน้ำแข็งของเขาเป็นที่เลื่องลือประจักษ์ แต่ถึงอย่างนั้นก็มีผู้หญิงหลายคนต้องการท้าทายคำเลื่องลือนั้นโดยการเข้าหาเขาในเชิงชู้สาว เพราะใบหน้าหล่อคมคายของพ่อเลีี้ยงหนุ่มวัยสามสิบแปดปีหล่อเหลาจนน่าเสน่หา แม้ว่าเขาจะไม่เคยยิ้มเลยแม้แต่ครั้งเดียวในรอบสิบปีหลังมานี้ 'พริมพิจิกา คีตธารารักษ์' นักศึกษาสาวปีสี่ซึ่งเปรียบเสมือนดอกไม้ขาวบริสุทธิ์กลางหุบเขา ลูกหลานเจ้านายฝ่ายเหนือวัยสาวแรกแย้มผู้มีรอยยิ้มเป็นอาวุธ เธอเป็นที่หมายปองของชายหนุ่มหลายคนที่ต้องพบเจอ หากแต่ชาติกำเนิดกลับเป็นตัวกำหนดให้หญิงสาวผู้อ่อนโยนต้องมาปะทะฝีปากกับพ่อเลี้ยงเถื่อนเช่นปักษ์ "ในฐานะคู่หมายของทั้งสองครอบครัว" ทว่าเมื่อทั้งคู่ "พลาด" จนเกิดความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งขึ้น ฝ่ายหนึ่งจึงพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อล้มเลิกงานแต่งงาน ทว่าอีกฝ่ายหนึ่งกลับทำทุกวิถีทางเพื่อให้งานแต่งงานเกิดขึ้น แล้วใครกันเล่าจะเป็นฝ่ายชนะ?
คาลล์ วิลสัน เขาเป็นมาเฟียหนุ่มเลือดเย็นราวอมนุษย์ผู้ทรงอิทธิพลและดุร้ายที่สุดในกลุ่ม วันนี้เขาได้ก้าวขึ้นมาดำรงตำแหน่ง"นายใหญ่"ของกลุ่มมาเฟียที่มีอำนาจมากที่สุดในโลก ทว่าการที่เขาขึ้นมาตำแหน่งแทนนายใหญ่คนเดิมที่ถูกลอบสังหารไปนั้นเขาจะต้องดูแลและสืบทอดงานทั้งหมดที่คงค้าง รวมไปถึงการรับบุตรสาวเพียงคนเดียวของนายใหญ่ไว้ในอุปการะด้วย แอลล์ เทเลอร์ เด็กสาวอายุสิบแปดปีที่กำลังจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยชั้นปีที่หนึ่ง เธองดงามเหนือหมู่มวลดอกไม้และรักการเต้นรำเป็นชีวิตจิตใจ ทว่าวาจากลับร้ายกาจเกินเด็กสาวอายุสิบแปดปี แอลล์จงเกลียดจงชังการเป็นมาเฟียเช่นที่บิดาของตนเป็น คาลล์จึงจำเป็นต้องใช้ความอดทนที่่สูงมากต่อบุตรสาวในปกครอง ทว่าเด็กสาวกลับยิ่งก่อเรื่องวุ่นวายจนเขาอยากจะลงโทษเสียวันละหลายหน แต่มาเฟียหนุ่มเลือดเย็นจะทำอะไรได้ ในเมื่อเธอเป็นเพียงบุตรสาวบุญธรรมเท่านั้น!
"พิง ฤตินาฏวรนันท์" นักธุรกิจหนุ่มซึ่งเป็นบุตรชายคนที่สองจากตระกูลผู้บุกเบิกและผลิตกระแสไฟฟ้าที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย เขาไม่เคยรักใครและไม่เคยคบผู้หญิงคนไหนเป็นแฟน ความเย็นชาเข้าครอบงำหัวใจ ความเยือกเย็นครอบคลุมดวงตา บิดามารดาจึงต้องจับคลุมถุงชนกับ "หม่อมหลวงสรันตรี ภูรินทราธร" สตรีผู้สูงศักดิ์! ทว่า... โชคชะตากลับเหมือนกำลังเล่นตลก กามเทพกำลังหยอกล้อกับหัวใจอันแข็งแกร่งดั่งหินผาของพิงให้พร่ำเพ้อถึง"นางฟ้า"ที่เขาเผลอเรียกออกมา เพียงสองครั้งที่เขาเจอเธอโดยบังเอิญทว่ากลับทำให้เขาอยากเด็ดดอกไม้ที่อาบเวทมนต์ดอกนั้นมาเชยชมเสียให้ได้ ก็กลิ่นหอมมันอบอวลชวนให้อารมณ์ของเขาแปรปรวนอยู่ร่ำไป พิงตัดสินใจปฏิเสธพิธีแต่งงานกับหม่อมหลวงสรันตรี ทว่าโชคชะตายังคงเล่นตลกไม่เลิก ในวันเดียวกันที่บอกยกเลิกพิธีแต่งงาน ชายหนุ่มกลับได้รู้ว่าหญิงสาวที่เขาคร่ำครวญหากับว่าที่เจ้าสาวที่เขาปฏิเสธไปแล้วคือคน"คนเดียวกัน!" แต่คนอย่างพิงหรือจะกลับไปขอร้องพ่อแม่ให้หาฤกษ์แต่งงานให้ใหม่ หล่อ รวย สมบูรณ์แบบขนาดนี้ตามจีบเองเลยมันสะใจกว่า! พิง ฤตินาฏวรนันท์ หล่อราวเทพบุตร เย็นชา ร้ายกาจ ไร้หัวใจ ปากแข็ง รักใครไม่เป็นเสียจน หม่อมหลวงสรันตรี ภูรินทราธร (คุณฟา) ภายนอกงดงาม ฉลาด เยือกเย็น เกิดในดงผู้ดี หยิ่งในศักดิ์ศรี คนสนิทเท่านั้นถึงจะรู้ว่าอ่อนโยน ยิ้มหวาน น่ารักไม่ถือตัว แสดงออกว่าเกลียดพิงเพราะความเย็นชาของเขา แต่ในใจกลับแอบชอบเขามานานแล้ว
มิราไม่เคยเปลือยกายต่อหน้าชายใดมาก่อน เธออายแทบแทรกแผ่นดินหนี ไม่รู้สึกพิศวาสคริสโตเฟอร์เลยสักนิด มิหนำซ้ำความเกลียดชังกำลังก่อตัวขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เธอดันร่างงดงามของตนขึ้นด้วยแขนทั้งสองข้าง ดวงตาแดงก่ำเพราะความหวาดกลัวผู้ชายที่เธอเพิ่งรู้จักแบบผิวเผินได้แค่สองวันเท่านั้น "ไม่ต้องลุกขึ้นมาเลยนะ สวยๆแบบคุณ แถมยังปากร้ายขนาดนี้ ผมจะสั่งสอนคุณเอง"
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.