"คุณจะฆ่าเขา ทำไม ทำไมต้องฆ่าแกงกันด้วย" หญิงสาวตวาดถามเขาออกไป เพราะไผ่ก็เปรียบเสมือนพี่ชายเธอคนหนึ่งและเขาก็เป็นคนดี "ก็ช่วยไม่ได้ มันอยากแกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง" เขาเอ่ยอย่างไม่แยแส "ฉันไม่น่าหลวมตัวมาอยู่กับผู้ชายจิตใจอำมหิตอย่างคุณเลย" "หลวมตัว หึ" เขาเดินเข้าไปประชิดตัวก่อนจะกระชากเธอเข้ามาปะทะที่แผงอกแล้วกอดรัดเธอไว้แน่น
"หึ! เด็กใจแตกแบบเธอ ฉันไม่เอามาเป็นเมียหรอก แค่เอาก็บุญแค่ไหนแล้ว" "ส่วนที่ฉันทำดีกับเธอนะเหรอ!? ก็แค่หาอะไรสนุกๆทำแก่เบื่อ" เขาพูดมันออกมาแบบไม่สนใจใยดีความรู้สึกของคนฟังเลยสักนิดว่ามันจะเจ็บปวดแค่ไหน "สนุกมากใช่ไหมที่มาล้อเล่นกับความรู้สึกของคนอื่น" นํ้าตามากมายยังคงหลั่งไหลออกมาไม่ขาดสาย "มากเลยล่ะ เพราะเกมนี้เธอแพ้ฉันราบคาบ"
"เอ่อ ถ้าอย่างไงก็แล้วแต่จะคิดเลย"ในเมื่อเธอพูดอะไรไปเขาก็ไม่ฟังไม่เชื่อ ก็แล้วแต่เขาจะคิดเลยแล้วกัน "พิมพ์ลดา!!" "อย่าคิดว่าเป็นเมียฉันแล้ว ฉันจะไม่กล้าทำอะไรเธออย่างนั้นหรอ?"พ่อเลี้ยงกวินทร์เค้นเสียงตํ่าเอ่ยถามคนตัวเล็กที่นั่งสะอื้นร้องไห้อยู่ที่พื้น "ไปสิ อยากจะไปหามันนักก็ไป แล้วก็ไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก ไป!!"
พายัยเด็กนี่ออกไปจากบ้านของฉันซะ แล้วอย่าพากลับมาเหยียบที่นี่อีก" ชายหนุ่มเอ่ยบอกด้วยนํ้าเสียงเกรี้ยวกราด "พี่คาร์ลอสจะให้หนูเบลล์ไปอยู่ที่ไหน อึก นุ หนูเบลล์ไม่อยากไป" ด้วยความเสียใจประกอบกับอะไรหลายๆอย่างจึงทำให้เด็กสาวเผลอเรียกคาร์ลอสว่าพี่ออกไป ทั้งที่เธอก็รู้อยู่เต็มอกมาเขาไม่ใช่ "ฉันบอกเธอกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกฉันแบบนั้น!!"
ตูม!! ร่างเล็กที่ตกลงไปถึงก้นสระเพราะแรงที่เขาผลักเธอมันก็แรงพอสมควร ร่างเล็กของหญิงสาวพยายามตะเกียกตะกายตัวเองขึ้นมาให้เหนือผิวนํ้าแต่มันก็ชั่งยากเย็นเหลือเกินสำหรับคนที่ว่ายนํ้าไม่เป็นอย่างเธอ "แค่ก แค่ก แค่ก" ฟีนิกซ์ยืนกอดอกมองภาพตรงหน้าอย่างไม่ทนทุกข์ร้อน ร่างบางที่กำลังดื้นทุรนทุรายอยู่กลางสระนํ้าสร้างความสะใจให้แก่ชายหนุ่มไม่น้อย เขาไม่ได้ตั้งใจจะผลักเธอตกนํ้าหรอกแต่อาจจะเป็นเพราะเขาผลักเธอแรงเกินไปจึงทำให้เธอพัดตกนํ้าแต่ก็ช่วยไม่ได้ถือเสียว่ามันเป็นโทษทัณฑ์ที่เธอต้องรับแล้วกันนะ ณัฏฐณิชา "หึ"เมื่อคิดได้ดังนั้นคนใจร้ายก็ยกยิ้มมุมปากออกมาอย่างเย้ยหยั่น
"เพียะ! แพศยา"ใบหน้าสวยหันไปตามแรงตบจากมือหนาของชายคนรัก ร่างบางของอัญริสาสะอื้นร้องออกมาอย่างหนัก เมื่อฝ่ามือหนากระทบเข้าที่แก้ม "อึก พี่ริก ฟังอัญก่อนมันไม่ได้เป็นอย่างที่พี่ริกเห็นนะ"มือบางเอื้อมไปจับมือหนาของริชาร์ดไว้ เพื่ออธิบาย แต่กลับโดนเขาสบัดทิ้งอย่างไม่ใยดี "จะให้ฉันฟังอะไรอีก อัญริสา จะให้ฉันฟังว่าเธอกับมันเอากันท่าไหนบ้างหรือไงห๊ะ!!"ริชาร์ดตะคอกใส่หน้าอัญริสาดังลั่นห้อง
"ทำไม คนอย่างฉันมันทำไม"แทนไทดึงร่างเล็กเข้ามาเผชิญหน้ากับเขาเมื่อได้ยินในสิ่งที่เธอพูดออกมามือหนาบีบเข้ากับแขนเรียวจนตอนนี้เป็นรอยนิ้วมือแดงขึ้นมา "โอ๊ยยย!"ข้าวฟ่างร้องออกมาพร้อมกับทำหน้าเหยเกเธอก็เลือกที่จะไม่ตอบคำถามเขาแต่เลือกพูดให้สิ่งที่เธอคิดอยู่ตอนนี้แทน "พี่แทนค่ะ" "......." "ฟ่างว่า...เราห่างกันสักพักดีไม่ค่ะ" "มันต่างจากการบอกเลิกตรงไหนวะ" "งั้น อึก ระ เราเลิกกันนะพี่แทน อึก พอแค่นี้เถอะนะฟ่างทนรับอารมณ์ อึก เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายของพี่ไม่ไหวแล้ว" "ได้! แต่หลังจากที่ฉันเอาเธอจนพอใจ
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.