หฤทัยพันธน์ (ภรรยาจำยอม)

อิสรียา/กฤติณ/Chandra Romance

เพราะรักเธอจึงยอมทน เพียงเพื่อให้ได้มาซึ่งหัวใจที่เขาเก็บใครอีกคนเอาไว้อยู่เต็มหัวใจ
+++++
“แล้วเมื่อไหร่…เมื่อไหร่ถึงจะยอม…เป็นของพี่”
“เอ่อ…”
หญิงสาวหลุบตาหนี เมื่อเขามองด้วยแววตาจริงจัง และยังจู่โจมกันชนิด
ไม่ทันได้คิดถ้อยคำบ่ายเบี่ยง ส่วนเขาเงียบนิ่งฟังว่าคนหวงตัวจะอ้างอะไรออกมาอีก เมื่อจะให้บอกรักเขาก็ทำไปแล้ว เผยใจออกมาก็ทำแล้ว
แต่เธอก็ยังจะต่อต้านอยู่ร่ำไป
“ถ้าทุกวันนี้ไม่เรียกว่ารัก แล้วจะเรียกว่าอะไร ในเมื่อรักกันแล้ว
น้องเพื่อนจะหวงไว้ให้ใคร”
“……....”
“หรือจะเก็บไว้ให้ตำรวจแถวๆ นี้”
“มะ ไม่ใช่นะคะ เพื่อนไม่ได้คิดอะไรกับเขาจริงๆ”
หญิงสาวรีบร้องบอก เพียงแค่กลัวเขาจะเข้าใจผิดไป ด้านเขานั้นรุกหนัก ยิ่งยามร่างในอ้อมกอดสั่นราวลูกนก เขายิ่งชอบใจที่จะต้อนให้จนมุม
“แล้วบอกพี่มาสิ ว่าจะเก็บไว้ให้ใคร”
“ก็…เก็บ…เก็บไว้ให้พี่ปราบต์ แต่วันนี้…เพื่อน…ยังไม่พร้อม…”
“ไม่พร้อม แล้วเมื่อไหร่ถึงจะพร้อมเสียที จะให้พี่รอไปถึงไหน
คนรอใจจะขาดอยู่แล้ว”
“ไม่…ไม่รู้ค่ะ”
พิมพ์ณาราใจเต้นแรงเมื่อเขาออกแรงกอดรัดมากขึ้น มันแนบชิดเสียจนใบหน้าเธอแนบอยู่กับอกแกร่ง สัมผัสได้ถึงก้อนเนื้อที่เต้นเร่าอยู่ข้างใน
มันเต้นแรงไม่ต่างไปจากเธอ ความรู้สึกยามนี้เหมือนตัวลีบลงไปเรื่อยๆ อยากที่จะหายตัวไปจากตรงนี้ยิ่งนัก
“พี่คงรอต่อไปไม่ได้แล้ว ถ้าขืนรอต่อไปคงถูกมือดีมาช่วงชิงไปก่อนแน่นอน”
เขาหมายถึงสารวัตรแทนไท ไม่มีผู้ชายคนไหนเดินเข้าหาผู้หญิงโดยไม่หวังผล ความหวงแหนทำให้ชายหนุ่มบอกตัวเองว่า ยังไงเสียคืนนี้เขาต้องได้เธอ
“พี่ปราบต์ ยะ…อย่าทำให้เพื่อนกลัว”

Unfold