พระชายาที่รัก1
READING AGE 16+
หลังจากตงฟางหรงผู้กองสาวของหน่วยรบพิเศษเทพสายฟ้าโดนคนร้ายยิงเข้าที่จุดสำคัญ แม้ว่าคุณหมอจะสามารถแย่งเธอมาจากมือมัจจุราชได้แต่เธอกลับอยู่ในอาการโคม่า ตื่นขึ้นมาอีกทีก็อยู่ในสถานที่ที่ไม่รู้จักเสียแล้ว
เธอต้องใช้ชีวิตในร่างของหวงกุ้ยเฟยผู้อาภัพ มันช่างเลวร้ายและน่าสมเพช ถึงเวลาแล้วที่เธอจะต้องเปลี่ยนมัน
"กลับบ้าน ใครบอกท่านว่าข้าจะกลับบ้าน" จวินเฟยหลงได้ยินดังนั้นก็เริ่มโมโห ภรรยาของเขาไม่เพียงเที่ยวเตร็ดเตร่ตลอดทั้งวันหากแต่ตอนนี้ฟ้าเริ่มมืดแล้วนางยังไม่คิดจะกลับตำหนัก หรือที่ตำหนักหละหลวมเข้มงวดไม่พอทำให้นางลำพองใจได้ถึงเพียงนี้
"ถ้าเจ้าไม่กลับแล้วจะไปที่ใด"
"ข้ามีบ้านที่ไหนกัน ก็แค่ที่ไว้ซุกหัวนอนอยู่ไปวันๆ ไม่มีใครสนใจกับการหายไปของข้าหรอก จะอู่หรือไม่ก็มีค่าเท่ากัน"
"อีกอย่างอะไรหรือใครที่ทำให้เราไม่สบายใจเราก็แค่ตัดออกไป แล้วรับคนใหม่ๆ เข้ามาแค่นั้น"
"นี่..นี่เจ้า" จวินเฟยหลงหลุดอุทานออกมาด้วยความโมโหจนองครักษ์อู่ติ่งต้องห้ามไว้
(นางกำลังวางแผนกำจัดข้าออกจากชีวิตงั้นหรือ ช่างเป็ฯความคิดที่สามหาวนัก)
Unfold
"องค์รัชทายาทพ่ะย่ะค่ะ" เสียงองครักษ์อู่ติ่งที่คอยอารักขาอยู่ไม่ไกลเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าผู้เป็นนายยังคงนอนแน่นิ่งไม่ได้สติ
จวินเฟยหลงพยายามปรือตาขึ้นหันมองตามเสียงเรียกอย่างงวยงง เขาพยายามมองอู่ติ่งที่ยืนอยู่ข้างๆ แต่ก็นึกไม่ออกว่าชายแปลกหน้าที่ยืนอยู่คือใคร
"เป็นเช่นไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ" องครักษ์คนสนิททั้งสองเอ่ยถามพร้อมกันเมื่อเห็นว่า……
Waiting for the first comment……